Κέφι ,χαρά ,αγάπη ,πάθη ,άνθρωπος. Ελπίζω να έχεις καταλάβει ότι αργοπεθαίνεις.
Νεκρός είσαι εσύ ,που βρίζεις ασύστολα μπροστά από την τηλεόραση ,προσπαθώντας να ενοχοποιήσεις τα αδικαιολόγητα.
Νεκρός είσαι εσύ που πονάς ,αλλά πιέζεις και σκαλίζεις την πληγή σου ,περιμένοντας να χυθεί αίμα για να εισπράξεις ελεημοσύνη.
Ψοφίμι ,είσαι εσύ μικρέ ,που περιμένεις από τον ουρανό να βρέξει πεντακοσάρικα.
Σε αποσύνθεση οδηγείτε και ο υπνοβάτης ,που ζει περιμένοντας την δευτέρα παρουσία ,ώστε να φύγει ,χωρίς να αυτοκτονήσει ,αποποιώντας από πάνω του κάθε μορφής ευθύνη.
Και αφού ο κόσμος συνεχίζει να γκρεμίζει σκέψεις και να γκρεμίζεται ,εσείς οι λίγοι ,δίχως να γνωρίζετε την κοινή ιδιαιτερότητα που πνευματικά και έμμεσα σας ενώνει ,προσπαθείτε να ανθίσετε ,αποδεικνύοντας τι;
Προσπαθώντας να χωρέσω τις παραπάνω λέξεις σε μία σκηνή ,στο μυαλό μου έρχεται η απέναντι ράχη στο χωριό μου ,όπου συκιές και ξερόχορτα φυτρώνουν μέσα από τις πέτρες.
Είναι λοιπόν το ένστικτο της επιβίωσης και της αναγεννητικής ανακύκλωσης που μόνο η φύση και κατά συνέπεια η φυσική ροή της ύλης και του σύμπαντος ,μας επιβάλλει να ακολουθήσουμε.
Έτσι λοιπόν ,εσύ,θα αναγκαστείς να συνεχίσεις να ζεις και να παλεύεις. Τουλάχιστον κάνε το με στοργή και χαρά. Τι και αν κάποιος άλλος αποφάσισε για σένα πριν καν γεννηθείς; Γιατί να μείνεις άπραγος ,εν πάση περιπτώση; Βάλε φωτιά στα πάντα. Κάψε τα όλα. Από τις στάχτες θα πάρεις λίπασμα. Από το λίπασμα ,ζωή. Η ζωή θα σου δώσει άνθη. Και τα άνθη με την σειρά τους μυρωδιές. Απλά χρειάζεται πράξεις ,υπομονή και χρόνο. Εσύ μπορείς να αντέξεις;
Παρεμπιπτόντως τώρα που το σκέφτομαι , ίσως θα έπρεπε να είχα κάψει το αμάξι της καθηγήτριας μου. Τέλος πάντων ,ποτέ δεν είναι αργά... Στο κάτω ζώο είναι και αυτή ζώο και γω.
Και τελικά κοίτα να δεις άνθρωπε μου ,που τα όνειρα κάποια στιγμή θα ξανανθίσουν...
Νεκρός είσαι εσύ ,που βρίζεις ασύστολα μπροστά από την τηλεόραση ,προσπαθώντας να ενοχοποιήσεις τα αδικαιολόγητα.
Νεκρός είσαι εσύ που πονάς ,αλλά πιέζεις και σκαλίζεις την πληγή σου ,περιμένοντας να χυθεί αίμα για να εισπράξεις ελεημοσύνη.
Ψοφίμι ,είσαι εσύ μικρέ ,που περιμένεις από τον ουρανό να βρέξει πεντακοσάρικα.
Σε αποσύνθεση οδηγείτε και ο υπνοβάτης ,που ζει περιμένοντας την δευτέρα παρουσία ,ώστε να φύγει ,χωρίς να αυτοκτονήσει ,αποποιώντας από πάνω του κάθε μορφής ευθύνη.
Και αφού ο κόσμος συνεχίζει να γκρεμίζει σκέψεις και να γκρεμίζεται ,εσείς οι λίγοι ,δίχως να γνωρίζετε την κοινή ιδιαιτερότητα που πνευματικά και έμμεσα σας ενώνει ,προσπαθείτε να ανθίσετε ,αποδεικνύοντας τι;
Προσπαθώντας να χωρέσω τις παραπάνω λέξεις σε μία σκηνή ,στο μυαλό μου έρχεται η απέναντι ράχη στο χωριό μου ,όπου συκιές και ξερόχορτα φυτρώνουν μέσα από τις πέτρες.
Είναι λοιπόν το ένστικτο της επιβίωσης και της αναγεννητικής ανακύκλωσης που μόνο η φύση και κατά συνέπεια η φυσική ροή της ύλης και του σύμπαντος ,μας επιβάλλει να ακολουθήσουμε.
Έτσι λοιπόν ,εσύ,θα αναγκαστείς να συνεχίσεις να ζεις και να παλεύεις. Τουλάχιστον κάνε το με στοργή και χαρά. Τι και αν κάποιος άλλος αποφάσισε για σένα πριν καν γεννηθείς; Γιατί να μείνεις άπραγος ,εν πάση περιπτώση; Βάλε φωτιά στα πάντα. Κάψε τα όλα. Από τις στάχτες θα πάρεις λίπασμα. Από το λίπασμα ,ζωή. Η ζωή θα σου δώσει άνθη. Και τα άνθη με την σειρά τους μυρωδιές. Απλά χρειάζεται πράξεις ,υπομονή και χρόνο. Εσύ μπορείς να αντέξεις;
Παρεμπιπτόντως τώρα που το σκέφτομαι , ίσως θα έπρεπε να είχα κάψει το αμάξι της καθηγήτριας μου. Τέλος πάντων ,ποτέ δεν είναι αργά... Στο κάτω ζώο είναι και αυτή ζώο και γω.
Και τελικά κοίτα να δεις άνθρωπε μου ,που τα όνειρα κάποια στιγμή θα ξανανθίσουν...
