Που είναι η δημοκρατία σας ρε; Ποιοι νομίζεται πως είστε; Πως την έχετε δει τέλος πάντων...;
Στο δημοτικό μάθαινα εξαίσια πράγματα. Μάθαινα γεωγραφία ,ιστορία ,γλώσσα ,μαθηματικά και άλλα πολλά. Αλλά αυτό που έμαθα περισσότερο όλων ήταν το άτυπο μάθημα δημοκρατίας που μας έκανε που και που ο δάσκαλος. Ποιο χαρακτηριστικά θυμάμαι τον δάσκαλο που μου έκανε παρατήρηση γιατί μιλούσα όταν κάποιος άλλος είχε τον λόγο.
Παιδιά πρέπει να σεβόμαστε τον διπλανό μας. Και αυτό γιατί έχουμε δημοκρατία. Η δημοκρατία έχει ελληνική καταγωγή. Μέσω της δημοκρατίας όλοι είναι ίσοι όλοι είναι ίδιοι. Έτσι έλεγε ο καθηγητής μου ,Κύριε Υπουργέ. Έφτασα στα 20 μου να πορεύομαι και να δρω έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου τα μαθήματα δημοκρατίας. Πάντα υπολόγιζα τον διπλανό μου γιατί ήξερα ότι έχει το ίδιο δικαίωμα με εμένα στον λόγο. Σεβόμουν την άποψη του και ας ήταν διαφορετική ,γιατί έτσι έπρεπε.
Τελικά ζούσα με ψευδαισθήσεις. Ο περίγυρος μου δεν μου επιτρέπει να συγκεντρωθώ. Εσείς κύριε Υπουργέ μου μαυρίζετε την ψυχή καθημερινά. Οι δρόμοι και τα σπίτια με την υποτιθέμενη πολυτέλεια και ομορφιά σας με κάνουν ξερνάω ότι τρώω καθημερινά. Τις απόψεις μου και τα πιστεύω μου δεν μπορώ να τα μοιράσω γιατί όλοι με παίρνουν στο ψιλό. Που είναι η δημοκρατία σας λοιπόν. Ας έρθει κάποιος εδώ να μου απαντήσει. Και δεν είναι μόνο θέμα δημοκρατικότητας αλλά και σεβασμού προς τον εαυτό σας πρώτα απ'όλους.
Εγώ κύριε υπουργέ που δεν θέλω να γλύψω καμία κατουρημένη ποδιά πως θα ζήσω; Πως θα φτιάξω οικογένεια; Το χειρότερο όλων όμως είναι το γεγονός ότι μιλάτε για δικαιοσύνη και ισότητα και εγώ θέλω να σας φτύσω στην μάπα. Μήπως μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί νιώθω τόση αποστροφή για το πρόσωπο σας; Με λίγες λέξεις θέλω την απάντηση σας και όχι με πολυσέλιδα πορίσματα και αναλύσεις.
Από την στιγμή που έχουμε δημοκρατία γιατί θα πρέπει να σας αποκαλώ κύριο Υπουργό; Γιατί εσείς να παίρνετε 8 χιλιάρικα και εγώ 500 ευρώ; Αυτή είναι τελικά η δημοκρατία για την οποία μου μίλαγε ο δάσκαλος μου;
Δεν δέχομαι την εξουσία σας. Δεν δέχομαι ούτε και την δημοκρατία σας ή όπως αλλιώς το ονομάζετε αυτό το πράγμα. Είστε φασιστοειδή υποκείμενα. Είστε χειρότεροι από τον Χίτλερ και τον Στάλιν μαζί. Και αυτά δεν είναι λόγια του αέρα αλλά οι πράξεις σας και η σκεπτική σας με παραπέμπουν σε αυτά.
Γαμώ την δημοκρατία σας λοιπόν. Ζήτω ο φασισμός και απολυταρχισμός. Ζήτω και ο σύγχρονος μεσαίωνας της δημοκρατικής μιζέριας σας.
Αυτό το κομμάτι γράφτηκε το 2004 στην εποχή της περίφημης γραφικότητας που εσείς καλλιεργήσατε...
Παραμύθι - 2004
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν πει ένα παραμύθι
ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ’ αυτόν τον πλανήτη .
Μου είχαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία
και να `μαι πιστός σε ιδανικά όπως πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία .
Μου είχαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο `60 με `70,
για μια επανάσταση κι αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια.
Μου είχαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή,
αυτοί θα με έσωζαν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει.
Μου είχαν πει για μία χούντα και για μία αριστερά
μου `παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά .
Μου `παν ότι ήμουν τυχερός γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία,
για κάτι που το `λεγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ’ ελευθερία.
Μου `παν τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά
κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά.
Μου `παν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ
κι ότι κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάξω θα το βρω!
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν πει ένα παραμύθι,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.
Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει,
δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ’ έχουνε κάψει.
