Μην μου τα σπας...

Πράξη Γ’/ 31 Αυγούστου 0015 μ.θ.

Για πολλοστή φορά θα γράψω για αυτό που αγαπώ και ας έχω καιρό να το κάνω. Κάθε φορά η αγάπη μου προς αυτό εκφράζεται διαφορετικά. Παρόλα αυτά ,όλες οι διαφορές είναι ακριβώς ίδιες στα μάτια μου.

Εγώ απλά θέλω να κάνω το κέφι μου. Δεν θέλω ούτε και γουστάρω πολλά πολλά. Μην μου σπας τα παπάρια. Θέλω να μπαίνω στο νερό ,να μην μιλάω σε κανέναν και να πηγαίνω όπου γουστάρω. Γιατί αν το βάλω στόχο μπορώ να φτάσω και στην Εύβοια σε χρόνο ελάχιστο. Και αν δεν έχει αέρα θα βάλω το χέρι μου για κουπί.  

Μην μου σπας τα παπάρια. Θέλω την ηρεμία μου. Μην μου σπας τα παπάρια ,θέλω να εκτονωθώ μόνο. Μην μου σπας τα παπάρια ,δεν γουστάρω ούτε τους περίγυρους. Μην μου σπας τα παπάρια ,δεν γουστάρω τους πρωταθλητισμούς ,ούτε τα κύπελλα με τις φωτογραφίες στο αποσαθρωμένο και σκουριασμένο βάθρο του άγνωστου ναύτη. 

 Είναι όλη αυτή η ηρεμία που η φύση απλόχερα σου προσφέρει. Είναι ο αφρός της θάλασσας που σε κάνει να προχωρήσεις. Είναι το ύψος των κυμάτων που σε κάνουν να λες θα το σπάσω το ριμάδι και μετά ας πνιγώ. Είναι αυτό το κάτι που σου προκαλεί αυτό το ρίγος αλλά και τον ταυτόχρονο σεβασμό. Υποτάσσεσαι στην μαγεία της και αυτή σου επιτρέπει να τρως κύματα της στην μούρη.

     Εκεί μέσα μόνο σαν ζώο μπορείς να συμπεριφερθείς. Μόνο κραυγές βγάζεις. Χρησιμοποιείς το μυαλό σου και ταυτόχρονα αποδέχεσαι τον ζωώδη χαρακτήρα σου. Σκούζεις ,πονάς ,κοπανάς το κεφάλι σου ,βουτάς το κεφάλι σου στο νερό να δροσιστεί και μετά το αλάτι σε καίει. Και μετά το ξαναβάζεις στο νερό και μετά σε ξανακαίει. Όλη μου η ζωή βρίσκετε σε αυτές τις κινήσεις. Κάθε πανάδα και χαρά. Κάθε χαρά και σκέψη.

     Πας χαλαρός με τον καφέ στο χέρι σου. Αργά αργά ετοιμάζεις το παλάτι σου. Ισιώνεις τα σχοινιά σου, πετάς τις βρομιές με τα γυμνά σου χέρια ,βαράς το τιμόνι για να κλειδώσει. Αφού του λές λίγα βρομόλογα που μόνο αυτό αναγνωρίζει ,ρίχνεις έναν γρήγορο έλεγχο μην πνιγείς πριν την ώρα σου. Αλλάζεις ,φοράς τα τρύπια αντιανεμικά σου. Φοράς το ομορφότερο χαμόγελο σου και τα πόδια σου ήδη ακουμπάνε στην άμμο. 

Πρωτού καν το σκεφτείς έχεις πηδήξει στην ψαρόβαρκά σου και την κουνάς πέρα δώθε γελώντας σαν μικρό παιδί. Κάνεις κολοδάκτυλο στον πατέρα σου ευχαριστώντας τον ,που σε μύησε σε αυτήν την παρωδία. Αυτός όμως δεν το βλέπει ,του έχεις ήδη ξεφύγει. Φτάνεις στα βαθειά. Τα κατάρτια σου πονάνε και σκούζουν νευρικά. Έχουν παλιώσει. Τα έχει φάει το αλάτι. Και πάλι στα παπάρια σου. Μην μου σπας τα παπάρια. Κάθε φορά είναι μοναδική. Εδώ δεν μετράνε οι αποσβέσεις σου ,ούτε τα κεφάλαια της χορηγίας σου. Για σένα μπορεί να είναι πολύτιμα ,αλλά εκεί μέσα είναι τα μόνα που δεν σκέφτομαι. Λούσου τα τώρα. Εσύ μου φόρεσες το πρώτο σωσίβιο. Εσύ με επιδότησες. Δεν αναγνωρίζω τίποτα. Εσύ φταις.

