Το βασικό μας ένστικτο, είναι αυτό της επιβίωσης.
Όλα τα έμβια ζώα το έχουν. Αν πάρεις ένα μυρμήγκι ή έναν άνθρωπο, θα δεις ότι οι αντιδράσεις τους, είναι οι ίδιες.
Το ένστικτο επιβίωσης είναι αυτό που ρυθμίζει την αναπαραγωγή, τον φόβο , την τροφή.
Τα ζώα που ζούν σε ομάδες ή κοινωνίες, έχουν ιεραρχία. Και η ιεραρχία, είναι αυτή που καθορίζει την "τάξη".
Τα λιοντάρια, έχουν μία κοινωνία ιδιόμορφη. Ενα αρσενικό που ο βασικός του ρόλος είναι η γονιμοποίηση, και μιας και είναι το μοναδικό που ξεχωρίζει-- άρα ο αρχηγός-- 5 με 6 λέαινες που δουλειά τους είναι να κυνηγούν και να γεννούν. .....Άμα η αναλογία ήταν διαφορετική δηλαδή 5-6 αρσενικά και 1 θηλυκό... τότε οι ρόλοι θα ήταν αντίστροφοι..... Επειδή όμως η λέαινα γεννά μία φορά τον χρόνο, ..... τότε τα λιοντάρια θα είχαν εξαφανισθεί.....
Στους ανθρώπους τα πράγματα είναι πιό απλά. Λίγο ή πολύ η αναλογία αρσενικών προς θηλυκά είναι ένα προς ένα.
Αυτό οδηγεί στην "μονογαμία" εξ ορισμού. Εκεί λοιπόν έρχονται οι κανόνες οι κοινωνικοί, όχι επειδή υπάρχουν κανόνες, αλλά εξ ανάγκης. Η ανάγκη ή μάλλον η φύση με την αναλογία ένα προς ένα, δημιούργησε την μονογαμία.
Και η ανάγκη δημιούργησε και την θρησκεία. Βλέπεις αγαπητέ μου, όλα έχουν μία εξήγηση, η οποία δεν είναι άλλη από την απλότητα.... και την "υπηρέτηση" της φύσης.
Στην Γερμανία, μετά τον Β παγκόσμιο, υπήρχε έλλειψη ανδρών (είτε απο θανάτους είτε από αιχμαλωσίες).... η γερμανική κυβέρνηση έφτιαξε νόμο, που τα "εκτός γάμου τέκνα" είχαν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τα "εντός". ..... η ανάγκη έγινε νόμος..... και η πραγματικότητα..... κοινωνική ηθική.
Μεγαλώνουμε και "εκπαιδευόμαστε" από παντού. Από το σχολείο μας, το σπίτι μας, την κοινωνία μας, αλλά
από κάποιο σημείο και μετά εκπαιδευόμαστε από τον εαυτό μας.
κτίζουμε τις αξίες μας μόνοι μας, με βάση την "εμπειρία" μας.
τι είναι η "εμπειρία";...... τίποτε άλλο από τις "μ@λ@κίες"..... που έχουμε κάνει......
Το μεγάλο το ζητούμενο λοιπόν , είναι η "ηθική" μας. Αυτό είναι καθαρά δικό μας προνόμιο, καθαρά δική μας ευθύνη και καθαρά δικό μας βάρος.
Καθαρά δικό μας .... και κανενός άλλου......
Το να έχεις μία σχέση, και να έχεις αποφασίσει να είσαι μονογαμικός ή πολυγαμικός..... είναι δικαίωμά σου, ευθύνη σου και βάρος σου.....
άλλο πράγμα του να γίνει η "στραβή" ...επειδή το έφερε η "κακιά" ή η "καλή" η ώρα..... και άλλο πράγμα.... να το παίζεις "δήθεν μονογαμικός".... ενώ στην ουσία συμπεριφέρεσαι σαν "πολυγαμικός και .....κυνηγιάρης"....
...... το να προσπαθείς να "τιθασεύσεις" ..... τα "ένστικτά" σου...... κάτω από το βάρος της δικής σου λογικής και ηθικής...... είναι αξιέπαινο...... και σε τελική ανάλυση ....αυτό μας ξεχωρίζει από τα ζώα..... συν το γεγονός ότι οι άνθρωποι ονειρεύονται....ενώ τα ζώα όχι.......
Το να "προσπαθείς".... να τιμωρήσεις τον εαυτό σου ...επειδή έκανες κάτι...... που το ένστικτό σου το υπαγόρευσε.......... είναι ηλίθιο...
Θα έπρεπε να τιμωρείς τον εαυτό σου, επειδή πεινάς, επειδή φοβάσαι, επειδή ονειρεύεσαι, επειδή... επειδή....επειδή....επειδή..... καθημερινά, εκατοντάδες φορές.....
Μια σχέση είναι μία σχέση....Εμείς την οριοθετούμε.... όχι με το πως πρέπει, αλλά με το πως μας βολεύει, πως μας ικανοποιεί, πως μας κάνει χαρούμενους κι ευτυχισμένους.
Δεν είναι η "σχέση" υποχρεωτική..... δεν είναι η "σχέση" ισοδύναμη με "γάμο".....Αν ήταν..... δεν θα χρειαζόταν να πηγαίνουμε στην εκκλησία, δεν θα μιλούσαμε με "συμπεθέρους", "κουμπάρους", παρακούμπαρους"....και πάει λέγοντας.
Όταν μία σχέση δεν μας ικανοποιεί..... απλά τελειώνει..... φιλικά...έντιμα... και αξιοπρεπώς......
Γιατί η "αξιοπρέπεια" ...είναι το ζητούμενο. Η αξιοπρέπεια όχι μόνο απέναντι στον άλλο, αλλά κυρίως η αξιοπρέπεια ως προς τον εαυτό μας......
Και δεν μιλώ μόνο για τις "αισθηματικές" σχέσεις. Μιλώ και για τις "επαγγελματικές" και τις "κοινωνικές" ......αλλά και τις ...."πολιτικές".....
απλό δεν είναι;
