Μιας και οι καταστάσεις αλλάζουν και όχι οι άνθρωποι , οι συγκυρίες με έφεραν εδώ να γράφω σε αυτό το χαρτί χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο παρά να βγαίνω εδώ στους δρόμους και να φωνάζω ,χωρίς να υπάρχει ανταπόκριση. Ας μην σας αναφέρω την ταμπέλα του τρελού που θα κονόμαγα.
Κατ’ αρχάς έχω την απαίτηση από την μεταπολεμική γενιά ,την «γενιά του πολυτεχνείου» , της μεταπολίτευσης και μπλα μπλα μπλα και γενικότερα των υπερχρεωμένων νεόπλουτων να έρθει να μου ζητήσει μια συγγνώμη. Όχι μόνο γιατί ευθύνεται για αυτή την κατάσταση την οποία βιώνω αλλά και γιατί με έχει εθίσει σε έναν φαύλο κύκλο μισαλλοδοξίας και απραξίας.Κατάγομαι από μια μικρομεσαία οικογένεια , σπουδάζω στην επαρχία και θέλω να με αποκαλώ φοιτητή αν και η ιδιότητα μου είναι αυτή του σπουδαστή όπως με ονομάζουν τα Μ.Μ.Ε. και η πολιτεία. Είμαι στο δεύτερο έτος σπουδών και αν με ρωτήσετε τι κάνω δεν θα ξέρω να σας απαντήσω, παρόλο που μου αρέσουν τα οικονομικά και γενικότερα τα πάω πολύ καλά με τις σπουδές μου. Ωστόσο το κλίμα είναι ερημικό και ακόμα χειρότερο από τις γεμάτες «in» καφετέριες στο κέντρο της πόλης που σφύζουν από ζωή – από φοιτητές δηλαδή – εν καιρώ κρίσης.
Αν μπορούσα να επιλέξω την δουλεία που ήθελα χωρίς περιορισμούς και τυπικά προσόντα με αυτά τα λίγα μυαλά που κουβαλάω στην ηλικία των 20 χρόνων της ζωής μου , θα διάλεγα να γίνω πρωθυπουργός. Όχι πως μου αρέσει να βλέπω και να τρώω στην μάπα τον κάθε καραγκιόζη με το «φαίνεσθε» ενός κουστουμάτου πολιτικού και το «είναι» ενός παπαρολόγου σπασαρχιδικού ζώου. Αν και θεωρώ πως η εξουσία είναι γλυκιά και ελκυστική για τον καθένα γιατί καλώς κακού διαφθείρει και σου παίρνει τα μυαλά ,θα την διάλεγα για να αποδείξω στο κάθε «κεφάλι» πως ακόμα και ένας φοιτητής ,ένας αγρότης ,ένας 15χρονος μαθητής ή ακόμα και ένας άνεργος με πολλά χρόνια απραξίας πάνω του ,μπορεί να βγάλει αυτόν τον τόπο από την κρίση και τις συνεχείς αυτοκτονίες - αλλά θα μου πείτε ,ποιος νοιάζεται για αυτές αφού δεν είναι θέμα στα μέσα μαζικής εξαπάτησης – με απλές μπακαλίστικες μεθόδους.
Βέβαια εσείς από την πλευρά σας ,θα μου θέσετε 2 πιθανές απαντήσεις. Η πρώτη θα είναι : Είσαι γελοίος ,γραφικός και μας κοροϊδεύεις» και η δεύτερη μάλλον πιο πιθανή «Άμα δεν γουστάρεις τα μπογαλάκια σου και σε άλλη παραλία» Παραλίες όπως αυτές της Γερμανίας ,της Αυστραλίας ,της Αγγλίας και της Αμερικής. Αλλά πείτε μου ,υπάρχει μεγαλύτερο κακό από μία χώρα που διώχνει τα παιδιά της; Και σας φέρνω σαν αποτέλεσμα τον απόδημο Ελληνισμό ο οποίος έχει διαπρέψει σε όλους τους τομείς σε όλες της χώρες εκτός της Ελλάδας φυσικά.
Δεν ξέρω ,νιώθω εγκλωβισμένος ,πικραμένος ,υποταγμένος και ας μην μιλήσω καλύτερα για αυτήν την υπέροχη ψευδαίσθηση της δημοκρατίας που μας διακατέχει και μας προσφέρει αυτό το απίστευτο και τόσο καλά στημένο δημοκρατικό πολίτευμα ,γιατί θα πονέσουν τα χέρια μου από το γράψιμο.
Αν σας μιλούσα για αξιοκρατία και επανίδρυση ενός κράτους με σωστούς ηγέτες και πρότυπα και σαφώς δεν αναφέρομαι σε πρώην πιτσαδόρους θα μου λέγατε την κλασσική απάντηση: Πας καλά ρε μαλάκα ; Στην Ελλάδα ζείς …» και πιστέψτε με αυτή είναι η μεγαλύτερη μιζέρια και ταυτόχρονα απαξίωση για το κοινωνικό μας σύνολο μιας και ο καθένας μας ξεχωριστά το αποτελεί. Το να παραιτείσαι από την ζωή σου και να πίνεις καθημερινά την φραπεδία σου ατάραχος δεν νομίζω να σε χαρακτηρίζει πολίτη και πόσο μάλλον ενεργό (όπως θες να σε αποκαλούν τέλος πάντων). Αυτή είναι η ελληνική κοινωνία. Υπέροχη δεν είναι; Αυτό όμως που δεν μπορώ να χωρέσω στο μυαλό μου είναι η αγανάκτηση και το σοκ όλων σας.