Μην μου σπας τα παπάρια. Όταν βγάλω λεφτά θα σου τα γυρίσω και με τόκο. Επίσης όταν βγάλω κολόχαρτα κάθε μήνα θα παίρνω και ένα σετ κατάρτια. Θα βουτάω με αέρα. Θα καβαλάω τα κύματα ουρλιάζοντας σαν τον ακέφαλο καβαλάρη. Θα χοροπηδάω πάνω στο σκάφος για να βλέπω το κατάρτι να λυγίζει. Εκεί μέσα μπορώ να κάνω ότι γουστάρω χωρίς να με βλέπει κανείς. Δεν υπάρχει πολιτισμός ούτε πρέπει. Υπάρχει μόνο σεβασμός.  

Αν είχα την επιλογή να διαλέξω σπίτι ,θα διάλεγα την θάλασσα. Ένα κατάστρωμα ,δυό πανιά ,ένα στρώμα ,ένα φουρνάκι και μία λεκάνη είναι ικανά να απαλύνουν τον όποιο πόνο μου. Βλέπεις όταν με τα λίγα είσαι εντάξει ,το όποιο υπόλοιπο κενό το γεμίζει αυτό το βαθύ μπλε. Μία σκουρίζει ,μία πρασινίζει. Δεν θες πολλά ,πίστεψέ με. 

Η θάλασσα με έκανε να δεχτώ τον εαυτό μου. Μου έδειξε τα όρια μου και πως μπορώ να τα ξεπεράσω. Με έκανε να θέλω να σπάσω τα γόνατα και την μέση μου. Είμαι αυτός που είμαι. Δεν είσαι αυτό που είμαι. Από την άλλη αυτή είναι αυτή που είναι. Μία έχει κέφια και μία νεύρα. Κάπως έτσι είμαι και εγώ. Είμαι εγώ και αυτή. Οι δυό μας στην μέση του πουθενά. Κάπως έτσι είμαστε όλοι μας. 

Συγχώραμε που βρίζω τόσο. Εμείς οι βαρκάρηδες έχουμε μία ιδιαίτερη διάλεκτο. Η όποια βρισιά εκφράζει τους πόνους και την κούραση μας. Βασικά δεν κολλάμε πουθενά. Βλέπεις η θάλασσα δεν έχει βουνά ,ούτε χαντάκια. Μόνο κύματα ,αφρούς ,ρεύματα που παρασέρνουν και καμιά φορά βρομιές από την βρομιάρα την γη που εμείς οι ίδιοι βρομήσαμε.

Γι’ αυτό σταμάτα να μου σπας τα παπάρια. Σταμάτα να με γεμίζεις με σκοτούρες ,μίση και φωνές. Δώσε μου λίγο νερό ,λίγη άμμο ,ένα πανί και ένα κουφάρι. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε.

η έκρηξη......

τον Γενάρη είχαμε εκλογές. Τον Ιούλη κάναμε ένα δημοψήφισμα.Τον Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη ή τον Νοέμβρη ΘΑ έχουμε πάλι εκλογές.

παρακολουθώ την "διάρκεια" των εκλεγμένων κυβερνήσεων από το 2009 και μετά ...... και ανησυχώ.  

ΟΛΕΣ.......μα όλες .....χωρίς καμία εξαίρεση καταρρέουν εκ των έσω......

και μην μου πεί κανείς πως τον Γενάρη η κατάρρευση  προκλήθηκε από την απροθυμία του ΣύριζΑ να ψηφίσει πρόεδρο Δημοκρατίας, γιατί λίγες μέρες μετά ο πρόεδρος βγήκε ΚΑΙ με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και με τις ψήφους της Ν.Δ.

Κάτι έχει αλλάξει και στους ψηφοφόρους.

Έχουμε φύγει πιά από το τεχνητό δίπολο, "δεξιά-αριστερά", "δημοκρατικοί-συντηρητικοί", "ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ."...

