Είμαι Έλληνας. Προς το παρόν. Μερικές φορές νιώθω περήφανος για την καταγωγή μου. Άλλες πάλι νιώθω το αντίθετο. Πάντα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι τα πάντα γύρο μας ,ότι μας περιβάλλει είναι ευχή και κατάρα. Ξέρετε τις περισσότερες φορές οι λύσεις των προβλημάτων μας ,μας δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερες συμφορές. Κομπλάρω ,δεν νιώθω άνετα με κανέναν ,δεν εμπιστεύομαι κανέναν. Αναγκάζομαι λοιπόν να πορεύομαι εξ΄ ολοκλήρου μόνος μου. Το πρόβλημα της λύσης μου λοιπόν είναι ότι ποτέ δεν θα καταφέρω να αλλάξω κάτι σε αυτό τον τόπο. Ξέρω ,ακούγεται αλαζονικό. Κανείς δεν θα με ακούσει γιατί πολύ απλά θα είμαι ο ένας ανάμεσα στους εκατοντάδες. Η μάνα μου ,όποτε με βλέπει φουρτουνιασμένο με τον περίγυρο μου ,μου υπενθυμίζει πως δεν είμαι εγώ αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο ή την τάξη. Ίσως θα έπρεπε να ενταχτώ και εγώ κάπου να γίνω για ακόμα μια φορά πρόβατο. Ναι το παραδέχομαι έχω και εγώ πολλές φορές γίνει πρόβατο.Κατέληξα όμως στο συμπέρασμα πως κανείς και ποτέ δεν θα μου προσφέρει αυτό που πραγματικά ζητώ. Αντίστοιχα ποτέ δεν θα κατάφερνα να δώσω αυτό που πραγματικά ζητάω. Συμπερασματικά λοιπόν δεν ανήκω κάπου πολιτικά. Ιδεολογικά επίσης το ίδιο. Θρησκευτικά επίσης. Είμαι της γνώμης ότι ο Θεός καθ΄ αυτός στα μάτια του καθενός είναι διαφορετικός. Την πίστη μου ,αν την έχω σε αυτόν δεν θα του την αποδείξω με το να κάνω τον σταυρό μου κάθε βράδυ ούτε με το να πηγαίνω κάθε Κυριακή στην εκκλησία ,αλλά με το τι έχω μέσα στο κεφάλι μου για αυτόν. Θυμηθείτε τον συχωρεμένο Χριστόδουλο και θα καταλάβετε τι εννοώ. Αξίζει επίσης να σημειώσω πως η θρησκεία είναι επίσης άλλη μία μορφή μαζικοποίησης και ομογενοποίησης. Τέλος πάντων.
Πλήττω. Βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου χωρίς να τους κατακρίνω βέβαια να κινούνται άσκοπα ,χωρίς λόγο και νόημα. Και εγώ το ίδιο κάνω αλλά θέλω να ξεφύγω ,είμαι φυλακισμένος. Προσπαθώ να διαβάζω λογοτεχνία ,όχι την νεότερη αλλά αυτή προ του 40. Ψάχνω σαν τρελός κιτρινιασμένα από την πολυκαιρία βιβλία. Όχι δεν το παίζω ψαγμένος. Απλά εκείνες τις εποχές ,τα πράγματα ήταν σχετικά πιο αθώα και ανεξάρτητα. Τίποτα παραπάνω. Μετά από 3 χρόνια αποφοίτησης μου από το λύκειο μαθαίνω πως ο δικτάτορας Μεταξάς δεν ήταν ποτέ δικτάτορας. Το 1936 εκλέγεται στο ελληνικό κοινοβούλιο μαζί με άλλους 6 βουλευτές με το κόμμα των Ελευθεροφρόνων.Ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης για να κλείσει την βουλή και την παίρνει. Τα λογικά συμπεράσματα δικά σας. Όπως επίσης μαθαίνω ότι πιο μετά ολόκληρος δικτάτορας πεθαίνει από αμυγδαλίτιδα. Μπορεί να κάνω και λάθος ,μπορεί και να προπαγανδίζω. Ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας όμως. Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι για να ξεφύγω ,κάτι εποικοδομητικό κάτι διαφορετικό τίποτα παραπάνω. Στην φυλακή όμως όπως γνωρίζεται τα πράγματα είναι περιορισμένα.Λίγες οι δυνατότητες.
