Ο σιωπών συναινεί...
Ξέρω δεν πρέπει να νευριάζω, αλλά δεν είναι εύκολο... Ελπίζω να με καταλαβαίνεις. Ναι ,μου έχεις πει να μην νευριάζω γιατί τους δίνω εξουσία. Η εξουσία όμως δεν μεταφράζεται σε ψήφους ; Ίσως και να έχω άδικο δεν ξέρω... Προσπαθώ να βρω την λύση , πρώτα για μένα και μετά για όλους τους υπόλοιπους. Έχω κουραστεί να τρελαίνομαι ,έχω κουραστεί να χαλάω άσκοπα το σάλιο μου ,έχω κουραστεί να σου μιλάω και εσύ να συνεχίζεις το βιολί σου. Πως να μην σε βοηθήσω ; Άμα φτιάξω τον δικό μου κόσμο δεν θα έχω με ποιόν να τον μοιραστώ... Το ίδιο ισχύει και από πλευράς σου.
Δεν κάνεις τίποτα. Δεν κάνεις τίποτα γιατί δεν μπορείς ή γιατί νιώθεις πως δεν μπορείς ; Μάλλον το δεύτερο. Ναι ,ξέρω θα μου πεις πως θα αρχίσουν να σε παρακολουθούν. Έχεις σκεφτεί ποτέ πως αν το νούμερο των παρακολουθήσεων ήταν πολλαπλάσιο τότε η συγκεκριμένη διαδικασία θα ήταν ανέφικτη. Είναι σαν να είσαι το μοναδικό παιδί στην τάξη που κάνει φασαρία και η δασκάλα ,σου φωνάζει. Τι γίνεται όμως ,όταν όλα τα παιδιά κάνουν φασαρία ; Το λογικότερο είναι η δασκάλα να πάθει νευρικό κλονισμό.
Δεν αναφέρομαι στην επανάσταση με όπλα ,αλλά στην πνευματική επανάσταση. Αναφέρομαι σε αυτά που λέγαμε περί ουτοπίας και επιστροφής στην φύση . Αναφέρομαι στην επανάσταση της συχαμένης καθημερινότητας μας. Αν θες να κάνεις μία αλλαγή επιδίωξε την πρώτα μέσα σου...
Όλα τα άλλα λίγο πολύ στα έχω ξαναπεί. Δεν θέλω να γίνομαι και βαρετός.
Και μην περιμένεις να έρθουν πρώτα κάποιοι να σε βοηθήσουν .Κάνε εσύ την αρχή και τότε θα έρθουν. Σταμάτα λοιπόν να σιωπάς γιατί όταν σιωπάς συναινείς. Είναι κάτι σαν τα λευκά και τα άκυρα στις εκλογές. Είναι η αποποίηση των ευθυνών μας...
Η αρχή είναι η δύσκολη. Μετά έχει κατηφόρα. Απλά σκέψου πόσο ωραίο θα είναι το μέλλον. Απλά σκέψου πόσο καλύτερα θα ζήσουν τα παιδιά σου...
