Οικογενειακές Επιχειρήσεις

Στην Ελλάδα έχουμε τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Είναι οι επιχειρήσεις που όλη η οικογένεια εργάζεται σε αυτές. Η επιχείρηση κληροδοτείται στα παιδιά στα εγγόνια και πάει λέγοντας..

Όσοι δουλεύουν σε αυτές , εκτός από την οικογένεια, δουλεύουν σε «ένα οικογενειακό περιβάλλον», όπου βέβαια δεν κρίνονται με βάση την αξία τους, αλλά με βάση τις προσβάσεις που έχουν και τις συμπάθειες με τα μέλη της οικογένειας.

Και επειδή – για να μην κοροιδευόμαστε-  και η πολιτική είναι προέκταση της κοινωνίας, και τα κόμματα, δουλεύουν οικογενειακά, όπως οι «φαμίλιες».

Στα «αστικά» κόμματα, αυτό είναι γνωστό, δεν νομίζω ότι χρειάζεται και κάποια παραπέρα ανάλυση, ή να φέρουμε κάποια παραδείγματα.

Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό, και  αποκρύπτεται συστηματικά, είναι το τι συμβαίνει με τα υπόλοιπα «μη αστικά κόμματα».

Σας κατεβάζω δύο  μικρά αποσπάσματα από την Wikipedia.

Τα συμπεράσματα δικά σας……

Ο Εργατικός Αντιφασιστικός Συνασπισμός, με αρκτικόλεξο ΕΡΓΑΣ, ήταν μια συνδικαλιστική πολιτική παράταξη του ΕΑΜ.

Συγκροτήθηκε λίγους μήνες μετά τα λεγόμενα Δεκεμβριανά του 1944, τον Απρίλιο του 1945 από μέλη κυρίως του ΚΚΕ. Σκοπός της οργάνωσης αυτής ήταν η κομματική συμμετοχή του ΕΑΜ στη διεκδίκηση της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Κατά το 8ο Πανελλήνιο Εργατικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ, του 1946, το ψηφοδέλτιο του ΕΡΓΑΣ κατάφερε να κατακτήσει τη διοίκηση με συντριπτική πλειοψηφία που έφτασε το 84% των ψήφων.
Έτσι γενικός γραμματέας της νέας διοίκησης της ΓΣΕΕ ορίστηκε τότε ο Μήτσος Παπαρήγας ο οποίος τρία χρόνια αργότερα φέρεται να αυτοκτόνησε (κατά τις Αρχές), ή να δολοφονήθηκε (κατά το ΚΚΕ) σε κρατητήριο της Ασφάλειας μία ημέρα πριν τη δίκη του. Σημειώνεται ότι γιος, του Μήτσου Παπαρήγα και της Βασιλικής ήταν ο δημοσιογράφος Θανάσης Παπαρήγας, σύζυγος της Αλέκας Παπαρήγα.

Η συντονιστική επιτροπή του ΕΡΓΑΣ εξέδιδε και μία δεκαπενθήμερη επιθεώρηση με τον τίτλο "Εργατική" που ξεκίνησε το 1ο φ. τον Ιούνιο του 1945 και συνεχίστηκε η έκδοσή της μέχρι το 1947 όπου και φέρεται η διάλυση της οργάνωσης

