για όσους δεν το γνωρίζουν
η αιδώς, το αιδοίο, ο \η αιδήμων, αιδημοσύνη, αιδεσιμόττατος
είναι ομόριζα, και έχουν ως κοινό την "ντροπή" ή και τον "σεβασμό".....
η ποίηση είναι άλλο πράγμα.....
απο το "τι είναι η πατρίδα μας" του Πολέμη
από το ιερωτικον του Υπουργού πιά, κ. Κουράκη
η απο το
"οταν έκλασε ο Νερούντα"
του δημοσιογράφου κ. Μπογδάνου του skai.
την εμμονή του κ. Υπουργού, σχετικά με το αιδοίο, μπορώ να την προσεγγίσω.
αναπληρωτής καθηγητής της Ιατρικής στο εργαστήριο γενετικής του Πανεπιστημίου, σίγουρα έχει δεί , πιάσει, θαυμάσει , εξετάσει, χιλιάδες αιδοία...... θηλυκά και αρσενικά...... σύριγγες, μήτρες, όρχεις , και ότι βάλει ανθρώπου νούς......
Απόλυτα κατανοητό λοιπόν,ο κ. Υπουργός να είναι "αιδοιοκεντρικός".......
απόλυτα κατανοητό λοιπόν, ότι ο
ομφαλός της γής, η απαρχή των πάντων, το τέλος των πάντων, η πηγή της έμπνευσης, ο σκοπός της ζωής, τα άγια των αγίων να είναι το αιδοίον.
από την άλλη, πραγματικά δεν καταλαβαίνω....
η ποίηση του κ. Κουράκη ...είναι γνωστή εδώ και χρόνια.
Τι έγινε λοιπόν..... ώστε ξαφνικά τα "μέσα", ανακάλυψαν την "αιδοιοκεντρική", και "αιδοιολαγνική" ...ποίησή του;
τι ;
φοβούνται, ότι οι "υπουργικές του συμπεριφορές" στο "υπουργείο παιδείας", θα είναι αιδοιοκεντρικές;... και "αιδοιολάγνες";
Δηλαδή ο κ. Κουράκης είναι επικίνδυνος ως υπουργός, αλλά ήταν "ακίνδυνος" ως βουλευτής;
τι να πει κανείς......
Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
Ανδρόγυνο
Ενώναμε τα αιδοία μας καταργώντας την εσοχή της και την εξοχή μου
κατακτώντας την παλινόρθωση του ανδρόγυνου
όπου ο άνδρας αποκτά αιδοίο χωρίς εξοχή και η γυναίκα εσοχή με
πλήρωση
Έτσι που ο άνδρας γράφεται πλέον με Άλφα κεφαλαίο και η γυναίκα με
Θήτα κεφαλαίο
«Εγώ σκυφτός -κάθε μπρούμυτα- δαχτυλοαφώ το σώμα της στη μαύρη κάμαρη
/ Λευκό μπαστούνι ο φαλλός μου χτυπάει την πόρτα του αμετάκλητου
/ Τυφλώνομαι από το φως του / Ορώ».
«(Αυτή) - Τι είναι ο κόλπος μου;
(Αυτός) - Είναι μια σύριγγα χωρίς το έμβολο που καλεί το φαλλό να τρυπηθούν μαζί από την πρέζα του έρωτα
(Αυτή) - Σύριγγα, ή σήραγγα;
(Αυτός) - Σήραγγα που ανακαλεί κεκοιμημένους κωδωνοκρούστες
(Αυτή) - Κεκοιμημένους ή ταριχευμένους;
(Αυτός) - Ολοι οι φαλλοί είναι ταριχευμένα ξόανα που νοτίζονται απ’ το νόστο της μήτρας
(Αυτή) - Της δικής μου μήτρας;
(Αυτός) - Της δικής σου. Εσύ γεννήθηκες απ’ τη δική σου μήτρα
(Αυτή) - Εγώ γεννήθηκα απ’ τη δ ι κ ή μου μήτρα.
διαθήκη
Σιγανό της αγάπης μας γλύκισμα,
Τρυφερό ποιητών το... απάνθισμα,
Μιας πατρίδας βελούδινης χώρα,
Των θεμάτων των λέξεων κύματα,
Ορεινές κορυφές νοήματος γράφουν
Νέο θάρρος στ' ωραίο κοσμοσύντριμμα,
Οιμωγές πιο σωστές κι από γέννα,
Πιο ορθές κι από δόξα - από πίστη
Στερεότεροι φθόγγοι,
του τέλους Στολισμοί
ενός κόσμου απροσμάχητου
Το τραγούδι μιας πάταξης τύραννου
Πονηρού, νοσουργού κι αεικίνητου,
Λαβωμένου εξ αρχής φόβου φύλακα
Του αδύναμου φαύλου απεκρίζωμα
Ως υπόσχεση, όρκο θεάρεστο άδουν.
Κωνσταντίνος Μπογδάνος, από την ποιητική συλλογή ''ΟΝ'' εκδόσεις Γαβριηλίδης '
'Ω μαιανδρωδικήγρυλλιστοσάλπιγγα,
οι συχνουρίες σου είναι για μένα σαν πλιατσικολογημένεςαμφικλινερυθροκυλίδες σ' αλλεργικά πετούμενα''
Ποίηση της εξωγήινης φυλής των Βόγκονς,
τρίτη χειρότερη ποίηση στο σύμπαν σύμφωνα με το βιβλίο...