ΟΙ ψηφοφόροι-πελάτες-κορόϊδα , δεν "τσιμπάνε" πιά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, συμβούλων επικοινωνίας, πρεσβειών, δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, ολιγαρχικών πυρήνων εξουσίας και διαπλοκής.

ότι προσπάθειες για δίπολα τις τελευταίας 5ετίας έχουν αποτύχει οικτρά, και μάλλον η ίδια αποτυχία περιμένει και τον σχεδιασμό για το δίπολο των "ευρωλάγνων- δραχμολάγνων" ή "ευρωφοβικών- δραχμοφοβικών".

υπάρχει κόσμος που δυσανασχετεί  με τα πάντα . Δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα. Σημαντικά ή ασήμαντα.

Δυστυχώς αφορμές υπάρχουν πολλές. Αφορμές της καθημερινότητας, αφορμές σημαντικές.

βουλιάζουν τα νησιά από τουρίστες και από "παράτυπους". Η κοινή γνώμη παρακολουθεί τα τεκταινόμενα  με "ανησυχητική" απάθεια.

θα μας βόλευαν όλους, άν υπήρχαν αντιδράσεις , έστω και ακραίες.

όλοι μιλούν για φοροδιαφυγή και "αναζητούν" φόρους. Φόρους από τους άλλους...... τους δίπλα.

το καλοκαίρι φεύγει, έρχεται το φθινόπωρο των σχολείων του φπα 23% στα φροντιστήρια, το φθινόπωρο  της ανεργίας.

το "ιδεολογικό" δίπολο "δεξιά αριστερά"....ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν υπάρχει πιά.

υπάρχει το δίπολο "βολεμένοι" και "στην απόξω".

υπάρχει το δίπολο "επιδεικνύοντες πλούτο" και παρατηρητές.

νομίζω πως η έκρηξη πλησιάζει.

Δυστυχώς  τίποτα δεν μάθαμε από την ιστορία μας, δυστυχώς ελάχιστοι θυμόμαστε πως η αγριότητα του "ελληνικού εμφυλίου"....... δεν οφειλόταν σε ιδεολογικές αντιθέσεις..........

ΑΛΛΑ

σε μία άνευ ορίου "ρεβαντσιστική" διάθεση.

από την άλλη κάποιοι εξακολουθούν να συμπεριφέρονται ηλίθια και να προκαλούν.

επίδειξη πλούτου, σκάφη πολυτελείας, διακοπές σε 5άστερα, σπουδές παιδιών και ταξίδια των ίδιων στο εξωτερικό......

και όλα αυτά διαφημιζόμενα με περισσή αυταρέσκεια στα "μέσα κοινωνικής δικτύωσης"....... δίνοντας αφορμή για ποικίλα σχόλια, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα.

κάποιοι , δεν έχουν ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ότι η ελληνική κοινωνία "βιαζόμενη"..... έχει μπεί στο μονοπάτι του "ρεβαντσισμού".

κάποιοι, εν έτει 2015 συμπεριφέρονται σαν μεγαλοαστοί ........ 2 αιώνες πρίν.

τα λεφτά δεν τα έκλεψα μου είπε κάποια κυρία , όταν τόλμησα να κάνω σχόλιο του τύπου....... "υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και δυστυχούν και δεν θα πρέπει οι υπόλοιποι που είμαστε σε κάποια καλύτερη θέση να τους προκαλούμε, με τα αυτοκίνητά μας, τα ρούχα μας, τις διακοπές μας  και τον τρόπο ζωής μας γενικά.."....

δεν υπάρχουν ανήμποροι -------- υπάρχουν άχρηστοι,   μου επεσήμανε φίλος μεγαλοστέλεχος γερμανικής πολυεθνικής.

«αν δεν έχει ο λαός ψωμί, ας φάει παντεσπάνι»


το είπε ή δεν το είπε η Μαρία Αντουανέτα, λίγη σημασία έχει. Γεγονός είναι ότι της αποδίδεται και γεγονός είναι ότι έχασε το κεφάλι της στην γκιλοτίνα......

Η αρχή της Ελευθεριάς μας

Και αφού οι μέρες πέρασαν ,και αφού οι ψυχές σας ηρέμησαν από την παραλίγο καταστροφή των σάπιων εαυτών σας ,τώρα έρχεται κάτι ακόμα χειρότερο να γεμίσει τα κενά σας.

