Επιστροφή στην καμμένη γη με τα δυνατά ουρλιαχτά απόγνωσης και μιζέριας. Εδώ ο ήλιος δεν προκαλεί το άνθος αλλά τον μαρασμό και την αποχαύνωση. Εδώ τα λουλούδια καθημερινά αυτοκτονούν περιμένοντας ότι ίσως η επόμενη ζωή τους θα είναι καλύτερη. Αφήνουν στο έδαφος ένα ένα τα πέταλα τους και αυτά γίνονται ένα με το έδαφος. Ή θα τα φάνε τα σκουλήκια ή θα τα πάρει ο αέρα στο στροβιλιστικό πέρασμα του.
Οι καμμένοι από τον ήλιο συνεχίζουν να περιφέρονται σαν να μην έχουν τίποτα να χάσουν. Όσοι δεν κάηκαν ακόμα κλεισμένοι στο καβούκι τους ,περιμένουν την μέρα της ολοκληρωτικής τους λύτρωσης. Καρτερικά την περιμένουν σαν την μεγάλη ανάσταση τους.
Οι πρώτοι μην λαμβάνοντας υπόψιν τους την τραγική αδυναμία τους κυλιούνται στα λασπόνερα και τις βρομιές για να νιώθουν το ίδιο καμμένοι με τον περίγυρο τους. Ίσως γνωρίζουν ότι ένα φρέσκο μπουμπούκι θα κοπεί σε έναν κήπο γεμάτο με ξερόχορτα.
Οι δεύτεροι θέλοντας να κρατήσουν κρυφό το μπουμπούκι τους για να μην το κόψουν το κρατούν καλά κρυμμένο σαν το πολυτιμότερο στοιχείο πολιτισμού του αναγνώρισε ποτέ η εξουσία των ιδίων. Γεννήθηκαν για να φυλάνε τα μπουμπούκια τους μακρυά από τον μαρασμό.
Έξω έχει τόσο ήλιο αλλά έχει και τόσο κρύο. Κάθε χρόνο η ατμόσφαιρα είναι ολοένα και πιο παγωμένη. Τα μπουμπούκια μπορεί να αναδεικνύουν τα όμορφα και γεμάτα ελπίδα χρώματα τους αλλά μένουν ακινητοποιημένα και ανίκανα να αναπτυχθούν και να εξαπλώσουν τον σπόρο τους.
Τα λουλούδια θα εξαφανισθούν. Μαζί με αυτά θα εξαφανισθούν και τα όμορφα χρώματα. Ποιο είναι το νόημα ,αν δεν υπάρχουν χρώματα. Ποιο θα είναι το νόημα αν δεν υπάρχουν αρώματα. Χωρίς χρώματα και αρώματα εκμηδενίζεται κάθε λόγος ύπαρξης και εξέλιξης. Ίσως ο ήλιος θα έπρεπε να αναθεωρήσει τις απόψεις του ,αλλά και αυτές με την σειρά τους δεν θα είναι ικανές να επιφέρουν κάποια αλλαγή. Η απλή παρατήρηση ποτέ δεν θα είναι ικανή να διορθώσει την καμμένη γη.
Οι καμμένοι από τον ήλιο συνεχίζουν να περιφέρονται σαν να μην έχουν τίποτα να χάσουν. Όσοι δεν κάηκαν ακόμα κλεισμένοι στο καβούκι τους ,περιμένουν την μέρα της ολοκληρωτικής τους λύτρωσης. Καρτερικά την περιμένουν σαν την μεγάλη ανάσταση τους.
Οι πρώτοι μην λαμβάνοντας υπόψιν τους την τραγική αδυναμία τους κυλιούνται στα λασπόνερα και τις βρομιές για να νιώθουν το ίδιο καμμένοι με τον περίγυρο τους. Ίσως γνωρίζουν ότι ένα φρέσκο μπουμπούκι θα κοπεί σε έναν κήπο γεμάτο με ξερόχορτα.
Οι δεύτεροι θέλοντας να κρατήσουν κρυφό το μπουμπούκι τους για να μην το κόψουν το κρατούν καλά κρυμμένο σαν το πολυτιμότερο στοιχείο πολιτισμού του αναγνώρισε ποτέ η εξουσία των ιδίων. Γεννήθηκαν για να φυλάνε τα μπουμπούκια τους μακρυά από τον μαρασμό.
Έξω έχει τόσο ήλιο αλλά έχει και τόσο κρύο. Κάθε χρόνο η ατμόσφαιρα είναι ολοένα και πιο παγωμένη. Τα μπουμπούκια μπορεί να αναδεικνύουν τα όμορφα και γεμάτα ελπίδα χρώματα τους αλλά μένουν ακινητοποιημένα και ανίκανα να αναπτυχθούν και να εξαπλώσουν τον σπόρο τους.
Τα λουλούδια θα εξαφανισθούν. Μαζί με αυτά θα εξαφανισθούν και τα όμορφα χρώματα. Ποιο είναι το νόημα ,αν δεν υπάρχουν χρώματα. Ποιο θα είναι το νόημα αν δεν υπάρχουν αρώματα. Χωρίς χρώματα και αρώματα εκμηδενίζεται κάθε λόγος ύπαρξης και εξέλιξης. Ίσως ο ήλιος θα έπρεπε να αναθεωρήσει τις απόψεις του ,αλλά και αυτές με την σειρά τους δεν θα είναι ικανές να επιφέρουν κάποια αλλαγή. Η απλή παρατήρηση ποτέ δεν θα είναι ικανή να διορθώσει την καμμένη γη.
