Οι Ασκοί του…Διαβόλου

Το σύνταγμά μας ορίζει

·         Πως έχουμε προεδρευομένη κοινοβουλευτική Δημοκρατία

·         Πως οι εξουσίες είναι τρείς, νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική (βάζει και από το παράθυρο τον τύπο)

·         Πως οι εξουσίες πηγάζουν από την λαική κυριαρχία

·         Πως την νομοθετική εξουσία την ασκεί η βουλή και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας

·         Πως την εκτελεστική εξουσία την ασκεί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Κυβέρνηση

·         Και πως η Δικαστική εξουσία ασκείται από τα δικαστήρια, και πως οι αποφάσεις τους εκτελούνται επ ονόματι του ελληνικού λαού.

Το Σύνταγμά μας θα πρέπει να το διαβάσουμε. Νομίζω πως ελάχιστοι το έχουμε κάνει. Διαβάζοντάς το, θα εκπλαγούμε. Ευχάριστα και δυσάρεστα.

Το Σύνταγμά μας είναι ένα κακό Σύνταγμα. Είναι κακό, όχι γιατί έχει διατάξεις κακές, ή διατάξεις συντηρητικές ή διατάξεις προοδευτικές.

Το σύνταγμά μας είναι κακό , γιατί είναι αντιφατικό από μόνο του.

Κατ αρχάς υπάρχει τεράστιο «μπλέξιμο» και «μπέρδεμα», μεταξύ των εξουσιών. Υπάρχει τεράστιο μπέρδεμα μεταξύ των φορέων που ασκούν την εξουσία.

Και αφήνει κενά, δυσανάλογα κενά. Για παράδειγμα ενώ μιλάμε για λαική κυριαρχία, η δικαιοσύνη δεν είναι τίποτε άλλο από ένας «γραφειοκρατικός μηχανισμός», αυτοτροφοδοτούμενος, που δεν ελέγχεται από την λαική κυριαρχία, και που «κακά τα ψέματα» οι ανώτερες θέσεις της καταλαμβάνονται κατόπιν «διορισμού» από την Κυβέρνηση.

Δυστυχώς ο κοινοβουλευτισμός, όπως και πολλά άλλα εφαρμόσθηκε στην χώρα μας λειψά, ή κατά παραγγελία. Με ελάχιστες χρονικές εξαιρέσεις, που είχαμε 2 σώματα εκλεγμένα την Βουλή και την Γερουσία όλος ο υπόλοιπος χρόνος ήταν στην ουσία μία «δικτατορία» της εκλεγμένης πλειοψηφίας της Βουλής.

Μην μας τρομάζουν οι λέξεις και η πραγματικότητα. Δημοκρατία δεν έχουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουμε Δικτατορία. Δεν σημαίνει ότι επειδή ψηφίζουμε στις εκλογές και έχουμε «Λαική Κυριαρχία», έχουμε και Δημοκρατία.

Δεν σημαίνει βέβαια, ότι για να έχεις δικαστές θα έπρεπε να τους εκλέγεις αναγκαστικά. Θα μπορούσε π.χ. οι δικαστές να ελέγχονται ή η ηγεσία τους να εκλέγεται ή να διορίζεται από το σώμα των Δικαστών,  από θεσμικό όργανο εκλεγμένο π.χ. Γερουσία, που δεν θα είχε καμία σχέση με την Βουλή (νομοθετική εξουσία) ή με τον πρόεδρο που να ασκεί την εκτελεστική εξουσία εκλεγμένος από τον Λαό.

Πλατιάζω, το ξέρω ότι σας κουράζω και συγγνώμη γι΄αυτό.

Σήμερα όμως 28/9/2013, νομίζω πως άνοιξαν οι ασκοί ……του διαβόλου και θα μοιρασθώ τις σκέψεις μου μαζί σας γι΄αυτό.

• Όσο κι αν φαίνεται περίεργο , η ύπαρξη των κομμάτων δεν είναι αναγκαία για την λειτουργία του συστήματος ή του πολιτεύματος- σύμφωνα με το Σύνταγμά μας πάντοτε.
• Το κυρίαρχο είναι η Βουλή που συγκροτείται σε σώμα από τους βουλευτές που έχουν εκλεγεί.
• Οι βουλευτές με την σειρά τους δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση.
• Και οι βουλευτές με την σειρά τους απολαμβάνουν μία σειρά προνομίων, ότι έχει σχέση να κάνει με την άσκηση του βουλευτικού τους έργου
• ΠΟΥ ΤΟ ΠΟΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, δεν είναι ούτε η ασυλία ούτε το «ακαταδίωκτο»
• Το ποιο σημαντικό είναι ότι «οι βουλευτές ψηφίζουν σύμφωνα με την κρίση τους και δεν μπορεί να τους ζητηθεί ευθύνη γι αυτό»

Επιτρέψτε μου να το ξαναγράψω.

Σήμερα όμως 28/9/2013, νομίζω πως άνοιξαν οι ασκοί ……του διαβόλου και θα μοιρασθώ τις σκέψεις μου μαζί σας γι΄αυτό.

Η κατηγορία της «σύστασης συμμορίας» για βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου (άσχετα αν είναι δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη)…………. Ανοίγει το «μονοπάτι», και τον δρόμο, για κατάργηση του «ακαταδίωκτου».

Για σκεφτείτε το λίγο. Ολοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι οι κοινοβουλευτικές ομάδες είναι συμμορίες (όχι με την ποινική έννοια του όρου, αλλά με την πραγματιστική και την γραμματική), που ακολουθούν τυφλά τον αρχηγό, - όσοι δεν ακολουθούν την γραμμή του διαγράφονται, με επίπτωση του να μην μπουν ξανά στο ψηφοδέλτιο, άρα να μην εκλεγούν. Όλοι μας κατά κόρον έχουμε ακούσει τον όρο «κομματική πειθαρχία». Και όλοι μας έχουμε αντιληφθεί αστείες πραγματικά καταστάσεις, που έπονται μίας ψηφοφορίας. «π.χ. δεν διάβασα το κείμενο γιατί δεν πρόλαβα και δεν ήξερα τι ψήφιζα» ή «παρανόησα και ψήφισα λάθος» ή «εγώ ανήκω στο κόμμα, και ακολουθώ την γραμμή του κόμματος».

Δηλαδή, με το «δέσιμο της λογικής» της «συμμορίας» για βουλευτές, ανοίγει ο δρόμος μελλοντικά, για να απαγγελθεί κατηγορία( ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ) για τον αρχηγό για θέμα που αποδεικνύεται ότι ζημειώνει τον λαό, το έθνος, ακόμα και αν το έχει ψηφίσει η βουλή, με τους βουλευτές που ψηφίζουν αυτό που τους υποδεικνύει-επιβάλλει-εκβιάζει ο αρχηγός, διότι όλοι τους θα έχουν συμφέρον να μην πέσει η κυβέρνηση, διότι αν μη τι άλλο, θα χάσουν τον μισθό τους!

ΣΗΜΕΡΑ  λοιπόν 28/9/2013, νομίζω πως άνοιξαν οι ασκοί ……του διαβόλου. Από μία δικαιοσύνη ανεξέλεγκτη-ελεγχόμενη. Με την σύμπραξη – εντολή της σημερινής Κυβέρνησης, και με την ανοχή του σημερινού πολιτικού κόσμου.

ΑΥΡΙΟ;