Στο κλουβί με τις τρελές..

Ειλικρινά ,κοιτώντας κανείς νηφάλιος την όλη κατάσταση ,μάλλον θα επέλεγε να μεθύσει.

-Παππού τι έχεις να μας πεις για την κρίση;
-Αν ζούσε ο Αντρέας σήμερα τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει…

-Γιαγιά τι έχεις να πεις για τα μέτρα που ψηφίζονται;
-Εγώ την σύνταξη μου θέλω να παίρνω…

-Πατέρα ,πως τα βλέπεις τα πράγματα;
-Βαλτός είσαι και συ ρε παλιομαλάκα;

-Μάνα ,πως τα βλέπεις τα πράγματα;
-Δεν έπρεπε να είχα γυρίσει την Ελλάδα αγόρι μου…

-Εσύ αδελφέ μου;
-Είμαι απολιτίκ. Να πάνε να πνιγούνε όλοι τους.

-Εσύ εαυτέ μου ,τι έχεις να πεις για την κατάσταση αυτή;
-…

«Μωρέ ας ήμουν εγώ πρωθυπουργός και θα σας έλεγα…» ,φώναξε ο Βασιλάκης ο καΐλας καθώς έφτιαχνε με χάρη την φράντζα και ανακάτευέ τον φρέντο του.

Που να ήξερε ο παππούς ,ότι ο Ανδρέας μας έχει αφήσει χρόνους.
Που να ήξερε η γιαγιά ότι σε μερικά χρόνια θα θρέφει σκουλήκια.
Που να ήξερε ο πατέρας ,ότι ο γιός του θα τον τιμωρεί μια ζωή.
Που να ήξερε η μάνα ότι η ξενιτιά θα ήταν τελικά τόσο γλυκιά.
Που να ήξερε ο αδελφός ότι θα γινόταν απολίτικο ζώον
Που να ήξερα και γω τι θέλω να πω…
Που να ήξερε ο Βασιλάκης ο καΐλας ,ότι καφέ μπορείς να φτιάξεις και στο σπίτι σου.

Και κάπου εδώ έρχεται κάνοντας εικόνα στο μυαλό μου όλους αυτούς τους διαλόγους σε ένα καρέ, έρχεται η συμβουλή του πατέρα μου. «Σταμάτα να μετράς τον κόσμο με τα δικά σου δεδομένα…»

Και αμέσως μετά έρχεται στο κεφάλι μου ,κάποια άλλα λόγια του πατέρα μου. «Κάθε τρίτη γενιά πρέπει να έχουμε πόλεμο»

Ο καθένας λοιπόν με την τρέλα του ,θα σας απαντήσω. Ο καθένας μας ,με την τρέλα του , θα σας ανταπαντήσω..   

Στην χώρα των λωλών ,απολωλαίνεσαι. Και αν δε τρελαθείς εγκαίρως με την κατάλληλη αγωγή θα φροντίσουμε να σε κάνουμε καλά εμείς.