Η Μοναξιά

Ανθρώπινες ζωές τόσο συνωστισμένες αλλά ταυτόχρονα και τόσο μόνες. Πως καταντήσαμε τόσο κενή την ανθρώπινη φυλή; Από την άλλη μεριά όμως πόσο φρικιαστικά όμορφη είναι η φύση ώστε να κρατάει την ισορροπία ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες; Πολλά είναι τα μηνύματα που μπορεί να μας δώσει αλλά εμείς δεν είμαστε πλέον σε θέση να τα αντιλαμβανόμαστε.

Κάθε φορά μαζευόμαστε όλοι γύρω από ένα τραπέζι για να μην νιώθουμε την μοναξιά μέσα μας. Νιώθουμε διαρκώς την ανάγκη να χαμογελάμε ,να χορεύουμε και να πίνουμε. Στον δρόμο όμως προς το σπίτι ευχόμαστε να μέναμε μόνοι. Έστω να είχαμε κάνει μία βόλτα με τον εαυτό μας.

Την μοναξιά όλοι μας την έχουμε ανάγκη. Η μοναξιά μας τρέφει και μας κάνει να σκεφτόμαστε την μέχρι τώρα πορεία μας. Άσχετα αν ήταν μικρή η μεγάλη μέχρι τώρα. Μας δίνει την δυνατότητα να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας ,να κρίνουμε τις καταστάσεις και αμερόληπτα να τις αξιολογήσουμε. Και θα το κάνουμε αμερόληπτα γιατί απέναντι μας δεν θα έχουμε κανέναν να ντρεπόμαστε. Στο τραπέζι θα είμαστε εμείς και ο εαυτός μας.

Η μοναξιά λοιπόν είναι μία εξαίρετη ευκαιρία να τα κουβεντιάσουμε με αυτόν και να παλέψουμε μόνο για μας τους ίδιους. Να νιώσουμε νικητές και να προχωρήσουμε μαθαίνοντας από τα μέχρι τώρα λάθη μας και τις καταστάσεις του παρελθόντος που μας χαρακτήρισαν.