Η κοινωνία μας πεθαίνει ,ψυχορραγεί. Και το γεγονός αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Απλά το ρολόι ακόμα και τώρα δε δείχνει και τέταρτο. Ο κόσμος πεινάει. Πεινάει και το δείχνει με έναν πολύ άγαρμπο τρόπο. Δεν θα πιεστεί δεν θα δουλέψει για να κερδίσει κάτι. Αντίθετα θα το διεκδικήσει κλέβοντας το. Το πράγμα δεν ξεκινάει από την ενηλικίωση αλλά από τα πρώτα χρόνια. Βλέπω κοπάδια από γυμνασμένα αγοράκια να κινούνται με τον τσαμπουκά ,να σε κοιτούν υποτιμητικά και να ασελγούν εις βάρος σου χωρίς λόγο. Απλά ψάχνουν κάτι να ξεσπάσουν και συνήθως τυχαίνει να είναι αυτός που είναι μόνος. Ζούμε λοιπόν στην εποχή όπου κανείς δεν τιμάει τα παντελόνια του.
Έχω απελπιστεί πλήρως και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω την όλη κατάσταση. Κάθε μέρα ξυπνάω και νιώθω όλο και περισσότερο χωμένος στα σκατά. Πατέρα το χαμόγελο θα κρατήσει για δυο τρεις μέρες ,όχι όμως για πάντα... Ποια είναι οι λύση λοιπόν ,να βγω με ένα όπλο και να καθαρίσω κόσμο ; Πρώτον δεν έχω το δικαίωμα να αφαιρέσω ανθρώπινη ζωή ,όποιο και να είναι το πιόν της και δεύτερον δεν θα χάλαγα ποτέ τσάμπα τις σφαίρες μου. Μήπως τελικά η καλύτερη λύση είναι η επιστροφή στην φύση; Λέγοντας φύση δεν εννοώ τις σπηλιές αλλά το χωριό , το οξυγόνο. Έχουμε μαζευτεί 6 εκατομμύρια κόσμος σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα. Πώς είναι δυνατόν να μην φαγωνόμαστε αναμεταξύ μας; Στο χωριό οι άνθρωποι έχουν την αυτάρκεια τους ,τα χωράφια τους τον καφενέ τους το σπίτι τους. Αυτή θα έπρεπε να είναι κανονικά η Ελλάδα και όχι οι Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες παπαριές. Στην Ελληνική Γραμμή ο Γιαννόπουλος αναφέρει συγκεκριμένα ''Ημείς οι Έλληνες ,αγνοούμεν την Ελλάδα και τον Έλληνα περισσότερον κάθε Κίνας ,κάθε Κινέζου. Φανταζόμεθα τον εαυτό μας και τον τόπον μας ,από τα γράμματα που μας στέλνουν οι Ευρωπαίοι ,οι οποίοι μας αγνοούν εντελέστατα.'' Η Ελλαδίτσα μας λοιπόν δεν ήταν ποτέ Ευρώπη ,δεν ήταν ποτέ Ασία ,δεν ήταν ποτέ Αμερική ,δεν ήταν τίποτα. Το αυτονόητο ξεχνάμε ,η Ελλάδα ήταν η Ελλάδα.
Έχουμε την τάση να ξεχνάμε σε απελπιστικό βαθμό τα λάθη μας. Λαός που ξεχνάει την ιστορία του ,είναι αναγκασμένος να την ξαναζήσει. Και αντί να την ξεπερνάμε την υποβαθμίζουμε και την κάνουμε σκουπίδι.
Πλήττω. Βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου χωρίς να τους κατακρίνω βέβαια να κινούνται άσκοπα ,χωρίς λόγο και νόημα. Και εγώ το ίδιο κάνω αλλά θέλω να ξεφύγω ,είμαι φυλακισμένος. Προσπαθώ να διαβάζω λογοτεχνία ,όχι την νεότερη αλλά αυτή προ του 40. Ψάχνω σαν τρελός κιτρινιασμένα από την πολυκαιρία βιβλία. Όχι δεν το παίζω ψαγμένος. Απλά εκείνες τις εποχές ,τα πράγματα ήταν σχετικά πιο αθώα και ανεξάρτητα. Τίποτα παραπάνω. Μετά από 3 χρόνια αποφοίτησης μου από το λύκειο μαθαίνω πως ο δικτάτορας Μεταξάς δεν ήταν ποτέ δικτάτορας. Το 1936 εκλέγεται στο ελληνικό κοινοβούλιο μαζί με άλλους 6 βουλευτές με το κόμμα των Ελευθεροφρόνων.Ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης για να κλείσει την βουλή και την παίρνει. Τα λογικά συμπεράσματα δικά σας. Όπως επίσης μαθαίνω ότι πιο μετά ολόκληρος δικτάτορας πεθαίνει από αμυγδαλίτιδα. Μπορεί να κάνω και λάθος ,μπορεί και να προπαγανδίζω. Ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας όμως. Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι για να ξεφύγω ,κάτι εποικοδομητικό κάτι διαφορετικό τίποτα παραπάνω. Στην φυλακή όμως όπως γνωρίζεται τα πράγματα είναι περιορισμένα.Λίγες οι δυνατότητες.
