Ύπνος βαθύς. Ύπνος βαρύς. Τα παιδιά κοιμούνται. Οι γονείς κοιμούνται. Οι
παππούδες κοιμούνται. Όλοι κοιμούνται. Σε ύπνο βαθύ έχει πέσει και η
συνείδηση μας. Ένα ολόκληρο έθνος ,κομματιασμένο ,σαπισμένο ,δίχως ίχνος
αντίδρασης στο πρόσωπο του ,παρακολουθεί αποχαυνωμένο την τραγωδία να
εξελίσσετε μπροστά στα ίδια του τα μάτια ,δίχως να μπορεί να κουνηθεί.
Μέσα στην απραξία σου ,κινείσαι σαν νευρόσπαστο. Μετά φεύγεις. Για άλλη μια φορά έφυγες. Συνέχεια ,όλοι σας φεύγετε. Πηγαίνετε και έρχεστε. Ερχόσαστε ,λέτε τα δικά σας με μένος και οδύνη. Είσαστε τόσο γαντζωμένοι όμως από την συνηθείας σας που μετά μανίας την κρατάτε με νύχια και με δόντια, μην θέλοντας να την αφήσετε αφού με αυτήν νιώθετε εντάξει. Η μιζέρια μας ,καραδοκεί. Είναι το μόνο φάντασμα ,ο μόνος φύλακας άγγελος μας ,που μας ακολουθεί όπου και αν πάμε. Οι θεοί μας πέθαναν ,πάλιωσαν ,κουράστηκαν.
Θέλω την βολή μου. Θέλω την ηρεμία μου. Θέλω τον χώρο μου. Θέλω την ελευθερία μου. Η βολή σου λοιπόν η ύστατη μορφή μιζέριας σου. Η ηρεμία σου επίσης. Ο χώρος σου ,το κλουβί σου ,ο κόσμος σου το ίδιο. Η ελευθερία σου ,η μεγαλύτερη σκλαβιά.
Δεν δημιουργείς. Δεν πράττεις. Δεν κάνεις λάθη ,μήτε και σωστά πράγματα. Δεν πέφτεις ,ούτε ξανασηκώνεσαι. Το απόλυτο μηδέν. Το απόλυτο τίποτα. Αυτός είσαι. Αυτοί είμαστε. Μιάσματα ,ελεεινές μορφές ,έτοιμες να πουλήσουν την ίδια τους την μάνα στον διάβολο ,με μόνο αντάλλαγμα λίγες παραπάνω στιγμές ζωής ,ανούσιες ,ανέκφραστες ,βλαμμένες.
Τι είσαι; Ποιος είσαι; Από πού έρχεσαι; Ποιος σε στέλνει;
Ποιος σε διοικεί; Ποιος σε εξουσιάζει; Μην μου απαντήσεις ο εαυτός σου. Πες μου την αλήθεια. Πες μου την ιστορία σου. Δεν θα σε κατηγορήσω. Είσαι το αποτέλεσμα της σποράς μιας σάπιας σοδιάς ,ελαττωματικής και δυσλειτουργικής. Σε νιώθω ,θα πρέπει όμως να σε εξαφανίσω. Η μιζέρια σου ,σαν άλλος έμφυτος εαυτός ,θα μεταδοθεί στα παιδιά σου και αυτά με την σειρά σου στα εγγόνια σου. Είσαι ένα αγκάθι ,ένα ακόμα δυσλειτουργικό γρανάζι το οποίο δεν θα μπορέσει να χρησιμεύσει στην νέα μηχανή.
Και αφού έτρεξες σε έναν αγώνα δρόμου ,έβαλες όλες σου τις δυνάμεις και βγήκες τελευταίος ,τώρα τα πόδια σου πονάνε. Δεν μπορείς να σταθείς πάνω σε αυτά. Το κεφάλι σου γυρτό καταμαρτυρεί την κούραση σου. Τα χέρια σου κάθετα στο έδαφος δείχνουν την επίδραση της βαρύτητας και την έλλειψη ενεργητικότητας του ίδιου σου του εγωισμού. Είσαι αδύναμος ,άχρωμος ,ανέκφραστος και λιωμένος. Σαν την πίσσα ,έτσι και συ λιώνεις ,υπό των ακτινών του ηλίου ,οι οποίες υπό άλλες συνθήκες θα σου έδιναν ζωή και όρεξη για δημιουργία.