Κι εκείνο το σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία
έχει καταντήσει γραφικό κι ανήκει πια στην ιστορία.
Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά,
την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά.
Κι αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί
είναι οι περισσότεροι ίδιοι κλέφτες κι επικίνδυνα κομπλεξικοί.
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα,
η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα.
Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία,
μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νιώθω ελευθερία.
Κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας,
έχουμε υλικά αγαθά άλλα μας λείπουνε άλλα πολλά.
Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σ’ αυτό,
νιώθω πως έχω γεράσει πριν προλάβω μάθω να ζω!
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν πει ένα παραμύθι,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.
Δώσε μου φώτιση Θεέ μου υπάρχει εθνική συσκότιση,
χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση.
Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δεν τον έμαθα ποτέ,
πουτανιά, ψέμα και απάτη θεωρούνται κυριλέ.
Κάποτε πίστεψα σε κάτι σε μια ιδεολογία,
πίστεψα στη μουσική μου σαν να ήτανε θρησκεία.
Τώρα πια με το hip hop κάνουν στριπτίζ μες στα πορνεία,
ζούσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νιώθω αηδία.
Ένα μάτσο εγωπαθείς και επιεικώς κωλόπαιδα,
μια παράσταση κλισέ αρνητικά όλα τα πρότυπα.
Άμα κάτι δε μου κάνει απλώς φεύγω μακριά
δεν ανήκω σε κανέναν, δεν ανήκω πουθενά.
Ο κόσμος έχει μολυνθεί, δεν τον νοιάζει πια
η αλήθεια είναι λέξη ντεμοντέ, η ψευτιά του έγινε συνήθεια.
Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα πού να ζει,
βάλανε στο φέρετρο της ευρωπαϊκή επιγραφή.
Η Μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή,
σοσιαλισμός και χούντα τώρα `γιναν ασορτί.
Ψεύτικες δημοσκοπήσεις και αλλοδαποί σ’ απογραφή,
μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους, θέλει από κάπου να τους βρει.
Σάπια λόγια και ιδέες κι η πουτανιά σαν αρετή
και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή.
Τί πειράζει όμως αυτό τώρα είμαστε Ευρωπαίοι,
ψάξε να βρεις τον ανδρισμό σου σ’ ένα αμάξι που να λέει.
Βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσεις την εικόνα,
γίνε λίγο κουνιστός στην Ευρώπη είναι μόδα.
Ας χαρούμε χωρίς λόγο, έχουμε 21ο αιώνα,
αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα.
Στο δημοτικό μάθαινα εξαίσια πράγματα. Μάθαινα γεωγραφία ,ιστορία ,γλώσσα ,μαθηματικά και άλλα πολλά. Αλλά αυτό που έμαθα περισσότερο όλων ήταν το άτυπο μάθημα δημοκρατίας που μας έκανε που και που ο δάσκαλος. Ποιο χαρακτηριστικά θυμάμαι τον δάσκαλο που μου έκανε παρατήρηση γιατί μιλούσα όταν κάποιος άλλος είχε τον λόγο.
Παιδιά πρέπει να σεβόμαστε τον διπλανό μας. Και αυτό γιατί έχουμε δημοκρατία. Η δημοκρατία έχει ελληνική καταγωγή. Μέσω της δημοκρατίας όλοι είναι ίσοι όλοι είναι ίδιοι. Έτσι έλεγε ο καθηγητής μου ,Κύριε Υπουργέ. Έφτασα στα 20 μου να πορεύομαι και να δρω έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου τα μαθήματα δημοκρατίας. Πάντα υπολόγιζα τον διπλανό μου γιατί ήξερα ότι έχει το ίδιο δικαίωμα με εμένα στον λόγο. Σεβόμουν την άποψη του και ας ήταν διαφορετική ,γιατί έτσι έπρεπε.
Τελικά ζούσα με ψευδαισθήσεις. Ο περίγυρος μου δεν μου επιτρέπει να συγκεντρωθώ. Εσείς κύριε Υπουργέ μου μαυρίζετε την ψυχή καθημερινά. Οι δρόμοι και τα σπίτια με την υποτιθέμενη πολυτέλεια και ομορφιά σας με κάνουν ξερνάω ότι τρώω καθημερινά. Τις απόψεις μου και τα πιστεύω μου δεν μπορώ να τα μοιράσω γιατί όλοι με παίρνουν στο ψιλό. Που είναι η δημοκρατία σας λοιπόν. Ας έρθει κάποιος εδώ να μου απαντήσει. Και δεν είναι μόνο θέμα δημοκρατικότητας αλλά και σεβασμού προς τον εαυτό σας πρώτα απ'όλους.
