Αρνούμαστε αλλά αποδεχόμαστε..
Η απόλυτη τρέλα. Το τραγικό είναι ότι νομίζουμε πως αποτελούμε την εξαίρεση στο σύστημα αλλά στην πραγματικότητα συμμετέχουμε και με το παραπάνω. Απλά και μόνο γιατί έτσι μας έχουν μάθει. Και μας έχουν μάθει έτσι γιατί με αυτόν τον τρόπο καθησυχαζόμαστε. Αηδία...
Η άρνηση είναι ένα στοιχείο το οποίο υπάρχει σε κάθε ανθρώπινη προσωπικότητα και αυτό γιατί ο εγκέφαλός μας το επιτρέπει. Δεν είμαστε ούτε ζώα ,ούτε άψυχα αντικείμενα. Μας δίνεται η ικανότητα να αρνούμαστε με κάθε θεμιτό μέσο όταν τα λεγόμενα μας ή οι πράξεις μας δεν έρχονται σε συμφωνία με αυτά των υπολοίπων. Ωστόσο η ανθρώπινη κοινωνία έχει εξελιχθεί τόσο ώστε να περιορίζονται οι επιλογές μας. Και αυτό επειδή δεν τίθεται θέμα επιβίωσης. Οι συνθήκες μας επιτρέπουν να είμαστε οικονομικά ,ψυχολογικά και πνευματικά ανεξάρτητοι σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχουμε την δική μας άποψη και να μην υπάρχει η ανάγκη επιβολής της προς επιβίωση των ιδίων.
Θέτω όμως το εξής ερώτημα: Ποια από τα παραπάνω ισχύουν βάση της τωρινής κατάστασης ;
Δεν είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι. Τα σπίτια μας τα χρωστάμε στις τράπεζες ,εισόδημα επαρκές για την κάλυψη των αναγκών μας δεν έχουμε...
Δεν είμαστε ψυχολογικά ανεξάρτητοι. Τα τσοντοκάναλα μας ρουφάνε το μυαλό μιας και μας πλασάρουν όλες τις πληροφορίες έτοιμες στο πιάτο ,μας απομονώνουν γεγονότα και έτσι με αυτό τον τρόπο διαμορφώνουν την άποψη μας υποσυνείδητα.
Και φυσικά δεν τίθεται θέμα όσον αφορά την πνευματική ανεξαρτησία. Βιβλία δεν διαβάζουμε , δεν ψάχνουμε να βρούμε τον εαυτό μας και το κυριότερο όλων μας απασχολούν όλων των υπολοίπων τα χάλια εκτός των δικών μας. Δεν σχηματίζουμε δική μας άποψη. Και εντασσόμαστε σε διάφορες ιδεολογίες αφού δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε την δίκη μας.
Βάση των παραπάνω λοιπόν θα έπρεπε αυτή την στιγμή να έχουν κυριαρχήσει τα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου. Και όταν εννοώ τα ζωώδη ένστικτα ,αναφέρομαι κυρίως σε αυτά της επαναστάσεως και της αναγκαστικής αλλαγής που πειράζει εκ των έσω.
Παρ΄ όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι μηδέν εις το πηλίκο...
Ησυχία. Και όχι η ησυχία της ηρεμίας αλλά αυτή των νεκρών...
Είμαστε ένας λαός πτωμάτων ,ένας λαός ζωντανών νεκρών...
Η απόλυτη τρέλα. Το τραγικό είναι ότι νομίζουμε πως αποτελούμε την εξαίρεση στο σύστημα αλλά στην πραγματικότητα συμμετέχουμε και με το παραπάνω. Απλά και μόνο γιατί έτσι μας έχουν μάθει. Και μας έχουν μάθει έτσι γιατί με αυτόν τον τρόπο καθησυχαζόμαστε. Αηδία...
Η άρνηση είναι ένα στοιχείο το οποίο υπάρχει σε κάθε ανθρώπινη προσωπικότητα και αυτό γιατί ο εγκέφαλός μας το επιτρέπει. Δεν είμαστε ούτε ζώα ,ούτε άψυχα αντικείμενα. Μας δίνεται η ικανότητα να αρνούμαστε με κάθε θεμιτό μέσο όταν τα λεγόμενα μας ή οι πράξεις μας δεν έρχονται σε συμφωνία με αυτά των υπολοίπων. Ωστόσο η ανθρώπινη κοινωνία έχει εξελιχθεί τόσο ώστε να περιορίζονται οι επιλογές μας. Και αυτό επειδή δεν τίθεται θέμα επιβίωσης. Οι συνθήκες μας επιτρέπουν να είμαστε οικονομικά ,ψυχολογικά και πνευματικά ανεξάρτητοι σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχουμε την δική μας άποψη και να μην υπάρχει η ανάγκη επιβολής της προς επιβίωση των ιδίων.
Θέτω όμως το εξής ερώτημα: Ποια από τα παραπάνω ισχύουν βάση της τωρινής κατάστασης ;
Δεν είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι. Τα σπίτια μας τα χρωστάμε στις τράπεζες ,εισόδημα επαρκές για την κάλυψη των αναγκών μας δεν έχουμε...
Δεν είμαστε ψυχολογικά ανεξάρτητοι. Τα τσοντοκάναλα μας ρουφάνε το μυαλό μιας και μας πλασάρουν όλες τις πληροφορίες έτοιμες στο πιάτο ,μας απομονώνουν γεγονότα και έτσι με αυτό τον τρόπο διαμορφώνουν την άποψη μας υποσυνείδητα.
Και φυσικά δεν τίθεται θέμα όσον αφορά την πνευματική ανεξαρτησία. Βιβλία δεν διαβάζουμε , δεν ψάχνουμε να βρούμε τον εαυτό μας και το κυριότερο όλων μας απασχολούν όλων των υπολοίπων τα χάλια εκτός των δικών μας. Δεν σχηματίζουμε δική μας άποψη. Και εντασσόμαστε σε διάφορες ιδεολογίες αφού δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε την δίκη μας.
Βάση των παραπάνω λοιπόν θα έπρεπε αυτή την στιγμή να έχουν κυριαρχήσει τα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου. Και όταν εννοώ τα ζωώδη ένστικτα ,αναφέρομαι κυρίως σε αυτά της επαναστάσεως και της αναγκαστικής αλλαγής που πειράζει εκ των έσω.
Παρ΄ όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι μηδέν εις το πηλίκο...
Ησυχία. Και όχι η ησυχία της ηρεμίας αλλά αυτή των νεκρών...
Είμαστε ένας λαός πτωμάτων ,ένας λαός ζωντανών νεκρών...