Ρίξτε αλάτι στις πληγές σας. Σκαλίστε τες. Γεμίστε τα δάκτυλα σας με αίμα. Είμαστε η γενιά της παρακμής. Η γενιά της ολοκληρωτικής καταστροφής.
Μέσα στην απραξία σου ,κινείσαι σαν νευρόσπαστο. Μετά φεύγεις. Για άλλη μια φορά έφυγες. Συνέχεια ,όλοι σας φεύγετε. Πηγαίνετε και έρχεστε. Ερχόσαστε ,λέτε τα δικά σας με μένος και οδύνη. Είσαστε τόσο γαντζωμένοι όμως από την συνηθείας σας που μετά μανίας την κρατάτε με νύχια και με δόντια, μην θέλοντας να την αφήσετε αφού με αυτήν νιώθετε εντάξει. Η μιζέρια μας ,καραδοκεί. Είναι το μόνο φάντασμα ,ο μόνος φύλακας άγγελος μας ,που μας ακολουθεί όπου και αν πάμε. Οι θεοί μας πέθαναν ,πάλιωσαν ,κουράστηκαν.
Θέλω την βολή μου. Θέλω την ηρεμία μου. Θέλω τον χώρο μου. Θέλω την ελευθερία μου. Η βολή σου λοιπόν η ύστατη μορφή μιζέριας σου. Η ηρεμία σου επίσης. Ο χώρος σου ,το κλουβί σου ,ο κόσμος σου το ίδιο. Η ελευθερία σου ,η μεγαλύτερη σκλαβιά.
Δεν δημιουργείς. Δεν πράττεις. Δεν κάνεις λάθη ,μήτε και σωστά πράγματα. Δεν πέφτεις ,ούτε ξανασηκώνεσαι. Το απόλυτο μηδέν. Το απόλυτο τίποτα. Αυτός είσαι. Αυτοί είμαστε. Μιάσματα ,ελεεινές μορφές ,έτοιμες να πουλήσουν την ίδια τους την μάνα στον διάβολο ,με μόνο αντάλλαγμα λίγες παραπάνω στιγμές ζωής ,ανούσιες ,ανέκφραστες ,βλαμμένες.
Τι είσαι; Ποιος είσαι; Από πού έρχεσαι; Ποιος σε στέλνει;
Ποιος σε διοικεί; Ποιος σε εξουσιάζει; Μην μου απαντήσεις ο εαυτός σου. Πες μου την αλήθεια. Πες μου την ιστορία σου. Δεν θα σε κατηγορήσω. Είσαι το αποτέλεσμα της σποράς μιας σάπιας σοδιάς ,ελαττωματικής και δυσλειτουργικής. Σε νιώθω ,θα πρέπει όμως να σε εξαφανίσω. Η μιζέρια σου ,σαν άλλος έμφυτος εαυτός ,θα μεταδοθεί στα παιδιά σου και αυτά με την σειρά σου στα εγγόνια σου. Είσαι ένα αγκάθι ,ένα ακόμα δυσλειτουργικό γρανάζι το οποίο δεν θα μπορέσει να χρησιμεύσει στην νέα μηχανή.
Και αφού έτρεξες σε έναν αγώνα δρόμου ,έβαλες όλες σου τις δυνάμεις και βγήκες τελευταίος ,τώρα τα πόδια σου πονάνε. Δεν μπορείς να σταθείς πάνω σε αυτά. Το κεφάλι σου γυρτό καταμαρτυρεί την κούραση σου. Τα χέρια σου κάθετα στο έδαφος δείχνουν την επίδραση της βαρύτητας και την έλλειψη ενεργητικότητας του ίδιου σου του εγωισμού. Είσαι αδύναμος ,άχρωμος ,ανέκφραστος και λιωμένος. Σαν την πίσσα ,έτσι και συ λιώνεις ,υπό των ακτινών του ηλίου ,οι οποίες υπό άλλες συνθήκες θα σου έδιναν ζωή και όρεξη για δημιουργία.
Ρίξτε αλάτι στις πληγές σας. Σκαλίστε τες. Γεμίστε τα δάκτυλα σας με αίμα. Είμαστε η γενιά της παρακμής. Η γενιά της ολοκληρωτικής καταστροφής.
