Καιρό τώρα όλοι μου έλεγαν να φέρομαι
σωστά. Όλοι μου έλεγαν να είμαι ευγενικός και να δέχομαι το στραβό μου. Να
δέχομαι τα λάθη μου και να ακούω τους πάντες. Πρέπει ,έλεγαν να έχω μία άποψη
σφαιρική. Χρειαζόμαστε ,έλεγαν, την πολυχρωμία των σκέψεων μας ,έτσι ώστε να
φτάσουμε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Και αφού όλοι αυτοί βανδάλισαν το μυαλό μου με τις ανούσιες και ανεφάρμοστες
ρητορείες τους ,στέκομαι στην μέση του απόλυτου χάους ,εγώ και άλλοι πολλοί
παρακολουθώντας αυτόν τον ξεπεσμό με το
μόνο που να μπορούμε να κάνουμε ,είναι να στεκόμαστε απρόσωποι και αγέλαστοι ,με
το κεφάλι μας κατακόκκινο ,έτοιμο να εκραγεί.
Εγώ λοιπόν κατέληξα στο ακριβώς
άλλο άκρο. Κατάλαβα ότι διάλογος δεν υπάρχει. Συνεννόηση δεν μπορεί να υπάρξει.
Μήτε και κατανόηση. Υπάρχει μόνο το συμφέρον. Υπάρχει μόνο η υποταγή. Υπάρχει
μόνο πόλεμος. Είμαστε ζώα αδάμαστα ,έτοιμα να κατασπαράξουμε οτιδήποτε μας διαταράσσει.
Είμαστε αυτοί που για λίγες στιγμές ηρεμίας θα σκοτώσουμε. Ακόμα ,είμαστε αυτοί
που στήνονται για λίγες ώρες στις ουρές των τραπεζών για να πάρουμε λίγα
ψίχουλα. Κάπου εδώ έρχεται στο μυαλό μου ,μία ιστορία της γιαγιάς μου από την κατοχή ,στην οποία οι γερμανοί τους πετούσαν τα ψύχουλα από το σαπούνι για να πλυθούν ,αφού η ουρά πίσω από το φορτηγό ήταν μεγαλή και το σαπούνι δεν έφτανε για όλους.
Εγώ λοιπόν θέλω αίμα ,θέλω πόλεμο
και βία. Θέλω τον άλλον να παλέψει σαν το λιοντάρι για να βρει το δίκιο του. Θέλω
τον άλλο να διαταράσσει την ησυχία των υπολοίπων μέχρι να πάρει αυτό που θέλει.
Σκατά στην δημοκρατία σας. Σκατά
και στα «πιστεύω» σας. Εγώ είμαι το ζώο και θα σας πατήσω όλους μέχρι να σας ξεζουμίσω
για να πάρω την ελευθερία μου. Η ελευθερία μου υπολογίζεται σε τροφή παιδεία
και ελευθερία. Είμαι το γκλοπ του μπάτσου στο Σύνταγμα ,είμαι και το καδρόνι
στα χέρια του αναρχικού. Ναι εγώ είμαι ο
μεγαλύτερος φασίστας όπως επίσης και ο μεγαλύτερος αναρχικός . Είμαι τα δύο
άκρα. Είμαι η αρχή και το τέλος του ίδιου μου του εαυτού. Ναι είμαι και το μεγαλύτερο
καθίκι αλλά και ο πιο ηθικός πίθηκος που αν του πεις πήδα ,θα πηδήξει.
Θέλω να δω κρεμασμένους στο Σύνταγμα
όλους αυτούς που κατασκεύασαν την κατάντια μου. Θέλω να παλουκώσω
πολιτικούς ,να κόψω τα χέρια ληστών και να καυτηριάσω τα αχαμνά των
παιδεραστών. Θέλω να σύρω με το αμάξι μου τους ψεύτες και μετά να τους πετάξω
στα σιτεμένα σκυλιά πίσω στον κήπο μου. Θέλω και τους προδότες να τους βάλω στα
ορυχεία να σκάβουν λιγνίτη μέχρι να ψοφήσουν και αν χαζεύουν να τους μαστιγώνω.
Και εσύ τώρα ,που διαβάζεις αυτό
εδώ το έκτρωμα οφείλεις να παραδεχτείς πως
είμαι η εξωτερίκευση πιο βαθιών και μισητών σου συναισθημάτων. Είσαι ότι μισείς και για αυτό είσαι τόσο εγωιστής.
Μισείς το γένος σου και για αυτό αγαπάς το έθνος σου. Θες την αλλαγή γιατί εσύ
ο ίδιος δεν μπήκες στον κόπο να αλλάξεις.
Άσε τους λοιπόν να λένε. Έλεγαν ,λένε
και θα λένε. Μόνο μιλάνε και γαυγίζουν.
Αλλά σκυλί που γαυγίζει ,δεν δαγκώνει. Σταμάτα λοιπόν να μιλάς και πράξε. Φέρε
την αλλαγή. Γίνε η αλλαγή. Γίνε η αλλαγή και αν αποτύχεις τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει.
