που λες Ανίδεε,
ο Καρυωτάκης είναι τέλειος. Σχεδόν τέλειος, σχεδόν θεικός.
βλέπεις η τελειότητα, έχει να κάνει με το θείο.
τα ποιήματά του Αριστουργήματα.
η ζωή του........ βασανισμένη, τρελή, περίεργη.
ο Καρυωτάκης μου θυμίζει έντονα τον Περικλή Γιαννόπουλο.
όχι στον τρόπο ζωής, ούτε στον τρόπο , ...... που ξιφουλκούσε ..... κατά πάντων.
κάτι η πολυτάραχη σχέση με την Λασκαρίδου, του ενός, κάτι με την Πολυδούρη του άλλου.
κάτι ο τρόπος της αυτοκτονίας τους.
ο ένας, πλύθηκε, ντύθηκε, στολίστηκε, ανέβηκε σε ένα άλογο,.... χύμηξε στην θάλασσα του Σκαραμαγκά, και έφιππος αυτοκτόνησε.
ο άλλος αυτοκτόνησε, κάπου στην Πρέβεζα.
πολλοί αποδίδουν την αυτοκτονία του στο "κυνήγι" του "δημοκρατικού" υπουργού Κύρκου, (πατέρα του ηγέτη της "αριστεράς" Κύρκου.)
άλλοι, στο ότι ήταν συφιλιδικός...... και το έσχατο όριο, της σύφιλης, είναι η τρέλα.
ο Καρυωτάκης είχε προείπει- προβλέψει τον θάνατό του...
όπως ακριβώς αυτοκτόνησε προβλέποντας ή μάλλον διαλέγοντας τον θάνατό του και ο Περικλής Γιαννόπουλος,
Αυτοκτόνησαν , ή μάλλον επέλεξαν τον θάνατό τους και ο Ιωάννης Συκουτρής, όπως και ο Δημήτρης Λιαντίνης.
Κώστας Καρυωτάκης «Ιδανικοί Αυτόχειρες»
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουντα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φριχτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ιδρώς, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημία των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πώς θ’ αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.
πώς θ’ αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.
για να επανέλθουμε όμως στον Καρυωτάκη αγαπητέ Ανίδεε,
μάλλον, πριν κανείς τον θαυμάσει, θα πρέπει να δει ή να υποθέσει αυθαίρετα και υβριστικά ίσως, την κατάσταση του μυαλού του.
η τρέλα αγόρι μου, ..... είναι θαυματουργή. ...Σου μιλώ εκ πείρας....
η τρέλα οδηγεί το μυαλό σου σε απίστευτα μονοπάτια.
ο τρελός βλέπει.... πράγματα, αντιλαμβάνεται.... πράγματα , ιδέες, χωροχρόνους..... κάτι που εσύ η εγώ.... ή ο παραδίπλα..... δεν μπορούμε......
αυτή είναι η μεγαλοσύνη της τρέλας......
είναι λάθος όμως, να ενστερνιζόμαστε, να θαυμάζουμε, να επικροτούμε, να έχουμε σαν τρόπο σκέψης..... αυτόν του τρελού....
δεν μπορούμε.......
όπως και να το κάνουμε..... θα είμαστε ...... φτωχοί αντιγραφείς.... και "πιθηκίζοντες"..... στην ....τρελή λογική τους......
ωραίος λοιπόν ο Καρυωτάκης........ θλιβεροί εμείς.......
δεν μπορούμε όμως το "εμείς"...... να το κάνουμε ...."αυτός".
δεν μπορούμε να έχουμε σαν πρότυπο ...... τις σκέψεις ενός "τρελού"....... άσχετα.... αν είναι ....."μεγάλες αλήθειες".....
δεν είμαστε ....τρελοί...... δυστυχώς....... και να θέλουμε, δεν μπορούμε να γίνουμε.......... δυστυχώς.......ας μείνουμε λοιπόν λογικοί........ γιατί δεν μπορούμε αλλιώς.....
