Όσο μεγαλώνω τόσο παλιώνω. Και όσο
μαθαίνω τόσο περισσότερο μικραίνω. Και όσο μεγαλώνω τόσο λιγότερο μιλάω.
Την ηλιθιότητα την έκανα την
μικρή αδερφή που ποτέ δεν είχα. Το μίσος τον καλύτερο μου φίλο. Οι λέξεις που
βγαίνουν από το στόμα μου λιγοστεύουν και όποτε μιλάω ,κοιτώ να λέω πράγματα
καλά. Η κακία μου μίκρυνε σαν μπαλόνι που ξεφούσκωσε. Είμαι ένα ξεχειλωμένο
μπαλόνι ,ζαρωμένο και μαραμένο ,ξεχασμένο σε μια γωνιά κάτω από τον πολυχρονισμένο
ξύλινο καναπέ ,φαγωμένο από το σαράκι.
Αυτός ο καναπές δεν είναι άνετος.
Αυτός ο καναπές δεν είναι πλαγιαστός σαν τους σύγχρονους τους υπνωτισμένους. Οι
νέες γενιές είναι φτιαγμένες έτσι ώστε να πλαγιάζεις σε αυτές. Οι νέες γενιές
είναι ένας αχταρμάς σκέψεων πολυπλοκότητας και αναρχίας. Πάνω σε αυτές κάνεις
ότι θες. Κοιμάσαι ,ξελογιάζεσαι ,ξαπλώνεις ,ξαποσταίνεις , συζητάς και κάνεις
όνειρα μακρινά και άπιαστα.
Αυτός ο ξύλινος ο μαύρος καναπές
,αυτός ο φαγωμένος από το σαράκι φτιάχνει γωνία ορθή. Είναι μόνο για να
κάθεσαι. Σε αυτόν κάθεσαι πάνω στις μάλλινες νοτισμένες από την υγρασία
μαξιλάρες του ,κρατάς το φλυτζάνι σου στο χέρι και σταυροπόδι μιλάς με την γειτόνισσα
για τα νέα και τα επιτεύγματα σας. Σε αυτόν κάθεσαι και κάνεις σκέψεις λογικές
αναπόσπαστες και εγωιστικές. Όταν είσαι κουρασμένος σου υποδεικνύει να βάλεις τους
αγκώνες σου στα γόνατα σου. Όταν είσαι γεμάτος χαρά σε βάζει να κοιτάς στο παράθυρο.
Χάνεσαι στο ορθό κάθισμα του καθώς τα πουλιά αρμενίζουν σε αυτή την μπλε
θάλασσα. Σε προστάζει δουλειά να ξεκινήσεις. Σου δίνει δύναμη για την επόμενη
μέρα και ελπίδα καθιστή ,όχι ξαπλωμένη. Να λάβεις δράση ,να αρπάξεις το μυαλό
σου και να πορευτείς με αυτό.
Αυτός ο ξύλινος καναπές έχει
προσωπικότητα , δυσκολία ,πείσμα ,αξιοπρέπεια και αγραμματοσύνη. Έχει και λίγη
μιζέρια. Παντού υπάρχει μιζέρια και ας την βλέπουμε όποτε μας βολεύει. Αυτός ο
καναπές δεν θα πεθάνει ποτέ. Τα ξύλα του είναι καλά δεμένα και το ύφος του απλό
και απέριττο.
Όλοι οι υπόλοιποι είναι φτηνοί. Τους
παίρνεις για να τους πετάξεις. Τους παίρνεις για να ανανεώσεις την μιζέρια και
την φαυλότητα σου. Αυτός δεν πεταχτεί ποτέ. Έχει ιστορίες να σου πει ,και έχει
δει πολλά. Τσακωμούς ,σκοτωμούς ,κρεμάλες , κρύα ,ζέστες ,βοριαδάκια ,μπόλικο
φεγγάρι ,κλάμα και ολίγον ρομαντισμό.
Τα πράγματα πρέπει να μένουν στην
θέση τους για πάντα μέχρι ο καιρός και το χώμα να τα καταστρέψει. Και αν είναι
βασισμένα σε πλαγιά τότε το νερό θα τα πάρει και θα τα πάει στον βυθό.
Ο παλιός μου ο καναπές ,έχει ιστορίες
πολλές να σου πει. Ιστορίες απλές ,καθημερινές. Τίποτα το ιδιαίτερο. Καμιά διάνοια
μήτε και διασημότητα δεν έχει καθίσει σε αυτόν . Ιστορίες απλές και καθημερινές.
Ιστορίες ζωής ,σοφίας και ονείρων καθιστών. Όχι ξαπλωτών.
Τώρα που και εσύ έγινες ένα με
τον καναπέ σου ,πες μου πότε θα σε φάει το σαράκι και η μαυρίλα ,πριν σε φάει
το χώμα περιμένοντας τα άπιαστα σου οράματα να πιαστούν από τα μαλλιά. Τουλάχιστον
πριν τα τσαλαπατήσεις στον ύπνο σου στον απρόσωπο καναπέ σου ,κάνε τα έστω και
για μία ώρα πράξη.
