Ξέρω ότι δεν είναι η δουλειά μου. Ξέρω ότι πρέπει να κοιτάω την καμπούρα μου. Ξέρω ότι πρέπει να είμαι ευγενικός μαζί σου. Ο ψυχολόγος όμως έχει πει ότι πρέπει να είμαι κοινωνικός.
Αλλά εσύ με προκαλείς... Και δεν προκαλείς μόνο εμένα προκαλείς και ένα σορό άλλο κόσμο ο οποίος ζεσταίνεται με σόμπες και ξύλα από τα σκουπίδια.
Ζεις σε μία περιοχή σχετικά καλή. Έχεις ένα ακριβό αμάξι. Φοράς ακριβά ρούχα. Σπουδάζεις στην Πάντειο όπως λέγεται από το πράγμα τέλος πάντων.
Δεν είναι κακά όλα αυτά. Δεν έχω θέμα με τον τρόπο που συμπεριφέρεσαι. Αλλά όπως προείπα με προκαλείς.
Βασικά δεν βρίσκω κάποιο συγκεκριμένο λόγο που γράφω αυτή εδώ την μαλακία ,αλλά θέλω να εκτονωθώ. Θέλω να βγάλω τα εσώψυχα μου. Ίσως έχω περισσότερα υπαρξιακά προβλήματα από εσένα τελικά.
Καταναλώνεις λοιπόν με έναν τραγικό τρόπο. Θεωρείς ότι τα πάντα είναι εξαγοράσιμα. Πας στο Κεφαλάρι ή όπου στο διάολο είναι αυτό και πληρώνεις 15 ευρώ το hamburger. Να σε πληροφορήσω ότι στο φαστφουντάδικο που είναι 2 χιλιόμετρα από το σπίτι σου έχει μόλις 2,5 ευρώ. Ίσως όμως να μην είναι και τόσο καλό.
Ίσως με όλα αυτά προσπαθείς να ρίξεις και καμιά γκόμενα. Παρ΄ όλα αυτά εγώ δεν την έχω δεί πουθενά.
Μήπως θα έπρεπε να αλλάξεις τακτική; Μήπως θα έπρεπε να ζήσεις χωρίς τον υπερκαταναλωτισμό σου ; Μήπως θα έπρεπε να ξαναγίνεις ο εαυτός σου ;
Έχω πολλά μήπως για σένα ,αλλά δεν θα το τραβήξω περισσότερο.
Καταλαβαίνω ότι είσαι εθισμένος σε όλο αυτό παιχνίδι. Όλοι μας είμαστε εθισμένοι. Μην ανησυχείς ούτε εγώ αποτελώ εξαίρεση.
Εκεί που θέλω να καταλήξω ,είναι πως οι εποχές έχουν μεταλλαχτεί προς το χειρότερο. Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι όλο αυτό το παιχνίδι γίνεται για να κλεινόμαστε στους εαυτούς μας ; Έχεις ποτέ σκεφτεί πως αγοράζοντας κάτι δεν πρόκειται να γεμίσεις το όποιο κενό έχει η καρδιά σου.
Τα συναισθήματα αναπληρώνονται με συναισθήματα και όχι με αγορές αυτοκινήτων και ακριβών ρούχων.




