Και όμως….. δεν είμαστε μόνοι μας.

Στα σχολεία, τα μικρά λιποθυμούν από την πείνα και τον υποσιτισμό. Τούτος ο χειμώνας, εάν είναι βαρύς, στις τάξεις των μικρών δεν θα είναι μόνο η πείνα, που θα είναι το πρωτεύον.

Στους σκουπιδοντενεκέδες, η χώρα αναστενάζει. Πρώην νοικοκύρηδες, ψάχνουν μάταια να βρούν κάτι το φαγώσιμο.

Στα παγκάκια, κοιμούνται άστεγοι πρώην νοικοκύρηδες κι αυτοί.

Οι γέροι υποσιτίζονται. Με την πετσοκομμένη σύνταξή τους ( παρ όλο ότι πλήρωναν μία ζωή το 50% του μισθού τους), δεν μπορούν να ζήσουν. Δεν έχουν ούτε την δυνατότητα να πληρώσουν τα λίγα ευρώ, για την συμμετοχή στην αγορά των φαρμάκων τους.

Η επίσημη ανεργία είναι στο 30%. Η ανεργία στους νέους ξεπερνάει το 40%, και για κάποιες ηλικιακές ομάδες το 60%.

Σε κανέναν δεν κάνουν πιά εντύπωση οι καθημερινές αυτοκτονίες.

Όσοι έχουν κάποια εφόδια (πτυχίο, ξένες γλώσσες) φεύγουν.

Στην θέση τους έρχονται παράνομα εισβάλλοντας στην χώρα, υπήκοοι του Μπαγκλαντές, του Πακιστάν της Σενεγάλης.

Η εγκληματικότητα έχει εκτιναχθεί, και κανείς δεν ξέρει που θα σταματήσει.

Η πολιτική ηγεσία του τόπου, έδειξε μόλις προχθές ξανά την αδυναμία της, στο να παίξει τον ρόλο της.

Η πνευματική ηγεσία είναι ανύπαρκτη. Οσοι υπάρχουν συνωστίζονται στα κανάλια, απλά για να δείξουν τον εαυτό τους και να τον πλασάρουν.

Η εκκλησία, δείχνει πως είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Η τραγικότητα των στιγμών που ζούμε, δεν είναι η κατάστασή μας. Η τραγικότητά μας είναι πως δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει ηγεσία, δεν υπάρχει ελπίδα.

Είμαστε μόνοι μας, τελείως μόνοι μας, μέσα στον «εθνικό μας αυτισμό», και τον «κοινωνικό μας αποκλεισμό».. Περιμένουμε ένα θαύμα, που δεν έρχεται. Νοιώθουμε μόνοι, αβοήθητοι και ανήμποροι. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, μας περιφρονούν και μας φέρονται με σαδισμό. Η Απογοήτευσή μας  μεγαλώνει, γιατί πιστέψαμε πριν 40 χρόνια, πως θα είμαστε μέλη μιας κοινωνίας σε ισότιμη βάση, με ελευθερίες και δικαιώματα.

Είμαστε μόνοι μας τελικά;

Νομίζω πως όχι. Είμαστε μόνοι μας γιατί έτσι μας άφησαν να πιστεύουμε.

Εξω από τα σύνορά μας, υπάρχει μία άλλη Ελλάδα. Μία δεύτερη Ελλάδα. Χωρίς τους θανάσιμους εναγκαλισμούς του Ελληνικού κράτους. Υπάρχει μία Ελλάδα, από μακρυνά δευτερο ξάδελφα , τριτο-ξάδελφά μας. Υπάρχει μία Ελλάδα, που τα μέλη που την απαρτίζουν δεν ντρέπονται που είναι Έλληνες, αλλά το αντίθετο, είναι πολύ υπερήφανοι γι αυτό.

Υπάρχει μια Ελλάδα, επιστημόνων, επαγγελματιών, καθηγητών, παπάδων, πιστών σε εκκλησίες της Κυριακής. Υπάρχει μία Ελλάδα καθηγητών πανεπιστημίων, επιχειρηματιών, γερουσιαστών, βουλευτών. Υπάρχει η Ελλάδα του JOHN, του GEORGE, του …..του….. της MARY, Της HELLEN, της …..της…..

….όλοι αυτοί θα μπορούσαν να βοηθήσουν…….

…όχι….. με λεφτά, για τα παιδιά που λιποθυμούν….. όχι με φάρμακα ….για τους ηλικιωμένους…..,

…..ΟΧΙ με λεφτά………. Δεν είμαστε διακονιάρηδες και ζητιάνοι. …Δεν πρέπει να είμαστε. …..

Ας μιλήσει ο παππάς, στην λειτουργία της Κυριακής, για την πείνα, τις λιποθυμίες, τις αυτοκτονίες.
…..ας προσευχηθεί …όλο το εκκλησίασμα για μας, ……γιατί εμείς έχουμε ξεχάσει να το κάνουμε.
….ας βάλουν μα σημαία στο μαγαζί τους, ή μια πινακίδα «είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας»……. ας το κάνουν για μας, …… γιατί εμείς έχουμε ξεχάσει να το κάνουμε….. ή μάλλον δεν το κάναμε ποτέ…

….ας μιλήσει ένας πνευματικός άνθρωπος για μας…… για το τι περνάει η χώρα και ο λαός …..ας γράψει ένα άρθρο σε μια εφημερίδα. ….Ας πεί έστω την γνώμη του. Δεν έχει σημασία, ποιοι θα το διαβάσουν. Δεν έχει σημασία αν ο JACK από την VIRGINIA ή το ONTARIO, ή το SIDNEY, δεν ξέρει που είναι η Έλλάδα. …..θα το μάθει τότε……..

Ας μιλήσει κάποιος καθηγητής πανεπιστημίου, για το πώς πιστεύει ότι θα διορθωθεί η κατάσταση. Δεν έχει σημασία……. Εάν έχει δίκαιο ή λάθος…… δεν έχει σημασία …..αν ποτέ δεν θα ασχοληθεί κάποιος από τους «φωστήρες» μας γι αυτό.

Ας μιλήσουν σε κάποια τοπική βουλή κάποιοι. Ας γράψουν ένα γράμμα στον γερουσιαστή τους ή τον βουλευτή τους. …..Δεν περιμένω και ούτε ελπίζω ότι υπάρχουν «βαθειά ηθικοί» άνθρωποι σήμερα, που θα νοιαστούν, για μία γενοκτονία. ……. Ας το κάνουν όμως……

Το βασικό είναι να καταλάβουμε όλοι εμείς οι απελπισμένοι……. Ότι δεν είμαστε μόνοι μας.

Θα θυμίσω μόνο, πως η επανάσταση του γένους το 1821, δεν θα γινόταν εάν δεν υπήρχαν αυτοί οι λίγοι, οι «φωτισμένοι» Έλληνες της διασποράς. …….

Τώρα έχουμε πολλούς. ……..δεν υπάρχει καμία δικαιολογία ..ούτε γι αυτούς, …ούτε για εμάς…..