Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Τα πράγματα...

ΤΙ ΑΞΙΑ ΕΧΟΥΝΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ,ΑΦΟΥ ΣΤΑ ΛΙΓΑ ΑΤΟΦΙΟ ΜΕΣΑ ΠΑΝΤΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΧΡΥΣΑΦΙ...

Άσκοπα και χωρίς λόγο κινούμαστε με έναν στόχο. Με έναν απώτερο σκοπό. Αυτόν της απόκτησης χρήματος. Δουλεύουμε για να κερδίσουμε χρήμα. Πάμε στην εφορία και στα ΠΡΟΠΟ για να κερδίσουμε χρήμα. Σπουδάζουμε για να κερδίσουμε χρήμα. 

Οι πράξεις ασκούνται με γνώμονα αυτόν της απόκτησης χρημάτων και όχι γνώσης. Το κακό δεν κρύβεται στην καθ'αυτή απόκτηση χρήματος για τα έξοδα διαβίωσης ενός ατόμου ή μίας οικογένειας ,αλλά στην υπερσυσσώρευση του πλούτου. Όλη η ελληνική κοινωνία πλέον βασίζει τα όνειρά της σε αυτήν την πρακτική.

Από τα μικρά και όμορφα σπίτια ,με ταβάνι τα κούτσουρα κυπαρισσιού και τοίχο την λάσπη και τις πέτρες ,φτάνουμε στο ακριβός άλλο άκρο. Σε αυτό του μπετόν ,του πατώματος και των αρμών στα πλακάκια. Από το γαϊδούρι φτάνουμε στα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού. Από την στέρνα φτάνουμε στις μεγάλες πισίνες σε σχήμα άρπας. Από τις ελιές και τα αμπέλια φτάνουμε στους φοίνικες και στο γκαζόν.

Όλα αυτά είναι πολύ όμορφα. Αλλά δεν είναι δικιάς μας επινόησης. Δεν αποτελούν κομμάτι τις δικής μας έμπνευσης. Απλά τα βάζουμε στον κήπο μας για να γεμίσουμε τον σάπιο χαρακτήρα μας. Ο Έλληνας δεν ήταν ποτέ καλαίσθητος. Ήταν πρακτικός με όλη την σημασία της έννοιας. Ήταν αυτάρκης.

Κάτι η τηλεόραση ,κάτι οι διάφορες πρακτορικές κυβερνήσεις και λίγο τα αφελή απωθημένα των Ελλήνων έφεραν την κατάσταση εδώ που είναι τώρα. 

Δεν μιλάω για πνευματικότητα έχω κουραστεί να την αναζητάω μέχρι και εγώ. Δεν μιλάω για λογική ,μιας και έχει χαθεί προ πολλού. Δεν μιλάω για ηθική ,γιατί πολλοί δεν την έχουν στο λεξιλόγιο τους. Δεν θα γνωρίζουν λογικά την έννοια αυτή. Τα έθιμα και οι παραδώσεις δεν αποτελούσαν απλά γεγονότα αλλά τρόπο ζωής για την κάθε περιοχή.

Είμαστε μία κοινωνία χάννων και κάφρων.Όντας άπραγοι, κοιτάμε να προσέχουμε την εξωτερική μας εικόνα για να μην μυρίζουν οι γύρω μας την σαπίλα που αναβλύσει από τα σωθικά μας. Είμαστε βρόμικοι και το πιο απλό που κάνουμε είναι να φοράμε την κολόνια μας. Κινούμαστε σε μάζες για να είμαστε αρεστοί. Δεν χτίζουμε την προσωπικότητα μας γιατί θα υιοθετήσουμε αυτή των πλουσίων και των δημόσιων προσώπων. Επαναλαμβάνουμε συνέχεια τα ίδια λάθη γιατί οι εποχές απαιτούν των μαζοχισμό με απώτερο σκοπό τον κατευνασμό των πνευμάτων.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΝΤΑ ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...