Όσο και να γράψω όσο και να εκφραστώ ,τα πράγματα του έχω στο μυαλό μου δεν θα γραφτούν ποτέ ολόκληρα. Έχω ερωτήματα τα οποία κανείς δεν είναι σε θέση να μου τα απαντήσει... Αν τα ρωτήσω το λογικότερο είναι να με χλευάσει... Τα ερωτήματα μου είναι ηλίθια ή ο κόσμος είναι ανάποδος ;
Σήμερα γύρισα από την συνέλευση με ένα κεφάλι καζάνι. Δεν κουράστηκα σωματικά αλλά ψυχικά.Αντικείμενο συζήτησης ήταν το τι έχει κάνει η κάθε παράταξη και πως βοήθησε η παράταξη την κοινωνία του ΤΕΙ και όλα τα σχετικά. Και μετά ακολούθησαν οι τσακωμοί ,οι βρισιές και οι αντιπαραθέσεις. Με λίγα λόγια βλακείες και τίποτα παραπάνω. Τι θες και έρχεσαι αν είναι να χαλάς το κεφάλι σου κάθε φορά ,μου λέγαν τα παιδιά...
Ίσως να μου λέγατε ότι δίνω πολύ σημασία στα αυτονόητα. Αλλά τα αυτονόητα έχουν πάψει να θεωρούνται αυτονόητα και έχουν καταλήξει να είναι το ζητούμενο στις μέρες μας... Αυτονόητα πράγματα όπως αυτά της ελευθερίας ,του διαλόγου και τις δικαιοσύνης έχουν γίνει τα ζητούμενα. Ταυτόχρονα όμως έχουν αντικατασταθεί με τον φανατισμό την επιβολή απόψεων και την λαμογιά.
Ξέρω τι θα μου πείτε... Θα μου πείτε ότι δεν είμαι εγώ αυτός που θα αλλάξω τον κόσμο. Θα μου πείτε ότι το μόνο πράγμα του πρέπει να κάνω είναι να τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Δεν πάει έτσι όμως το πράγμα.
Γενικά θεωρώ πως όταν εντάσσεσαι σε ένα σύνολο ,είτε αυτό το σύνολο λέγεται κοινωνία είτε λέγεται παράταξη ,είτε λέγεται ψώνια στην Ερμού ,αναγκάζεσαι να ακολουθήσεις το ρεύμα ,αναγκάζεσαι να ακολουθήσεις την ροή του ποταμού. Το θέμα είναι να βρεις μέσα σου τον τρόπο ,εάν πραγματικά το θες και συ βέβαια ,να πας αντίθετα σε αυτό. Τον τρόπο τον έχεις και ξέρεις τι να κάνεις. Στην πράξη κολλάς... Όλοι μας στην πράξη κολλάμε... Και κάθε μέρα κάθε μήνας κάθε χρόνος είναι ένας φαύλος κύκλος με όλη την σημασία της έννοιας αυτής.
Τα μυαλά μας τελούν υπό την κατοχή της τηλεόρασης ,του υπολογιστή και της διασκέδασης. Ξέρουμε ότι είμαστε εθισμένοι σε αυτά ξέρουμε ότι πρέπει να ξεφύγουμε από αυτά ,δεν παίρνουμε όμως την απόφαση. Και η απόφαση σε πρώτη φάση είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή. Στην προκειμένη για μένα η αλλαγή είναι η ψυχαγωγία ,η φύση και η άμεση ανθρώπινη και ψυχική επαφή.
Δεν είναι κακό να έχεις ιδέες ,κακό είναι να μην τις αξιοποιείς...
Ωστόσο οι ιδέες αυτές πολλές φορές είναι ακούγονται ανάποδες στο ανάποδο κεφάλι κάποιων. Αντί να σε ακούσουν και να σκεφτούν αντικειμενικά τα λόγια σου σε απορρίπτουν με την πρώτη ευκαιρία και συνεχίζουν το τροπάρι τους. Δεκτό από πλευράς τους και το σέβομαι ,είναι η επιλογή τους δεν μπορώ να τους αλλάξω. Αυτό όμως το οποίο με θλίβει είναι το γεγονός ότι με ύπουλους τρόπους προσπαθούν να περάσουν τα μηνύματα τους και στην περίπτωση άρνησης σου κηρύττουν πόλεμο με σκοπό να σε παραμερίσουν επειδή τους χαλάς την μόστρα. Και λέω θλίβομαι και όχι νευριάζω γιατί ο σημερινός άνθρωπος με έχει απογοητεύσει πλήρως. Το πρόβλημα που προκύπτει από το συγκεκριμένο συναίσθημα είναι ότι στο τέλος καταλήγεις στο σημείο να νιώθεις μόνος χωρίς να έχεις κάποιον να μοιραστεί τις φιλοδοξίες σου ή όπως αλλιώς θέλεις πες το...
Έχουμε πάψει εμείς οι άνθρωποι να νιώθουμε άνθρωποι... Επιφανειακά το αρνούμαστε αλλά στο βάθος το γνωρίζουμε πολύ καλά. Και αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να ξοδεύουμε τις ώρες μας σε αστεία για άλλες εποχές πράγματα. Πράγματα τα οποία στο παρελθόν δεν είχαν την παραμικρή αξία.
Το παρελθόν είναι αστείο για τις εποχές μας ή το αντίστροφο ; Σκεφτείτε το καλά μέσα σας αυτό...
Μάθετε να είστε κύριοι του εαυτού σας ,μην επιτρέψετε σε καμία εξουσία να σας τον πάρει....