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας (10 Αυγούστου 1955) είναι Γενικός Γραμματέας^[1] του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Γεννήθηκε στην Λαμία και είναι γιος του Αποστόλη Κουτσούμπα^[2] που είχε εξοριστεί για την πολιτική του δράση. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Είναι παντρεμένος και έχει αποκτήσει μια κόρη.
Εντάχθηκε στην ΚΝΕ από τα φοιτητικά του χρόνια και συμμετείχε^[2] στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Υπήρξε αντιπρόσωπος^[2] στο 1ο Συνέδριο της ΚΝΕ και εν συνεχεία γραμματέας της Νομαρχιακής Οργάνωσης Βοιωτίας καθώς και γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας. Το 1987 εξελέγη για πρώτη φορά μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη και στα επόμενα συνέδρια, και το 1996, στο 15ο Συνέδριο, εξελέγη για πρώτη φορά μέλος^[2] του Πολιτικού Γραφείου. Το ίδιο έτος, 1996, ανέλαβε την διεύθυνση^[3][4] του Ριζοσπάστη, θέση στην οποία παρέμεινε για μια δεκαετία. Στο 18ο Συνέδριο ανέλαβε επικεφαλής^[2] της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Κατά τη διάρκεια της κομματικής του σταδιοδρομίας είχε διατελέσε μεταξύ άλλων επικεφαλής^[4] του τομέα Διεθνών Σχέσεων του κόμματος ενώ στις βουλευτικές εκλογές του 2000 και του 2007 ήταν υποψήφιος^[5][3] βουλευτής στον νομό Βοιωτίας χωρίς ωστόσο να εκλεγεί.
Στο 19ο Συνέδριο εξελέγη Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ. Να σημειωθεί ότι το όνομά του ακουγόταν^[4] εδώ και αρκετά χρόνια ως το πλεον επικρατέστερο για να διαδεχθεί την Αλέκα Παπα

Ο Μιχαήλ Κύρκος (1893-1967) ήταν δημοσιογράφος και πολιτικός. Γεννήθηκε στο Σαμάκοβο της Ανατολικής Θράκης^[1]. Πρωταγωνίστησε στη ίδρυση της ΕΔΑ, το 1951, από την οποία όμως αποχώρησε λίγους μήνες αργότερα (συνεργάστηκε εκ νέου με την ΕΔΑ από το 1958 μέχρι την επιβολή της δικτατορίας).

Έκλέχτηκε βουλευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων (1923, 1926 Κόμμα Ενώσεως Φιλελευθέρων), το Προοδευτικό Κόμμα του Γεωργίου Καφαντάρη (1933), το Λαϊκό Κόμμα (1935) και την ΕΔΑ (1951, (1958), (1963). Ανέλαβε Υπουργός Υγιεινής, Προνοίας και Αντιλήψεως (1926-1928) στις κυβερνήσεις Αλέξανδρου Ζαΐμη και Γενικός Διοικητής Κρήτης.

Εξέδωσε πολλές εβδομαδιαίες εφημερίδες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εκτοπίστηκε κατά το διάστημα 1938-1940 και φυλακίστηκε για ένα διάστημα μεταξύ 1949 και 1950. Παρόλο που διαφωνούσε πλήρως με τη 5^η Ολομέλεια του ΚΚΕ, στην οποία διακηρύχθηκε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των Μακεδόνων, δεν την καταδίκασε.
Υπήρξε ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ και ανέλαβε διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας "Ελεύθερη Ελλάδα", του επίσημου οργάνου του ΕΑΜ.
Ο Κύρκος και ο Λ. Καραμαούνας ήταν οι δύο βουλευτές που καταψήφισαν την πρόταση μομφής στις 22 Αυγούστου 1952 κατά του ασθενούντος πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, παρόλο που είχαν εκλεγεί με την ΕΔΑ (βέβαια είχαν αποχωρήσει απ' αυτήν), αποτρέποντας έτσι την πτώση της κυβέρνησης και προκαλώντας την οργή του τότε Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα Τζων Πιούριφοϋ. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του τελευταίου: "Διά τους Αμερικανούς οι δύο αυτοί βουλευταί εξακολουθούν να είναι κομμουνισταί. Η λεοπάρδαλις όσο κι αν παρέλθει ο χρόνος, ουδέποτε αποβάλλει τα στίγματά της", μια δήλωση που ευθυγραμμιζόταν πλήρως με το επιχείρημα της αντιπολίτευσης περί "εθνικόφρονος" πλειοψηφίας.
Επίσης, ο Κύρκος ψήφισε κατά της ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι βουλευτές της ΕΔΑ.
Είχε τρεις γιους, το δικηγόρο Τάκη, το δημοσιογράφο και επί χρόνια διευθυντή σύνταξης του πολιτικού περιοδικού Πολιτικά Θέματα, τον Κώστα και τον ιστορικό ηγέτη της Αριστεράς Λεωνίδα Κύρκο.