Πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις, ….και πρώτα απ όλα σε
ατομικό επίπεδο ο καθένας μας. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, τι θέλουμε και τι δεν
θέλουμε.
Αυτή την στιγμή, έχουμε ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα που
δεν ….τραβάει. Ακολουθούμε πρακτικές και πολιτικές που δεν τρέχουν και που μας βουλιάζουν
όλο και ποιο πολύ.
Το πολιτικό μας μοντέλο διαχείρισης-διακυβέρνησης έχει
αποδειχθεί αναποτελεσματικό. Το οικονομικό μας μοντέλο καταστροφικό. Η
εξωτερική μας πολιτική μας οδηγεί στην εξαθλίωση. Και η κοινωνική μας οντότητα
καταστρέφεται καθημερινά. Οι ατομικές μας ελευθερίες ή τα ατομικά μας δικαιώματα
συνεχώς αλλάζουν και μεταβάλλονται.
Πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις, λαμβάνοντας υπ όψη του
τι μπορούμε , του τι θέλουμε να κάνουμε, και το γενικότερο οικονομικό
περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε.
Είμαστε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Τι σημαίνει αυτό;… ότι
έχουμε να ανταγωνιστούμε τον Κινέζο στην βιομηχανική παραγωγή, τον Αργεντίνο
στα κρέατα και στο στάρι, τον Αμερικανό και τον Γιαπωνέζο στην τεχνολογία. …..Μπορούμε;
….. η απάντηση είναι πως όχι. ….. Αν θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε …παγκοσμιοποιημένα….
Είμαστε χαμένοι από χέρι. …..άρα;…… σταματάμε να λειτουργούμε έτσι. …..Δηλαδή;…..
Βάζουμε δασμούς….. αναπτύσσουμε την δική μας την παραγωγή όπου μπορούμε….. και
έχουμε το δικό μας νόμισμα.
Αυτό έχει πολλαπλές συνέπειες. Αντίο ακριβά αυτοκίνητα, αντίο
σολομοί και ουίσκυ. Παράγουμε ότι μπορούμε, το καταναλώνουμε, ότι μπορούμε το
εξάγουμε. Φτιάχνουμε ένα μικρόκοσμο, φτωχό αλλά επαρκή. Φτιάχνουμε ένα
μικρόκοσμο με μηδενική ανεργία, αλλά φτωχά ζώντας. Φτιάχνουμε μία οικονομική
κοινωνία με ισορροπίες. Φτιάχνουμε μία κοινωνία για τους πολλούς και όχι για τους
λίγους. Και η φτώχεια θα είναι σχετική.
Από την άλλη την μεριά, θα πρέπει η κοινωνία που θα
φτιάξουμε, να λειτουργεί με κάποιες στοιχειώδεις αρχές. Θα έχουμε δωρεάν
παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, ασφάλεια; Αν ναι, θα πρέπει να είμαστε
αποφασισμένοι να πληρώσουμε γι αυτό. Αν όχι, τότε δεν χρειάζεται να αναλωνόμαστε
σε συζητήσεις. Μπορούμε να φτιάξουμε μία κοινωνία με τάξη και με σειρά;
Θα πρέπει να προσδιορίσουμε τα δικαιώματά μας τα ατομικά μέσα
στην κοινωνία. Οι ελευθερίες μας δεν θα πρέπει να είναι καταχρηστικές, όπως δεν θα πρέπει να είναι καταχρηστική και η
εξουσία του κράτους απέναντί μας. ….Το θέλουμε; ….μπορούμε να το αντέξουμε;…..
μπορούμε να το πετύχουμε;….
Μπορούμε να εκλέγουμε τους κυβερνήτες μας για να μας κυβερνήσουν,
και όχι για να ασκήσουν βάρβαρη εξουσία έναντι των άλλων, αλλά εμείς επειδή θα
είμαστε από «κοντά», να μην επωφελούμαστε από αυτό;
Μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε, ότι η εξωτερική μας πολιτική, θα
είναι συνδεδεμένη με κάποιο μεγάλο και ισχυρό, μέχρι εμείς να γίνουμε δυνατοί
και αυτόνομοι; Και μην μπερδεύουμε την φτώχεια με την δύναμη. Το μικρό και
νοικοκυρεμένο κράτος είναι πολύ ποιο ισχυρό από το πλούσιο που χρωστάει.
Με 2 απλές κουβέντες.
Εγω προσωπικά, θεωρώ πως η καλύτερη λύση είναι
Δικό μας νόμισμα, ειδική συμφωνία με την ΕΕ, και αν αυτό δεν
είναι εφικτό, έξω από αυτήν, τροποποίηση του Συντάγματος, με σαφή διαχωρισμό
των εξουσιών, και «συμμαχία» με τους Αμερικανούς ή τους Ρώσους.
Και ποιο «μυαλωμένοι» πολίτες , που θα επιλέγουν ποιο «μυαλωμένους»
άρχοντες για να τους κυβερνήσουν- διαχειριστούν τα «κοινά».
Μπορούμε;
Αν όχι, …….τουλάχιστον ας σταματήσουμε την ….κλάψα…..
