το παιδί μου αύριο ,
ή το παιδί σου μεθαύριο,
θα τελειώσει την νομική, την ιατρική, τα οικονομικά......... το, ....τη....τα....
θα πάρει ένα phd από ένα πανεπιστήμιο.
τι πιθανότητες έχει,
1. να γίνει καθηγητής στο πανεπιστήμιο
2. να γίνει υπουργός
3. να παρουσιάζεται κάθε τρείς και λίγο στις τηλεοράσεις, να γνωματεύει να μιλά, να μπλα μπλα μπλα.......
Υ.Γ. νο 1.
Εγώ ή εσύ δεν είμαστε "πορφυρογέννητοι"..... δεν είμαστε από τζάκι πολιτικών ή καθηγητών πανεπιστημίου......
Υ.Γ. νο 2.
όχι δεν απαξιώνω κανένα. Δεν θεωρώ πως "κακώς" έγινε ο "χ" ή ο "ψ" , καθηγητής πανεπιστημίου ή Υπουργός, Γιατί απλά έτυχε να είναι γόνος καθηγητών ή πολιτικών
ΑΠΛΑ ΕΞΕΤΑΖΩ - ΔΙΕΡΕΥΝΩ τις πιθανότητες....
αντιγράφω απο την wiki 2 λήμματα.....
Α!!!! και να μην το ξεχάσω.......
ο ρατσισμός λέει ........ είναι προέκταση-επέκταση ....του νεποτισμού λέει και της οικογενειοκρατίας.......
ή αν δεν κατάλαβα λάθος.....
"όσοι είναι εναντίον κάποιου διότι έχει κάποιο όνομα..... είναι "ρατσιστές"...... Δεν καταλαβαίνω ...έχω μπερδευτεί λίγο.....
Ο Νικόλαος (Μιχαήλ) Αλιβιζάτος (1949) είναι τακτικός καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι γιος του Κωνσταντίνου Αλιβιζάτου, καθηγητή Χειρουργικής και βουλευτή, και της Λιλής Θεοτοκά. Από την πλευρά του πατέρα του κατάγεται από την Κεφαλονιά και είναι εγγονός του πανεπιστημιακού & πολιτικού Νικολάου Αλιβιζάτουενώ από την πλευρά της μητέρας του είναι ανηψιός του Γεωργίου Θεοτοκά. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1977 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του πανεπιστημίου Paris II. Την περίοδο 1980 - 1983 διετέλεσε ειδικός επιστήμονας στην Νομική Σχολή Αθηνών και το 1983 εξελέγη[1] επίκουρος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου. Το 1988 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής και το 1992 τακτικός[1] καθηγητής. Έχει παραμείνει για μεγάλα διαστήματα ως επισκέπτης ερευνητής στα Πανεπιστήμια Στάνφορντ (1989),Πρίνστον (1997) και Οξφόρδης (2005). Δικηγορεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο.[2]
Στις 13 Φεβρουαρίου 2004 διορίστηκε υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης στην κυβέρνηση Κώστα Σημίτη, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και τις 10 Μαρτίου οπότε και ορκίστηκε η κυβέρνηση Καραμανλή.[3] Έχει υπάρξει ιδρυτικό μέλος & γενικός γραμματέας της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων,[4] μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (1989 - 1990),[1] μέλος της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (1997 - 2002),[1] πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου κ.α. Αρθρογραφεί τακτικά σε εφημερίδες όπως το Βήμα, Τα Νέα, Η Καθημερινή κ.α.
Κατοικεί στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
Οικογενειοκρατία (Αγγλικά: Nepotism, Γαλλικά: Népotisme, Γερμανικά: Vetternwirtschaft, Ιταλικά: Nepotismo) ή Νεποτισμός είναι το φαινόμενο της διαδοχής ή προβαδίσματος ορισμένων ατόμων για την κάλυψη θέσεων, πολλές φορές σημαντικών ή και κρίσιμων, με αποφασιστικό κριτήριο τη βιολογική, τη συγγενική ή τη στενά φιλική σχέση που έχουν με άλλους.
Ο όρος νεποτισμός προέρχεται από τη λατινική λέξη νέπος (nepos, γεν. nepotis) που σημαίνει «ανεψιός» ή «εγγονός».
Παρουσιάζεται ακόμη και ως αποτέλεσμα εκλογικής διαδικασίας και μπορεί να είναι καταφανώς σκόπιμη ή να καλύπτεται κάτω από ιστορικούς, κοινωνικούς ή οικονομικούς περιορισμούς.
Η κατάσταση αυτή που συναντάται συχνά στην Ελλάδα αναπαράγεται και διαιωνίζεται αυτόματα όταν συνδεθεί με τη δύναμη της οικονομικής ή πολιτικής εξουσίας. Είναι τόσο πολύ καλά αφομοιωμένη στην Ελληνική κοινωνία που δεν προκαλεί έκπληξη ή σοκ η δημόσια εμφάνισή της.
Αντίθετα δεν είναι λίγες οι φορές που θεωρείται αυτονόητη ως φόρος τιμής ή υποχρέωση στον αποβιώσαντα πρόγονο μιας προσωπικότητας η επιλογή του απογόνου του ως το άτομο που θα καλύψει το κενό που προέκυψε.
Συνδέεται με τον κομματισμό, μια οικογενειοκρατία με την ευρεία έννοια, αλλά και τη διαφθορά αφού ενθαρρύνει ανήθικες αν και όχι πάντα παράνομες συναλλαγές.
Στην έντονα περιθωριακή της μορφή σχετίζεται και με τον ρατσισμό και τα φαινόμενα αποκλεισμού ιδιαίτερα όταν λειτουργεί αρνητικά για πρόσωπα στα οποία δεν καταλογίζεται τίποτε άλλο παρά το γεγονός ότι έτυχε να φέρουν ένα συγκεκριμένο όνομα.
