«Υπομονή ,θα έρθει και η σειρά
σου.» ,«Δεν πειράζει ,όλοι αποτυγχάνουμε ,αυτά είναι μαθήματα.» ,Σας βαρέθηκα.
Άλλο που δεν σας το λέω. Πολλά πράγματα δεν σας λέω. Οι σκέψεις στο μυαλό μου ,τρέχουν
με χίλια. Ξανά τα ίδια. Άντε πάλι τα ίδια. Το εγώ μου πονάει ,μαζί και η ψυχή
μου. Απαιτώ λίγη νηνεμία αλλά κανείς δεν μου την δίνει. Υποθέτω πως θα πρέπει
να την κερδίσω. Και αν δεν την κερδίζω ,θα παλεύω μέχρι να την βρω;
Τα τελευταία χρόνια δεν νιώθω
καθόλου άνετα. Ξεχαστήκαμε ,γίναμε ξένοι ,και οι σχέσεις μας μηχανικές. Και όλο περισσότερο με
ρουφάει. Είναι η μαύρη τρύπα ,είναι η λύτρωση μου. Που και που όμως τον ακούω
να λέει: «Και που είσαι ακόμα καριόλη…» Γελάει ειρωνικά ,τρίβοντας τα χέρια του
,έτοιμος να εκπληρώσει την λίστα με τα καινούρια βασανιστήρια του. Το ξέρω , έχει κανονίσει την μοίρα μου ή ακόμα
καλύτερα έχω κανονίσει την μοίρα μου.
Είμαι αυτό που μισώ για αυτό και
με αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο. Είμαι αυτό που μισούσες. Εσύ με δημιούργησες
,εσύ με έπλασες ,εσύ με καταδίκασες. Εκτίω την ποινή μου για τα λάθη σου. Φίλε
μου σχιζοφρενή ,είσαι πλέον ελεύθερος και ικανός να πράξεις τα απαραίτητα και τα
μη εκπληρωμένα. Τραβάς μπροστά ,σκοτώνεις, ματώνεις ,μετανιώνεις , δικαιώνεις
,αποδυναμώνεις. Εν Ελλάδι θα βλέπεις τα πάντα να λιώνουν από την ζέστη και θα
λιώνεις μαζί τους και συ.
Να φύγετε να πάτε αλλού. Εδώ
μέλλον δεν υπάρχει. Τους ηττημένους τους πατάς ,τους εξαπατάς και τους καταδιώκεις.
Όσους παλεύουν τους αφήνεις ήσυχους να δράσουν ανενόχλητοι το έργο τους μέχρι να
πέσουν. Και αν μετά ξανασηκωθούν να τους συγχαρείς και να τους βγάζεις το
καπέλο. Δεν έμειναν πολλοί. Και όσοι έμειναν δεν γνωρίζονται ,αφού ζουν σαν
κυνηγημένοι στα έγκατα της γης. Δεν προκαλούν για να μην τους καταλάβουν. Δεν μιλούν
για να μην τους πάρουν είδηση. Δρουν υπογείως ,αμείλικτα ,έτοιμοι να κάνουν
οτιδήποτε τους ζητηθεί. Είναι ένας στρατός ,που με ένα σάλπισμα ,θα βγουν από τα
υπόγεια για να καταστρέψουν την σαπίλα.
Βγείτε καταστρέψτε. Καταστρέψτε τις
σάπιες συνειδήσεις και δημιουργήστε τις πάλαι ποτέ καινούριες. Οι «απολίτιστοι και τα ζώα» ,θα
φτιάξουν πολιτισμό. Θα τον φτιάξουν πάνω
στα αποκαΐδια των «πολιτισμένων» ,που μετά μανίας θα καλούν απεγνωσμένα βοήθεια
από τους πεθαμένους θεούς τους ,αλλά κανείς δεν τους ακούει. Δεν υπήρξαν ποτέ.
Και αν υπήρξαν ήταν φαντασία και οφθαλμαπάτη.
Και ενώ από την άσφαλτο θα έχουν
βγει χορτάρια ,εσύ πάλι θα έχεις πρόβλημα. Πάλι θα βλαστημάς ,πάλι θα θες να
σκοτώσεις συνειδήσεις. Θα είσαι μόνος και ανήμπορος. Και πάλι οι δύο σας. Και
πάλι μόνος.
Χρόνε ,βγάλε με ψεύτη. Μόνο εσύ ξέρεις.