Εγώ κύριε υπουργέ που δεν θέλω να γλύψω καμία κατουρημένη ποδιά πως θα ζήσω; Πως θα φτιάξω οικογένεια; Το χειρότερο όλων όμως είναι το γεγονός ότι μιλάτε για δικαιοσύνη και ισότητα και εγώ θέλω να σας φτύσω στην μάπα. Μήπως μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί νιώθω τόση αποστροφή για το πρόσωπο σας; Με λίγες λέξεις θέλω την απάντηση σας και όχι με πολυσέλιδα πορίσματα και αναλύσεις.
Από την στιγμή που έχουμε δημοκρατία γιατί θα πρέπει να σας αποκαλώ κύριο Υπουργό; Γιατί εσείς να παίρνετε 8 χιλιάρικα και εγώ 500 ευρώ; Αυτή είναι τελικά η δημοκρατία για την οποία μου μίλαγε ο δάσκαλος μου;
Δεν δέχομαι την εξουσία σας. Δεν δέχομαι ούτε και την δημοκρατία σας ή όπως αλλιώς το ονομάζετε αυτό το πράγμα. Είστε φασιστοειδή υποκείμενα. Είστε χειρότεροι από τον Χίτλερ και τον Στάλιν μαζί. Και αυτά δεν είναι λόγια του αέρα αλλά οι πράξεις σας και η σκεπτική σας με παραπέμπουν σε αυτά.
Γαμώ την δημοκρατία σας λοιπόν. Ζήτω ο φασισμός και απολυταρχισμός. Ζήτω και ο σύγχρονος μεσαίωνας της δημοκρατικής μιζέριας σας.
Αυτό το κομμάτι γράφτηκε το 2004 στην εποχή της περίφημης γραφικότητας που εσείς καλλιεργήσατε...
| FF.C, Fortified Concept |
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν πει ένα παραμύθι
ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ’ αυτόν τον πλανήτη .
Μου είχαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία
και να `μαι πιστός σε ιδανικά όπως πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία .
Μου είχαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο `60 με `70,
για μια επανάσταση κι αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια.
Μου είχαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή,
αυτοί θα με έσωζαν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει.
Μου είχαν πει για μία χούντα και για μία αριστερά
μου `παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά .
Μου `παν ότι ήμουν τυχερός γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία,
για κάτι που το `λεγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ’ ελευθερία.
Μου `παν τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά
κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά.
Μου `παν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ
κι ότι κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάξω θα το βρω!
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν πει ένα παραμύθι,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.
Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει,
δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ’ έχουνε κάψει.
Κι εκείνο το σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία
έχει καταντήσει γραφικό κι ανήκει πια στην ιστορία.
Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά,
την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά.
Κι αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί
είναι οι περισσότεροι ίδιοι κλέφτες κι επικίνδυνα κομπλεξικοί.
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα,
η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα.
Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία,
μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νιώθω ελευθερία.
Κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας,
έχουμε υλικά αγαθά άλλα μας λείπουνε άλλα πολλά.
Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σ’ αυτό,
νιώθω πως έχω γεράσει πριν προλάβω μάθω να ζω!
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν πει ένα παραμύθι,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου `χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.
Δώσε μου φώτιση Θεέ μου υπάρχει εθνική συσκότιση,
χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση.
Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δεν τον έμαθα ποτέ,
πουτανιά, ψέμα και απάτη θεωρούνται κυριλέ.
Κάποτε πίστεψα σε κάτι σε μια ιδεολογία,
πίστεψα στη μουσική μου σαν να ήτανε θρησκεία.
Τώρα πια με το hip hop κάνουν στριπτίζ μες στα πορνεία,
ζούσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νιώθω αηδία.
Ένα μάτσο εγωπαθείς και επιεικώς κωλόπαιδα,
μια παράσταση κλισέ αρνητικά όλα τα πρότυπα.
Άμα κάτι δε μου κάνει απλώς φεύγω μακριά
δεν ανήκω σε κανέναν, δεν ανήκω πουθενά.
Ο κόσμος έχει μολυνθεί, δεν τον νοιάζει πια
η αλήθεια είναι λέξη ντεμοντέ, η ψευτιά του έγινε συνήθεια.
Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα πού να ζει,
βάλανε στο φέρετρο της ευρωπαϊκή επιγραφή.
Η Μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή,
σοσιαλισμός και χούντα τώρα `γιναν ασορτί.
Ψεύτικες δημοσκοπήσεις και αλλοδαποί σ’ απογραφή,
μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους, θέλει από κάπου να τους βρει.
Σάπια λόγια και ιδέες κι η πουτανιά σαν αρετή
και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή.
Τί πειράζει όμως αυτό τώρα είμαστε Ευρωπαίοι,
ψάξε να βρεις τον ανδρισμό σου σ’ ένα αμάξι που να λέει.
Βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσεις την εικόνα,
γίνε λίγο κουνιστός στην Ευρώπη είναι μόδα.
Ας χαρούμε χωρίς λόγο, έχουμε 21ο αιώνα,
αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα.