ΑΦΟΥ ΜΑΛΑΚΑ ΕΛΛΗΝΑ ,ΕΣΥ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΣ…
Κατ’ αρχάς έχω την απαίτηση από την μεταπολεμική γενιά ,την «γενιά του πολυτεχνείου» , της μεταπολίτευσης και μπλα μπλα μπλα και γενικότερα των υπερχρεωμένων νεόπλουτων να έρθει να μου ζητήσει μια συγγνώμη. Όχι μόνο γιατί ευθύνεται για αυτή την κατάσταση την οποία βιώνω αλλά και γιατί με έχει εθίσει σε έναν φαύλο κύκλο μισαλλοδοξίας και απραξίας.Κατάγομαι από μια μικρομεσαία οικογένεια , σπουδάζω στην επαρχία και θέλω να με αποκαλώ φοιτητή αν και η ιδιότητα μου είναι αυτή του σπουδαστή όπως με ονομάζουν τα Μ.Μ.Ε. και η πολιτεία. Είμαι στο δεύτερο έτος σπουδών και αν με ρωτήσετε τι κάνω δεν θα ξέρω να σας απαντήσω, παρόλο που μου αρέσουν τα οικονομικά και γενικότερα τα πάω πολύ καλά με τις σπουδές μου. Ωστόσο το κλίμα είναι ερημικό και ακόμα χειρότερο από τις γεμάτες «in» καφετέριες στο κέντρο της πόλης που σφύζουν από ζωή – από φοιτητές δηλαδή – εν καιρώ κρίσης.
Αν μπορούσα να επιλέξω την δουλεία που ήθελα χωρίς περιορισμούς και τυπικά προσόντα με αυτά τα λίγα μυαλά που κουβαλάω στην ηλικία των 20 χρόνων της ζωής μου , θα διάλεγα να γίνω πρωθυπουργός. Όχι πως μου αρέσει να βλέπω και να τρώω στην μάπα τον κάθε καραγκιόζη με το «φαίνεσθε» ενός κουστουμάτου πολιτικού και το «είναι» ενός παπαρολόγου σπασαρχιδικού ζώου. Αν και θεωρώ πως η εξουσία είναι γλυκιά και ελκυστική για τον καθένα γιατί καλώς κακού διαφθείρει και σου παίρνει τα μυαλά ,θα την διάλεγα για να αποδείξω στο κάθε «κεφάλι» πως ακόμα και ένας φοιτητής ,ένας αγρότης ,ένας 15χρονος μαθητής ή ακόμα και ένας άνεργος με πολλά χρόνια απραξίας πάνω του ,μπορεί να βγάλει αυτόν τον τόπο από την κρίση και τις συνεχείς αυτοκτονίες - αλλά θα μου πείτε ,ποιος νοιάζεται για αυτές αφού δεν είναι θέμα στα μέσα μαζικής εξαπάτησης – με απλές μπακαλίστικες μεθόδους.
Βέβαια εσείς από την πλευρά σας ,θα μου θέσετε 2 πιθανές απαντήσεις. Η πρώτη θα είναι : Είσαι γελοίος ,γραφικός και μας κοροϊδεύεις» και η δεύτερη μάλλον πιο πιθανή «Άμα δεν γουστάρεις τα μπογαλάκια σου και σε άλλη παραλία» Παραλίες όπως αυτές της Γερμανίας ,της Αυστραλίας ,της Αγγλίας και της Αμερικής. Αλλά πείτε μου ,υπάρχει μεγαλύτερο κακό από μία χώρα που διώχνει τα παιδιά της; Και σας φέρνω σαν αποτέλεσμα τον απόδημο Ελληνισμό ο οποίος έχει διαπρέψει σε όλους τους τομείς σε όλες της χώρες εκτός της Ελλάδας φυσικά.
Δεν ξέρω ,νιώθω εγκλωβισμένος ,πικραμένος ,υποταγμένος και ας μην μιλήσω καλύτερα για αυτήν την υπέροχη ψευδαίσθηση της δημοκρατίας που μας διακατέχει και μας προσφέρει αυτό το απίστευτο και τόσο καλά στημένο δημοκρατικό πολίτευμα ,γιατί θα πονέσουν τα χέρια μου από το γράψιμο.
Αν σας μιλούσα για αξιοκρατία και επανίδρυση ενός κράτους με σωστούς ηγέτες και πρότυπα και σαφώς δεν αναφέρομαι σε πρώην πιτσαδόρους θα μου λέγατε την κλασσική απάντηση: Πας καλά ρε μαλάκα ; Στην Ελλάδα ζείς …» και πιστέψτε με αυτή είναι η μεγαλύτερη μιζέρια και ταυτόχρονα απαξίωση για το κοινωνικό μας σύνολο μιας και ο καθένας μας ξεχωριστά το αποτελεί. Το να παραιτείσαι από την ζωή σου και να πίνεις καθημερινά την φραπεδία σου ατάραχος δεν νομίζω να σε χαρακτηρίζει πολίτη και πόσο μάλλον ενεργό (όπως θες να σε αποκαλούν τέλος πάντων). Αυτή είναι η ελληνική κοινωνία. Υπέροχη δεν είναι; Αυτό όμως που δεν μπορώ να χωρέσω στο μυαλό μου είναι η αγανάκτηση και το σοκ όλων σας.
ΑΦΟΥ ΜΑΛΑΚΑ ΕΛΛΗΝΑ ,ΕΣΥ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΣ…
