Κάθε μέρα μέρα που περνά αυτή η μαύρη τρύπα ανοίγει. Ανοίγει και ρουφάει κάθε τι το ζωντανό. Έτσι σε έμαθαν να πιστεύεις και η αλήθεια είναι πως έτσι είναι. Παρόλα αυτά ,ξέχασαν μία πολύ μικρή λεπτομέρεια ,την οποία δεν υπολόγισαν. Αυτή η τρύπα σχεδιάστηκε να τραβάει μόνο όσους το βάζουν στα πόδια.
Έχουμε πόλεμο. Μπορεί να μην υπάρχουν όπλα. Μπορεί να μην μας δίνετε ο θάνατος απλόχερα. Έχουμε όμως ,πόλεμο εγκεφαλικό. Έχουμε πόλεμο ψυχολογικό. Πρέπει να πολεμήσουμε για όσους έφυγαν, πρέπει να πολεμήσουμε για εμάς τους ίδιους ,αλλά και για τα παιδιά μας.
Χρόνος δεν υπάρχει. Τα περιθώρια στένεψαν. Εγκεφαλικός πόλεμος. Εγκεφαλική αντίσταση. Ανατρέπουμε τα δεδομένα και ανοίγουμε νέους δρόμους. Οργανώνουμε τις νέες στρατιές ικανές να καταστρέψουν κάθε τι ,ψεύτικο και μη ικανό να δώσει την ελπίδα.
Χρειαζόμαστε ελπίδα και πίστη για να προχωρήσουμε. Χρειαζόμαστε τον φανατισμό τώρα περισσότερο από ποτέ. Φανατισμό όχι ιδεολογικό ούτε και γηπεδικό. Φανατισμό πίστης και ελπίδας.
Φοράμε τις παρωπίδες και κοιτάμε μόνο μπροστά. Ο δρόμος που ανοίγουμε είναι ανηφορικός και γεμάτος τοίχους οπισθοχώρησης. Δείτε πόσο ωραία μοιάζει η κορυφή από εδώ κάτω. Φανταστείτε πόσο πιο ωραία θα είναι κοιτώντας τον πάτο από ψηλά.
Αφού καταστρέψαμε τα πάντα ,ας κάνουμε τουλάχιστον μία προσπάθεια να χτίσουμε ξανά από την αρχή το μέλλον μας. Το μέλλον των διαδόχων μας. Πιστεύουμε στην εξέλιξη και πρέπει να προχωρήσουμε. Ούτως η άλλωστε εδώ που φτάσαμε ,δεν έχουμε να χάσουμε και τίποτα το άξιο.
Ελπίδα και πίστη μέχρι το φως.
Ελπίδα και πίστη μέχρι το τέλος.
