Δεν ξέρω τελικά αν η εμπειρία είναι ευλογία. Όσο μεγαλώνω
μπερδεύομαι. Και όσο μπερδεύομαι χάνομαι. Και καθώς χάνομαι ,εσύ με ρωτάς τι
σκέφτομαι. Με ρωτάς εσύ που με γέννησες ,εσύ που με ξέρεις καλύτερα και από τον
ίδιο μου τον εαυτό μου. «Τίποτα δεν
σκέφτομαι» σου απαντώ. Γιατί αν σου έλεγα τι σκέφτομαι το μυαλό σου θα βάραινε
ακόμα περισσότερο και ξέρω ότι είσαι έτοιμος να εκραγείς.
Στο θέατρο του παραλόγου ,έχεις γίνει κομπάρσος και δεν
μπορείς με καμία παναγία να το χωνέψεις. Εκεί που άλλοτε έκοβες και έραβες ,τώρα
δεν μπορείς να παίξεις όπως έπαιζαν τα παιδία της γειτονίας.
Πολιτικά ανήθικοι ,πολιτικά άναρχοι. Οι καιροί γυρνούν και
εκεί που ο αέρας έτρεχε με 50 χιλιόμετρα την ώρα ,τώρα τρέχει με 200. Όχι ,μην
προσπαθήσεις να εξηγήσεις το γιατί. Η αιτιολογία είναι απλούστατη και
ονομάζεται Ελλάδα. Θα μπορούσε να ονομάζεται έθνος και κοινωνία της εξέλιξης. Ο
κατευνασμός των ψυχών οδηγεί σε δρόμους απροσπέλαστους. Άφησες κάτω την ασπίδα
άφησες κάτω και το δόρυ και ΄τώρα η μάνα σου σε κλαίει οικτίροντας τους φονιάδες
σου. Μάνα δεν φταίνε οι φονιάδες αλλά ο γιός σου που άφησε τα όπλα.
Πολιτικά ανήθικος είναι αυτός που σου παίρνει το φαΐ για να
το δώσει στους δίπλα την στιγμή που εσύ δεν έχεις να φας. Δεν έχει σημασία
κύριε μου που τόσα χρόνια είσαι εδώ. Γιατί να βγάζεις 3; Δώσε μας τα 2 για να
μην σε σκοτώσουμε. Υπάρχουν δικαιώματα που οφείλουμε να υπερασπιστούμε εδώ. Και
εσύ απλά γελάς νευρικά ,δίνοντας τα 2 σου. Στο τέλος θα τους πεις πάρτε και τα
3 μου και άστε στον διάολο. Μαφία ,βρομιά και αηδία.
Είναι κρίμα για την γη της επαγγελίας να βιώνει τέτοια
κατάντια. Είναι κρίμα για τα παιδία της ουτοπίας να παλεύουν με νύχια και με δόντια για λίγα κομμάτια
χαρτί. Είναι κρίμα για τα αγέννητα παιδία μας να βαδίσουν στην κατεστραμμένη γη
της άλλοτε επαγγελίας. Είναι κρίμα για αυτούς που έφυγαν και μας κοιτάνε από αλλού
να τους ντροπιάζουμε έτσι.
Και αν πας να ανατιναχθείς πως θα πολεμήσεις; Και αν δεν
πολεμήσεις εσύ ποιος θα πολεμήσει;
Τα χρόνια θα περάσουν. Θα πολεμήσουμε ,θα κερδίσουμε και τον γέρο μου θα πάψουν να τον εκβιάζουν
για λίγα ψιλά. Αυτοί που κοκόρευαν και χλεύαζαν εκβιαστικά θα μας κοιτάνε δειλά
από την γωνιά και αυτοί που τυράννευαν και εξουσίαζαν θα είναι μέσα στο χώμα
σκεπασμένοι καλά και ζεστά.
