Αλέξη ,πολύ κωλόπαιδo ο Leonidas

Και ήρθαν οι μάγοι με τα δώρα ,προσφέροντας στον μικρό Ιησού το ξεκίνημα μιας μεγαλόπνοης καριέρας στις επιχειρήσεις της θρησκείας. Ήταν μαζί του πολύ φιλικοί. Τον έβλεπαν και τον επεξεργάζονταν με προσοχή. Ακολουθώντας τον μεγάλο ρουφιάνο που είχε μεταμορφωθεί σε αστέρι ,κατάφεραν να βρουν την κτισμένη από άχυρα βίλα του και τελικώς να του προσφέρουν τα δώρα τα οποία κατά πάσα πιθανότητα είχαν έρθει εισαγωγή από την Κίνα. Χρυσός, λιβάνι και σμύρνα. Ποιος να ήξερε όμως ότι με αυτή την κίνηση οι τρεις μάγοι σηματοδότησαν την αρχή των μαρτυρίων του. Εκτός του ότι τα δώρα αυτά έχουν χαρακτήρα υλιστικό ,τον έκαναν να ρητορεύει από μικρός πράγμα το οποίο τον έκανε να χάσει όλη την μαγεία της μικρής ηλικίας. Εξού και όλοι οι σημερινοί έξυπνοι νέοι κάνουν πράγματα διαφορετικά και σκέφτονται διαφορετικά της μάζας. Μα σαφώς ,για να έχουν το τέλος του Ιησού. 

Πιο μετά ήρθαν στην Ελλάδα ο μαυριδερός ο Ξέρξης με τον υπέρογκο στρατό του. Αφού έκαναν μία στάση στην Πάτρα για να πάρουν μαυροδάφνη ,ποτό το οποίο δεν είχαν στην Περσία ,έφτασαν στην Σπάρτη. Εκεί ζήτησαν από τον Leonidas να παραδώσει το χωριό του σε αυτούς. Αυτός όμως επειδή ήταν μαλάκας και τρελός τους είπε να πάνε να γαμηθούνε. Αυτοί δεν το δέχτηκαν έτσι απλά και είπαν να πάνε λύσουν τις διαφορές τους σαν άντρες έξω από το μαγαζί. Οι συμμορίες όμως ήταν άνισα κατανεμημένες αφού ο βλάκας πήρε μόνο 300 .Αλλά όχι μόνο πήρε 300 ,αλλά πήρε και τους 300 καλύτερους ξέροντας ότι θα χάσει. Αντί να το σκάσει μέσω της τακτικής της άτακτης φυγής φωνάζοντας σαν κίναιδος ,έκατσε ο βλάκας και χοροπήδαγε σαν ετοιμοθάνατος που ζει τις τελευταίες του στιγμές πάνω σε τρενάκι του τρόμου ,έχοντας γέλιο σπαστικό. 

Ακόμα πιο μετά και ενώ όλα ήταν καλά με τους τουρκαλάδες κάποιοι βαρέθηκαν να κάνουν το σκατό τους παξιμάδι. Άρχισαν λοιπόν να καίνε τα ίδια τα χωριά τους οι θεόμουρλοι τα οποία παρεμπιπτόντως δεν νοικιάζανε. Για φαντάσου τώρα να έλεγες στον Γερμανό να κάψει το σπίτι του για να μην το κάψει ο τούρκος. Αυτός αυτομάτως θα σου απαντούσε ότι δεν μπορεί γιατί  είναι νοικιασμένο. Αφού έκαψαν τα χωριά μετά ξεκίνησαν να αποκεφαλίζουν. Αν τα βλέπαμε αυτά σήμερα στην τηλεόραση ,σίγουρα θα αποτελούσαν εγκλήματα πολέμου. Τελικώς εκεί που είχαν ολόκληρη περιουσία ,κατάφεραν να αποσπάσουν μία χεσιά τόπο στον οποίο δεν χωρούσαν καλά καλά ούτε οι ίδιοι. 

Σήμερα ,κάποια λίγα χρόνια μετά ,εδώ στην χώρα που ο κρατικός μηχανισμός θυμίζει Αφρική ,η νοοτροπία Αλβανία και η υγιεινή το Πακιστάν και την Ινδία ,εσύ χαϊδεύεσαι ηδονικά περιμένοντας το αόρατο χέρι του Άνταμ Σμιθ ,να σε πάρει από το χέρι ,χέρι-χέρι ,και να σε πάει την όαση η οποία εκτός των άλλων βρίσκεται στο διπλανό οικόπεδο από το διαμέρισμα σου το οποίο ποτέ δεν πήρες πρέφα. 

