Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Μικρά και ανόητα λαθάκια...



Σιγά σιγά συνειδητοποιώ ,πως πράγματα τα οποία κάποτε με πείραζαν απίστευτα ,πλέον δεν είναι τίποτε παραπάνω από κάποια μικρά λαθάκια με τα οποία δεν μπορώ παρά να γελάσω. Ίσως να φταίει η αλλαγή περιβάλλοντος ,ίσως να φταίει ένας άλλος ,νέος τρόπος σκέψης ο οποίος σιγά σιγά εισαγάγεται στο κεφάλι μου. Και ναι μερικοί άνθρωποι ,είναι κάποια από αυτά τα μικρά λαθάκια τα οποία υπάρχουν γύρω μου. Όντας από την φύση μου ακραίος και αντιδραστικός δεν μπορώ παρά να ξεστομίσω ένα απλό «Κάψτε τους». Από την άλλη όμως κάθομαι και σκέφτομαι ,πως γιατί όχι ,ας αφήσουμε λίγο ακόμα τους κλόουν να χορέψουν.


Αυτά τα μικρά λάθη της φύσης, έχοντας μεγαλώσει μέσω των άλλων ,μεγαλύτερων λαθών ,διεκδικούν με μεγάλο ζήλο τον τίτλο της ανοικτής παλάμης ,το οποίο αγαλματάκι βεβαίως βεβαίως είναι επιχρυσωμένο ,μιας και η λάμψη των χαρακτήρων τους πρέπει να αντανακλάτε σε αυτό. Σε αυτόν τον διαγωνισμό κερδίζει όποιος έχει το ομορφότερο αλλά ταυτόχρονα γρηγορότερο αμάξι ,όποιος φοράει τα ακριβότερα και πιο φανταχτερά ρούχα και γενικότερα όποιος ξέρει να προκαλεί τις περισσότερες αντιδράσεις. Δεν έχει σημασία αν είναι θετικές ή αρνητικές. Δεν έχει σημασία του πως θα εκδηλωθούν. Το μόνο που πρέπει είναι να τους δεις.


Έλα όμως που εσύ ,αντί να γυρνάς το κεφάλι σου στην αντίθετη κατεύθυνση ή ακόμα και να τους καρπαζώνεις ,τους θαυμάζεις νομίζοντας πως μπορείς να γίνεις μέρος αυτής της κλίκας. Δεν έχει σημασία αν θα είσαι ο νερουλάς. Δεν έχει σημασία αν θα είσαι το ball boy. Σημασία έχει να είσαι μέσα σε αυτήν και να αποτελείς ζωτικό κομμάτι της ,μιας και το «έλα ρε ,τι λέει;» σε κάνει να ηδονίζεσαι. 


Είναι και αυτοί ,που όποτε περνάν από μπροστά τους ,τους φτύνουν. Ξέρουν ότι αυτά σε άλλους κόσμους δεν θα πέρναγαν. «Κοίτα τον ,τον πούστη ,θα τις φάει. Τον τρώει ο κόλος του.» «Άστον μωρέ να γελάσουμε λίγο…» , «Μα δεν μπορώ να τον βλέπω, θέλω να του σπάσω το σαγόόόόνι.»

Και είμαι και εγώ. Εγώ απλά τους κοιτάζω. Εγώ απλά τους κοιτάζω και γελώ. Γελάω ,γιατί ξέρω ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από κάτι μικρά και αθώα λαθάκια ,τα οποία αργά ή γρήγορα θα φάνε το κεφάλι τους. 


Αλλά επιτέλους ,ας τους σπάσει κάποιος την γυάλα.