Ασελγούμε καθημερινά σε βάρος του εαυτού μας. Μερικοί μπορεί να το ονομάζουν καλοπέραση ,άλλοι το ονομάζουν μαλακία.
Πέρα από την υποκειμενικότητα της κάθε άποψης ,οφείλω να διατυπώσω και εγώ την γνώμη μου ,όχι για σας αλλά για τον εαυτό μου και μόνο.
Η ζωή είναι ένας δρόμος με ανηφόρες κατηφόρες και ισιώματα. Η ζωή είναι εξαιρετικά απλή ,με τεράστιες δόσεις δυσκολίας. Το κακό με εμάς τους ανθρώπους είναι ότι μπαίνουμε στην διαδικασία να κρατήσουμε μόνο τα δύσκολα. Αν από την άλλη μεριά ,δεν υπήρχε αυτή η κατάληξη θα ήμασταν σε θέση να κάνουμε τεράστιες προόδους.
Τίποτα όμως δεν γίνεται ούτε και πρόκειται να γίνει γιατί το σύστημα είναι τόσο καλά στημένο που τίποτε δεν πραγματοποιείτε τυχαία. Οι διαφημίσεις και η τηλεόραση μας ρουφάνε το μυαλό. Τα μεσημεριανά μας πλασάρουν τις ζωές των άλλων για να ξεχνάμε τις δικές μας. Ο κατακλυσμός των πληροφοριών δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε λογικά και συνειδητοποιημένα. Η πολιτική και ο θεός μας δίνουν ψεύτικες ελπίδες και πίστη. Οι κάθε λογής πόλεμοι ,μας επιβάλουν την απληστία και την έλλειψη εμπιστοσύνης. Ο καναπές μας βυθίζει στον καθημερινό λήθαργο της ακινησίας. Η δουλειά μας προσφέρεται για την μεγιστοποίηση του υλιστικού μας ονείρου.
Υπάρχουν και άλλα άπειρα παραδείγματα αλλά θα μου πάρουν ώρες πολλές να τα γράψω. Λοιπόν τι έχεις να πεις τώρα; Μήπως άρχισες να νιώθεις κενός; Αυτή είναι δυστυχώς η μοίρα μας. Να πεθάνουμε για κάτι το οποίο δεν θα μπορέσουμε ποτέ να πάρουμε στον τάφο μας.
Μακάρι να μπορούσαμε να ήμασταν κοινωνικοί. Να κάναμε συζητήσεις με ουσία και νόημα βαθύ. Και όμως τίποτα δεν κάνουμε γιατί ζούμε την πλήρη αποχαύνωση. Η ζωή μας δυστυχώς είναι ο καναπές το χρήμα και η επιδειξιμότητα.
Ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται γραφικό αλλά δεν με νοιάζει.Ξέρω επίσης ότι τα λόγια μου μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά δεν θα υπάρχουν στα κεφάλια σας γιατί το δελτίο των επτά θα σας πάρει το μυαλό. Τα λόγια μου σίγουρα δεν πιάνουν μία μπροστά στον πανικό και την αγανάκτηση.
Αν όμως δεν ήμασταν πτωχοί τω πνεύματι ίσως και να ήταν αλλιώς τα πράγματα...
Πέρα από την υποκειμενικότητα της κάθε άποψης ,οφείλω να διατυπώσω και εγώ την γνώμη μου ,όχι για σας αλλά για τον εαυτό μου και μόνο.
Η ζωή είναι ένας δρόμος με ανηφόρες κατηφόρες και ισιώματα. Η ζωή είναι εξαιρετικά απλή ,με τεράστιες δόσεις δυσκολίας. Το κακό με εμάς τους ανθρώπους είναι ότι μπαίνουμε στην διαδικασία να κρατήσουμε μόνο τα δύσκολα. Αν από την άλλη μεριά ,δεν υπήρχε αυτή η κατάληξη θα ήμασταν σε θέση να κάνουμε τεράστιες προόδους.
Τίποτα όμως δεν γίνεται ούτε και πρόκειται να γίνει γιατί το σύστημα είναι τόσο καλά στημένο που τίποτε δεν πραγματοποιείτε τυχαία. Οι διαφημίσεις και η τηλεόραση μας ρουφάνε το μυαλό. Τα μεσημεριανά μας πλασάρουν τις ζωές των άλλων για να ξεχνάμε τις δικές μας. Ο κατακλυσμός των πληροφοριών δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε λογικά και συνειδητοποιημένα. Η πολιτική και ο θεός μας δίνουν ψεύτικες ελπίδες και πίστη. Οι κάθε λογής πόλεμοι ,μας επιβάλουν την απληστία και την έλλειψη εμπιστοσύνης. Ο καναπές μας βυθίζει στον καθημερινό λήθαργο της ακινησίας. Η δουλειά μας προσφέρεται για την μεγιστοποίηση του υλιστικού μας ονείρου.
Υπάρχουν και άλλα άπειρα παραδείγματα αλλά θα μου πάρουν ώρες πολλές να τα γράψω. Λοιπόν τι έχεις να πεις τώρα; Μήπως άρχισες να νιώθεις κενός; Αυτή είναι δυστυχώς η μοίρα μας. Να πεθάνουμε για κάτι το οποίο δεν θα μπορέσουμε ποτέ να πάρουμε στον τάφο μας.
Μακάρι να μπορούσαμε να ήμασταν κοινωνικοί. Να κάναμε συζητήσεις με ουσία και νόημα βαθύ. Και όμως τίποτα δεν κάνουμε γιατί ζούμε την πλήρη αποχαύνωση. Η ζωή μας δυστυχώς είναι ο καναπές το χρήμα και η επιδειξιμότητα.
Ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται γραφικό αλλά δεν με νοιάζει.Ξέρω επίσης ότι τα λόγια μου μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά δεν θα υπάρχουν στα κεφάλια σας γιατί το δελτίο των επτά θα σας πάρει το μυαλό. Τα λόγια μου σίγουρα δεν πιάνουν μία μπροστά στον πανικό και την αγανάκτηση.
Αν όμως δεν ήμασταν πτωχοί τω πνεύματι ίσως και να ήταν αλλιώς τα πράγματα...
