Αφιερωμένο εξαιρετικά στους
βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.
Είναι στίχοι του «αριστερού» Κ.ΒΑΡΝΑΛΗ
Μες στην υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές,
(απάνου εστρίγγλιζε η λατέρνα)
όλη η παραία πίναμε εψές,
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ο ένας πλάι
στον άλλο
και κάπου εφτυούσε
καταγής,
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της
ζωής!
Οσο κι ο νους αν
τυραννιέται
άσπρην ημέρα δε
θυμιέται!
(Ηλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος του άσωτου
ουρανού,
ω! της αυγής κροκάτη
γάζα
γαρούφαλλα του δειλινού,
λάμπετε-σβήνετε μακριά
μας,
χωρίς να μπείτε στην
καρδιά μας!)
Του ενού ο πατέρας
χρόνια δέκα
παράλυτος - ίδιο στοιχιό
του άλλου κοντόμερη η
γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από
χτικιό,
στο Παλαμίδι ο γυιός του
Μάζη
κ' η κόρη του γιαβή στο
Γκάζι.
-Φταίει το ζαβό το
ριζικό μας!
-Φταίει ο θεός που μας
μισεί!
-Φταίει το κεφάλι το
κακό μας!
-Φταίει πρώτ' απ' όλα το
κρασί!
"ποιος φταίει;
Ποιος φταίει;... κανένα στόμα
δεν τόβρε και δεν τόπε
ακόμα.
Ετσι, στην σκοτεινή
ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας
σκυφτοί,
σαν τα σκουλήκια κάθε
φτέρνα
όπου μας εύρει, μας
πατεί:
δειλοί, μοιραίοι κι
άβουλοι αντάμα!
προσμένουμε, ίσως,
κάποιο θάμα!
