Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Ούτε και εμείς θα το ακούσουμε...

Δυστυχώς έχουμε την τάση ,ότι ακούγεται καλό και σωστό μέσα στο όλο λάθος της κατάστασης να το καταστρέφουμε. Αυτή είναι η φύση ,αυτοί είναι και οι άτυποι νόμοι της. 

Δυστυχώς για μένα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα από ότι φαντάζεσαι. Είμαι ένας από τους λίγους μέσα στο σύνολο. Έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον. Προσπαθώ να επηρεάσω με τον σωστό τρόπο πάντα και να περάσω μηνύματα ώστε το διπλανός μου να αποκομίσει κάτι. Ωστόσο η όλη σκηνή μένει ίδια και απαράλλακτη. Οι νέοι της γενιάς μου συνεχίζουν να μπαίνουν σε πολιτικές παρατάξεις αφού οι σωτήρες τους έχουν περισσότερα μέσα και μυαλό από αυτούς. Η ιστορία είναι ίδια ,απαράλλακτη και επαναλαμβανόμενη. Δυστυχώς.

Οι νέοι της γενιάς μου έχουν ως πρότυπο τις άρρωστες φιγούρες της τηλεόρασης. Και οι πράξεις τους μου το αποδεικνύουν καθημερινά. 12 η ώρα το πρωινό ξύπνημα. 1 έως 5 άραγμα στην καφετέρια για καφέ με την κλίκα. 5 με 10 άραγμα σε κάποιο σπίτι για να δουν όλοι μαζί τα κλεμμένα όνειρα. 10 με 5 το βράδυ έξω για clubing. 

Αυτή είναι η ζωή τους. Εγώ είμαι το καρκίνωμα στην όλη υπόθεση. Οι σκέψεις μου είναι η κατάρα μου. Δεν ενδιαφέρονται για την αλλαγή γιατί είναι βυθισμένοι στον λήθαργο της καθημερινής τους βαρεμάρας.

Έτσι ,περιττό είναι να σου πω ότι η γενιά μου είναι το ίδιο και χειρότερη από την δικιά σου. Δυστυχώς για μένα ευτυχώς για αυτούς. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όσοι είναι εκτός της πραγματικότητας τους δεν μπορούν να ορθοποδήσουν. Δεν μπορούν να μιλήσουν να κάνουν μία παρέα με όλη την σημασία της λέξεις. 

Έτσι είμαι σε μία συνεχή μάχη με αυτούς και ακόμα περισσότερο τα έχω με τον εαυτό μου γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα μπορούσα να είμαι μέρος της όλης κατάστασης τους. Και όλο και πιο συχνά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι εγώ έχω το πρόβλημα και όχι αυτοί. 

Δεν θέλω να μπω στην διαδικασία να διαπαιδαγωγήσω τα παιδιά μου και να τους μεταφέρω τα πιστεύω μου έστω και ασυναίσθητα. Θα τους κάνω το μεγαλύτερο κακό. Καλύτερα να είναι στον κόσμο τους και να είναι χαμογελαστά.

Δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει τίποτα. Τα άτομα που βλέπω και θέλω να φτύσω στον ΄χωρο μου κάποια στιγμή θα βασιλέψουν. Δεν θα μείνουν μόνο σπόροι αλλά θα μεγαλώσουν και θα γίνουν ακόμα πιο θεόρατα εκτρώματα. Δυστυχώς.