Οι κύριοι μιλάνε για αλλαγή που ως μέσο έχει την απεργία και την διαμαρτυρία. Συγνώμη αγαπητοί μου συμπολίτες αλλά όλα αυτά στα αυτιά μου φαντάζουν παπαρίτσες. Είναι γλυκές μεν ,εκπέμπουν τον κάποιο ρομαντισμό αλλά δεν παύουν να είναι παπαρίτσες.
Συν τοις άλλοις η απεργία έχει καταντήσει να είναι ο σκοπός και όχι το μέσο...
Είναι σαν τις εικόνες που με το γαρούφαλο που βλέπουμε στις ειδήσεις ,οι οποίες προάγουν την φωνή του πολίτη. Του λένε να εναντιωθεί αν γουστάρει αλλά να το κάνει με ευγενικό τρόπο. Στην ουσία λοιπόν τι σου λένε ; Σου λένε να κάνεις επανάσταση αλλά να είναι χαμηλών τόνων χωρίς παρατράγουδα.
Από την στιγμή που η εξουσία του κράτους πηγάζει μέσω της βίας γιατί να μην ισχύει και το αντίθετο;
Αυτό δεν μπορώ να καταλάβω...
Από την στιγμή που οι απεργίες και οι καθιστικές διαμαρτυρίες έχουν πάψει να έχουν κάποιο αποτέλεσμα γιατί συνεχίζουμε να τις ακολουθούμε ; Και ξαναλέω ωραίοι οι ρομαντισμοί αλλά η Ελλαδίτσα δεν είναι παραμυθάκι.
Τις απεργίες τις πραγματοποιούν οι διάφοροι συνδικαλιστικοί φορείς που στην ουσία είναι τα παραμάγαζα των κομμάτων. Δηλαδή αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι ο συνδικαλιστής που τον έχει αναδείξει το ΜΠΑΤΣΟΚ ή η ΝΕΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ θα κάνει απεργία με σκοπό να εναντιωθεί σε αυτά που αποφασίζουν οι πρώτοι. Μήπως αυτό σου ακούγεται κάπως αντιφατικό; Και αν όχι αντιφατικό μήπως το παιχνίδι είναι λιγουλάκι στημένο;
Και αντί να κάνουμε κάτι το οποίο θα ταράξει την εξουσία κάνουμε μικρές τρυπούλες στο νερό...