Η κοινωνία μας πεθαίνει ,ψυχορραγεί. Και το γεγονός αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Απλά το ρολόι ακόμα και τώρα δε δείχνει και τέταρτο. Ο κόσμος πεινάει. Πεινάει και το δείχνει με έναν πολύ άγαρμπο τρόπο. Δεν θα πιεστεί δεν θα δουλέψει για να κερδίσει κάτι. Αντίθετα θα το διεκδικήσει κλέβοντας το. Το πράγμα δεν ξεκινάει από την ενηλικίωση αλλά από τα πρώτα χρόνια. Βλέπω κοπάδια από γυμνασμένα αγοράκια να κινούνται με τον τσαμπουκά ,να σε κοιτούν υποτιμητικά και να ασελγούν εις βάρος σου χωρίς λόγο. Απλά ψάχνουν κάτι να ξεσπάσουν και συνήθως τυχαίνει να είναι αυτός που είναι μόνος. Ζούμε λοιπόν στην εποχή όπου κανείς δεν τιμάει τα παντελόνια του.
Έχω απελπιστεί πλήρως και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω την όλη κατάσταση. Κάθε μέρα ξυπνάω και νιώθω όλο και περισσότερο χωμένος στα σκατά. Πατέρα το χαμόγελο θα κρατήσει για δυο τρεις μέρες ,όχι όμως για πάντα... Ποια είναι οι λύση λοιπόν ,να βγω με ένα όπλο και να καθαρίσω κόσμο ; Πρώτον δεν έχω το δικαίωμα να αφαιρέσω ανθρώπινη ζωή ,όποιο και να είναι το πιόν της και δεύτερον δεν θα χάλαγα ποτέ τσάμπα τις σφαίρες μου. Μήπως τελικά η καλύτερη λύση είναι η επιστροφή στην φύση; Λέγοντας φύση δεν εννοώ τις σπηλιές αλλά το χωριό , το οξυγόνο. Έχουμε μαζευτεί 6 εκατομμύρια κόσμος σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα. Πώς είναι δυνατόν να μην φαγωνόμαστε αναμεταξύ μας; Στο χωριό οι άνθρωποι έχουν την αυτάρκεια τους ,τα χωράφια τους τον καφενέ τους το σπίτι τους. Αυτή θα έπρεπε να είναι κανονικά η Ελλάδα και όχι οι Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες παπαριές. Στην Ελληνική Γραμμή ο Γιαννόπουλος αναφέρει συγκεκριμένα ''Ημείς οι Έλληνες ,αγνοούμεν την Ελλάδα και τον Έλληνα περισσότερον κάθε Κίνας ,κάθε Κινέζου. Φανταζόμεθα τον εαυτό μας και τον τόπον μας ,από τα γράμματα που μας στέλνουν οι Ευρωπαίοι ,οι οποίοι μας αγνοούν εντελέστατα.'' Η Ελλαδίτσα μας λοιπόν δεν ήταν ποτέ Ευρώπη ,δεν ήταν ποτέ Ασία ,δεν ήταν ποτέ Αμερική ,δεν ήταν τίποτα. Το αυτονόητο ξεχνάμε ,η Ελλάδα ήταν η Ελλάδα.
Έχουμε την τάση να ξεχνάμε σε απελπιστικό βαθμό τα λάθη μας. Λαός που ξεχνάει την ιστορία του ,είναι αναγκασμένος να την ξαναζήσει. Και αντί να την ξεπερνάμε την υποβαθμίζουμε και την κάνουμε σκουπίδι.
Η Ελλάδα λοιπόν από τόπο ελεύθερης σκέψης έχει καταλήξει τόπος φυλακισμένος. Και το χειρότερο είναι ότι οι φυλακισμένοι έχουν παραβεί τον νόμο αλλά δεν το ξέρουν ούτε οι ίδιοι.