Και μην περιμένετε την αλλαγή κάντε την αλλαγή. Μην περιμένετε τον άλλον να φτιάξει το μέλλον σας ,δημιουργήστε το μέλλον σας...
Σήμερα γύρισα από την συνέλευση με ένα κεφάλι καζάνι. Δεν κουράστηκα σωματικά αλλά ψυχικά.Αντικείμενο συζήτησης ήταν το τι έχει κάνει η κάθε παράταξη και πως βοήθησε η παράταξη την κοινωνία του ΤΕΙ και όλα τα σχετικά. Και μετά ακολούθησαν οι τσακωμοί ,οι βρισιές και οι αντιπαραθέσεις. Με λίγα λόγια βλακείες και τίποτα παραπάνω. Τι θες και έρχεσαι αν είναι να χαλάς το κεφάλι σου κάθε φορά ,μου λέγαν τα παιδιά...
Ίσως να μου λέγατε ότι δίνω πολύ σημασία στα αυτονόητα. Αλλά τα αυτονόητα έχουν πάψει να θεωρούνται αυτονόητα και έχουν καταλήξει να είναι το ζητούμενο στις μέρες μας... Αυτονόητα πράγματα όπως αυτά της ελευθερίας ,του διαλόγου και τις δικαιοσύνης έχουν γίνει τα ζητούμενα. Ταυτόχρονα όμως έχουν αντικατασταθεί με τον φανατισμό την επιβολή απόψεων και την λαμογιά.
Ξέρω τι θα μου πείτε... Θα μου πείτε ότι δεν είμαι εγώ αυτός που θα αλλάξω τον κόσμο. Θα μου πείτε ότι το μόνο πράγμα του πρέπει να κάνω είναι να τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Δεν πάει έτσι όμως το πράγμα.
Γενικά θεωρώ πως όταν εντάσσεσαι σε ένα σύνολο ,είτε αυτό το σύνολο λέγεται κοινωνία είτε λέγεται παράταξη ,είτε λέγεται ψώνια στην Ερμού ,αναγκάζεσαι να ακολουθήσεις το ρεύμα ,αναγκάζεσαι να ακολουθήσεις την ροή του ποταμού. Το θέμα είναι να βρεις μέσα σου τον τρόπο ,εάν πραγματικά το θες και συ βέβαια ,να πας αντίθετα σε αυτό. Τον τρόπο τον έχεις και ξέρεις τι να κάνεις. Στην πράξη κολλάς... Όλοι μας στην πράξη κολλάμε... Και κάθε μέρα κάθε μήνας κάθε χρόνος είναι ένας φαύλος κύκλος με όλη την σημασία της έννοιας αυτής.
Τα μυαλά μας τελούν υπό την κατοχή της τηλεόρασης ,του υπολογιστή και της διασκέδασης. Ξέρουμε ότι είμαστε εθισμένοι σε αυτά ξέρουμε ότι πρέπει να ξεφύγουμε από αυτά ,δεν παίρνουμε όμως την απόφαση. Και η απόφαση σε πρώτη φάση είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή. Στην προκειμένη για μένα η αλλαγή είναι η ψυχαγωγία ,η φύση και η άμεση ανθρώπινη και ψυχική επαφή.
Δεν είναι κακό να έχεις ιδέες ,κακό είναι να μην τις αξιοποιείς...
Ωστόσο οι ιδέες αυτές πολλές φορές είναι ακούγονται ανάποδες στο ανάποδο κεφάλι κάποιων. Αντί να σε ακούσουν και να σκεφτούν αντικειμενικά τα λόγια σου σε απορρίπτουν με την πρώτη ευκαιρία και συνεχίζουν το τροπάρι τους. Δεκτό από πλευράς τους και το σέβομαι ,είναι η επιλογή τους δεν μπορώ να τους αλλάξω. Αυτό όμως το οποίο με θλίβει είναι το γεγονός ότι με ύπουλους τρόπους προσπαθούν να περάσουν τα μηνύματα τους και στην περίπτωση άρνησης σου κηρύττουν πόλεμο με σκοπό να σε παραμερίσουν επειδή τους χαλάς την μόστρα. Και λέω θλίβομαι και όχι νευριάζω γιατί ο σημερινός άνθρωπος με έχει απογοητεύσει πλήρως. Το πρόβλημα που προκύπτει από το συγκεκριμένο συναίσθημα είναι ότι στο τέλος καταλήγεις στο σημείο να νιώθεις μόνος χωρίς να έχεις κάποιον να μοιραστεί τις φιλοδοξίες σου ή όπως αλλιώς θέλεις πες το...
Έχουμε πάψει εμείς οι άνθρωποι να νιώθουμε άνθρωποι... Επιφανειακά το αρνούμαστε αλλά στο βάθος το γνωρίζουμε πολύ καλά. Και αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να ξοδεύουμε τις ώρες μας σε αστεία για άλλες εποχές πράγματα. Πράγματα τα οποία στο παρελθόν δεν είχαν την παραμικρή αξία.
Το παρελθόν είναι αστείο για τις εποχές μας ή το αντίστροφο ; Σκεφτείτε το καλά μέσα σας αυτό...
Μάθετε να είστε κύριοι του εαυτού σας ,μην επιτρέψετε σε καμία εξουσία να σας τον πάρει....
Και μην περιμένετε την αλλαγή κάντε την αλλαγή. Μην περιμένετε τον άλλον να φτιάξει το μέλλον σας ,δημιουργήστε το μέλλον σας...
