Ου τόπος

Όταν οι αναμνήσεις του πατέρα, είναι τα όνειρα του γιού, κάτι δεν πάει καλά.

Πριν 2 χρόνια σε ρώτησα, πως θα ήθελες να είναι η κοινωνία. Πως την ονειρεύεσαι.

Μου απάντησες, να ζω κάπου με ασφάλεια, να μπορώ να βρω δουλειά χωρίς να χρειασθεί να γλύψω κατουρημένες ποδιές, να με σέβονται οι δίπλα μου και να τους σέβομαι.

Όταν ήμουν στην ηλικία σου, έτσι ακριβώς ήταν οι καθημερινότητα.

Πριν ένα χρόνο, είχε φέρει η γιαγιά σου στο σπίτι, μία μηχανή μικρή, που φτιάχνουν κουλουράκια. Μια μικρή μηχανή φτηνή, που την είχε 40 χρόνια. Πάνω της έγραφε ανάγλυφα MADE IN GREECE.

Φτιάχναμε κάποτε μηχανές; Με ρώτησες με απορία. Ναι κάποτε φτιάχναμε απ όλα σου απάντησα.

Έβγαλες το κινητό σου και την φωτογράφησες, για να την δείξεις στους φίλους σου. Είναι κάτι σαν να φωτογραφίζεις ένα μουσείο, ή την …… Ελενάκη ας πούμε, που κάνει «περαντζάδα» στο MALL.

H ουτοπία ανίδεε, είναι όταν μιλάς για κάτι ανεφάρμοστο. Όταν μιλάς για κάτι που ήδη έχει εφαρμοστεί , αλλά τώρα δεν μπορεί ……. Γιατί ….δεν θέλουμε ή κυρίως γιατί δεν τολμάμε…. Τότε ονομάζεται….. βλακεία, ή κατά Θουκυδίδη ….. μαλακία.

Και δεν τολμάμε … γιατί φοβόμαστε. Και φοβόμαστε ….. γιατί έτσι θέλουν, αλλά κυρίως γιατί έτσι θέλουμε……

«θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία»……..  ούτε αρετή, ούτε τόλμη έχουμε, αλλά κυρίως δεν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι.

Ίσως η γενιά η δική σου….. αν το θελήσει …. Να  έχει και αρετή και τόλμη και ελευθερία.