Θα σας κάνει να νιώσετε άνθρωποι. Μετά από καιρό θα πάρετε πάλι σάρκα και οστά αφού τόσο καιρό σαν φαντάσματα κρυβόσασταν στα παραπετάσματα  των υπογείων σας. Τώρα θα κλάψετε ,τώρα θα αναθεωρήσετε ,τώρα θα πικραθείτε. Τώρα θα πονέσετε τα παιδιά σας. Τώρα θα σκεφτείτε ακόμα και τα αγέννητα εγγόνια σας.

Μέρες λίγες έμειναν. Το όπλο που σας έδωσαν το έχετε στρέψει εναντίον σας και το δάχτυλο σας χαϊδεύει με τρέλα την σκανδάλη. Δακρύζετε και λυπάστε για αυτά που δεν κάνατε αλλά έπρεπε να κάνετε.

-Γιατρέ θα γίνω καλά;
-Μην αγχώνεσθε κυρία μου ,όλα θα πάνε καλά.
-Δηλαδή θα ξαναδώ τα παιδιά μου γιατρέ;

Ακόμα και στις τελευταίες της ώρες ,πάλι τον εαυτό της σκεπτόταν η χαμένη. Εκείνη την στιγμή ο γιατρός δεν μίλησε. Άλλαξε κουβέντα θέλοντας να ξεκινήσει την επέμβαση.

-Δυστυχώς η μητέρα σας υπέκυψε…
-Μα δεν μπορεί γιατρέ...
-Καλή δύναμη και ο θεός μαζί σας…

Και αφού ο δόκτορας ακούμπησε μηχανικά το χέρι του στον ώμο του γιού , αποχώρησε ,έβγαλε την ρόμπα του και πήγε στο γραφείο του να πάρει τις βαλίτσες του για να πάει στο χωριό του. Για αυτόν τώρα ,το μόνο που μέτραγε ήταν η θέα από το σπίτι του και οι στιγμές ξεγνοιασιάς με τους γείτονες του.  Τι ωραία που περνάν οι άνθρωποι στην επαρχία. Χαμόγελα ,πανηγύρια ,κρύα φρούτα ,άραγμα κάτω από τις ελιές και τα αμπέλια.

Αλλά αυτά έχει η ζωή άλλοι ζούνε και άλλοι πεθαίνουν. Κάποιοι άλλοι πεθαίνουν για να ζήσουν κάποιοι άλλοι. Η ζωή δίνει και παίρνει. Παίζει μαζί μας και με ευλάβεια μας χαρίζει στιγμές ξεγνοιασιάς οι οποίες κλιμακωτά χάνονται. Λένε πως όταν χαράζεις μέλλον και όνειρα ,το μυαλό σου μοιάζει νέο και εύστροφο. Όταν πάλι κοιτάς το παρελθόν σου έχεις ψυχικά γεράσει και οι αναμνήσεις σου είναι το δεύτερο παρόν σου.

Σκάσε και κολύμπα. Βούλωσε το στόμα σου και σκέψου. Αναθεώρησε τις σκέψεις σου και όξυνε τον ακραίο χαρακτήρα σου ,για να αντεπιτεθείς ,για να παλέψεις και να νικήσεις. Προτού τα κάνεις όμως όλα αυτά σκέψου αν θες να είσαι το θύμα ή ο θύτης. Αν είσαι το θύμα ,θα έχεις κάποιες στιγμές ξεγνοιασιάς ,θα είσαι σαν από ταινία ,μία ωραία αντιλόπη που χοροπηδαεί στα χορτάρια και απλά ψάχνει την τροφή της. Αν πάλι είσαι ο θύτης καθημερινά θα μάχεσαι για την ελευθερία σου ,θα πετσοκόβεις τα θηράματα σου για να ταΐσεις την οικογένεια σου και  αμέριμνος από την κορυφή του βράχου θα θαυμάζεις τα επιτεύγματα σου.

Σκέψου τι θες. Σκέψου και αποφάσισε. Αποφάσισε τι είσαι και ποιος θες να είσαι. Σκέψου επίσης τους γύρο σου τι θες να είναι. Σκέψου τον χώρο σου ,σαν τι θες να μοιάζει.

Αρχές. Τάξη. Ασφάλεια. Ευημερία. Σύμμαχοι. Εχθροί. Παρόν. Παρελθόν. Μέλλον.