Η «πεπατημένη», η λογική , οι ταμπέλες και τα ιδεολογήματα.

Το άκουσα πριν μέρες στα κανάλια, και αρχικά έβαλα τα γέλια.

«υπάρχει λέει κίνημα στην Αμερική, που αγωνίζεται για να καταργηθεί η δημόσια παιδεία και εκπαίδευση, και να μην είναι υποχρεωμένος ο κάθε γονιός να ακολουθήσει το πρόγραμμα εκπαίδευσης της πολιτείας».

Μα είναι ποτέ δυνατόν; Σκέφτηκα. Η παιδεία πρέπει να είναι Δημόσια γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην παιδεία και στην εκπαίδευση. Τι συμφέροντα άραγε «υποκρύπτονται» πίσω από αυτό το «κίνημα»;

Σταμάτησα να γελάω, όταν ψάχνοντας, «βρήκα» την θέση του «κινήματος».
«ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος, χωρίς υποχρεώσεις απέναντι στην πολιτεία. Εγώ σαν μάνα ειδικά και σαν γονιός, έχω κάθε δικαίωμα να δώσω την παιδεία και την εκπαίδευση στο παιδί μου , ….αυτό που κρίνω εγώ σωστό, και όχι αυτό που μου επιβάλλει το κράτος».
Έλα λοιπόν τώρα φίλε μου και πες μου. Η «θέση» του «κινήματος», είναι «φασιστική», «φιλελεύθερη» ή «αναρχοαυτόνομη»;
Συγγνώμη δηλαδή, αλλά λίγο ή πολύ, δεν κάνουμε και εμείς το ίδιο, με το «κίνημα» στέλνοντας τα παιδιά μας σε φροντιστήρια, ή σε ινστιτούτα ξένων γλωσσών; Και εμείς δεν κάνουμε το ίδιο ανατρέφοντας τα παιδιά μας, με τις δικές μας πεποιθήσεις;

Δεν κατάλαβα ποτέ, γιατί ο κάθε άνθρωπος «δικαιούται» να έχει δωρεάν εκπαίδευση και παιδεία. Γιατί; Γιατί εγώ είμαι «υποχρεωμένος», να «πληρώνω» την μόρφωση του παιδιού του άλλου;

Από την άλλη την μεριά θεωρώ, ότι είναι «δικαίωμα» της πολιτείας, να «παιδεύει» τους πολίτες της, με ένα minimum γνώσης και συμπεριφοράς, τόσο όσο το επίπεδο των «πολιτών», να έχει ένα κοινό όριο προς τα κάτω.

Και το «ιδεολόγημα»,  ότι όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται δωρεάν παιδεία και εκπαίδευση, όσο και η λογική ότι η πολιτεία δικαιούται να παιδεύει τους πολίτες της, έχουν σαν κατάληξη, την δωρεάν δημόσια παιδεία.

Όμως άλλη η αφετηρία το μέτρο και η λογική του ενός, άλλο η αφετηρία το μέτρο και ο παραλογισμός και το ιδεολόγημα του άλλου.

Και ας φύγουμε λίγο από την παιδεία , και ας πάμε στην Υγεία.

Στο κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει υγειονομική περίθαλψη, το αποκρούω, με το να το θέσω πως. Η υγεία πρέπει να είναι δημόσια και υποχρεωτική. Ο πολίτης δεν «δικαιούται» δωρεάν υγεία, αλλά το κράτος οφείλει να έχει συνθήκες δημόσιας υγείας και υγιεινής για τους πολίτες του, για τον πολύ απλό λόγο, ότι ασθένειες μεταδοτικές, θα βλάψουν και τον υγιή, όταν μεταδωθούν από τον ασθενή.

Όμως άλλη η αφετηρία το μέτρο και η λογική του ενός, άλλο η αφετηρία το μέτρο και ο παραλογισμός και το ιδεολόγημα του άλλου.

Να σταματήσουμε να στρουθοκαμηλίζουμε επιτέλους.

Στην Αμερική η οπλοκατοχή είναι ελεύθερη. Σε βρήκε μέσα στο σπίτι του ο ιδιοκτήτης; Μπάμ και κάτω, συνεχίζει και πίνει τον καφέ του ατάραχος.

Εάν εδώ ξεκινήσει κάποιος, να πεί «να γίνει ελεύθερη η οπλοκατοχή», θα γίνει χαλασμός. Εδώ ο αστυνομικός εάν σκοτώσει κάποιον σε ώρα υπηρεσίας, ευρισκόμενος σε άμυνα, δικάζεται και καταδικάζεται.

Εχει σκεφτεί κανείς μας τις εκατοντάδες χιλιάδες όπλα, που κυκλοφορούν νόμιμα ή παράνομα στην χώρα; Δεν αναφέρομαι μόνο για τα όπλα, που υπάρχουν στην Κρήτη, ούτε για τις νόμιμες άδειες οπλοκατοχής, ούτε για τα νόμιμα ή παράνομα κυνηγετικά. Δεν αναφέρομαι για τα παράνομα περίστροφα και πιστόλια. Δεν αναφέρομαι για τα χιλιάδες ΑΚ47. Θα αναφερθώ σε αυτά που η «ελληνική νομοθεσία», θεωρεί «εν δυνάμει όπλα».

Το να έχεις ένα όπλο, είτε νόμιμο, είτε παράνομο, είναι στην διακριτική σου ευχέρεια, του πότε, πως και γιατί θα το χρησιμοποιήσεις.

Μήπως τελικά θα πρέπει να σκεφτόμαστε και να λειτουργούμε λίγο έξω από την πεπατημένη, από ιδεολογήματα, από ταμπέλες, και να δούμε λίγο τα πράγματα, έστω και με την απλή κοινή λογική;