Η Ελλαδίτσα μοιάζει με αμάξι της δεκαετίας του ’80 που πάει
για ολική απόσυρση. Βέβαια τώρα που την καταργούνε και αυτή θα βρουν κάποιο
άλλο «τρικ» για να εξισορροπήσουν την κοινή γνώμη. Δεν θα λέγεται πτώχευση αλλά
στάση πληρωμών. Μην τους λέτε τρόικα αλλά Brussels group. Κάπου εδώ κάνω έναν τρομερό συνειρμό
και στο μυαλό μου έρχεται το : «Μην κλάνεις!!!» , «Δεν κλάνω ,ρεύτηκε ο κώλος
μου».
Και αφού αποδόθηκε δικαιοσύνη στον δημόσιο τομέα όπου οι
δημοσιογράφοι της ΕΡΤ και οι καθαρίστριες με τις ορισμένου χρόνου συμβάσεις
χάραξαν τον δρόμο της λευτεριάς ,εγώ για
ακόμα μια φορά σκυμμένος πάνω από την μαγκούρα μου περιμένω να δω την λαμπρή
μέρα. Περιμένω να έρθουν να με πάρουν από το χέρι ,να με βάλουν στο γραφείο μου
να μου δώσουν δουλειά να κάνω και να πάρω τον πρώτο μου μισθό.
Όλα κυλούν με ρυθμούς κανονικούς. Ακόμα χρωστώ τον πατέρα
μου και την μάνα μου στον πατέρα και την μάνα μου. Ακόμα ελπίζω πως θα έχω ένα
πιάτο φαγητό. Ακόμα ελπίζω πως η επόμενη γκόμενα μου δεν θα είναι πόρνη άνευ
πληρωμής.
Όλα καλά κυρίες και κύριοι. Όλα βαίνουν καλώς. Τα τέρατα αναπαράγονται κανονικά και τα αυγά
καλά κρυμμένα σε ζεστό και ξηρό μέρος από κάθε λογής όρνεα ,περιμένουν την μέρα
που θα ωριμάσουν και θα σπάσουν. Και πίσω από το βουνό περιμένει να εμφανιστεί
σε πρώτη πανελλήνια προβολή το τέρας που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Περιμένει την
κατάλληλη στιγμή να κάνει το ντεμπούτο του , να δώσει την πρώτη του παράσταση.
Οι μάνες θα κλαίνε και τα παιδιά θα τρέχουν πανικόβλητα στις αλάνες να μαζέψουν
τις πλαστικές τους μπάλες που από καιρό είχαν ξεχάσει εκεί. Την διάρκεια
και την απήχηση της παράστασης ,θα την καθορήσει ο χρόνος και οι πράξεις των σκηνοθετών που σε
πρώτο χρόνο χαράσουν με το ματωμένο μολύβι τους ,τα απομνημονεύματα τους.
Οι πρόγονοι μας σκούζουν σαν τα ζωντανά ,καθώς ο άνθρωπος
αποσύρεται στην παλιά και αιώνια διαλυμένη από τους αέρηδες καλύβα του.