Αλλά εδώ ,τίποτα δεν έχει σημασία μιας και η σύγχρονη επανάσταση μεταφράζεται σε διαπλοκή ,δημοκρατία ,μίζες ,νταβατζηλίκια και εκλογές.

Όμως εγώ σας αγαπώ και ας σας μισώ. Και σας αγαπώ γιατί σας μισώ γιατί με κάνατε να καταλάβω πως όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο μόνος θα μένω.  

Δεν ελπίζω τίποτα
Δεν φοβάμαι τίποτα
Είμαι λέφτερος

Ο κουβάς με τα σκατά

Το σπίτι μας βρίσκεται στο επίκεντρο ενός τυφώνα. Το σπίτι μας είναι καλά ταμπουρωμένο. Ή τέλος πάντων έτσι νομίζουμε. Το σπίτι μας στηρίζεται σε γερά θεμέλια. Ή τέλος πάντων έτσι νομίζουμε.

Πολλά πράγματα νομίζουμε. Ή τέλος πάντων έτσι νομίζουμε. Συνήθως τα νομίζουμε λάθος. Συνήθως είμαστε λάθος. Ζούμε στην εποχή που το νομίζω δεν συνεπάγεται την λογική και οι λογικοί συνειρμοί δεν είναι αποτέλεσμα της λογικής.

Όλοι μας νομίζουμε πως αποτελούμε μία ιδιάζουσα περίπτωση. Θεωρούμε τους εαυτούς μας μοναδικούς και ιδιαιτέρους μιας και έχουμε νοητικό δείκτη διάνοιας. Τι νόημα έχει όμως να είναι κάποιος διάνοια σε έναν κόσμο διανοιών. Εσύ με την BMW δεν είσαι ξεχωριστός. Εσύ με την βίλα δεν είσαι ξεχωριστός. Εσύ άστεγε δεν είσαι ξεχωριστός. Εσύ πολιτικέ ,δεν είσαι ούτε εσύ ξεχωριστός. Ούτε εγώ είμαι ξεχωριστός.  Ίσα ίσα ,είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων ,τις οποίες εμείς οι ίδιοι θεσπίσαμε. 

Όλοι μας συντηρούμε τον ίδιο κουβά με σκατά ,στον οποίο βουτάμε που και που για να φαίνεται γεμάτος από μακριά. Αφοδεύουμε με ευλάβεια ,τον σταυρώνουμε τρεις φορές και τον προσέχουμε μην τον χάσουμε από τα μάτια μας. Είναι το πολυτιμότερο πράγμα και αποτελεί έργο τέχνης και πολιτισμού για την κοινωνία μας. 

Η κοινωνία μας ,είναι και αυτή ένας τεράστιος κουβάς με σκατά. Χρόνια τώρα τον συντηρούμε και προσπαθούμε να τον αναβαθμίζουμε με διάφορες ευρεσιτεχνίες ,οι οποίες δεν κρατάνε πολύ μιάς και είναι και αυτές φτιαγμένες με πρόχειρα υλικά.  Και όταν κάτι πάει στραβά πάλι σκατά φωνάζουμε. Και όταν κάποιος μας φταίει ,σκατά στον τάφο σου ,του φωνάζουμε. Γενικά όλη μας ζωή περιστρέφεται γύρω από τα σκατά. Τα πατάμε στο πεζοδρόμιο ,στο γρασίδι ,στα λεωφορεία και αποτελούν πολιτισμικό στοιχείο του τόπου μας. Εξού και το «όποιος βράδυ περιπατεί ,λάσπες και σκάτα πατεί.»

Και εσύ μικρέ που αηδιάζεις με την ιδέα των κοπράνων τώρα μπορείς να καταλάβεις σε τι κοινωνία ζεις. Δεν σου ζητάω να γίνεις η αλλαγή γιατί δεν μπορείς. Δεν έχεις την νοητική ικανότητα ούτε και την δύναμη να αντισταθείς σε αυτά.  Απλά σταματά να αφοδεύεις όπου βρεις.

Βαδίζοντας την πεπατημένη

Βαδίζουμε προς ολοταχώς στην εποχή «βαράτε με κι ας κλαίω». Εσύ θα συνεχίσεις να με βαράς αλλά και εγώ θα συνεχίσω να κλαίω.

Μεταβαίνουμε στην εποχή του αχαλίνωτου σαδομαζοχισμού. Θα μπορούσε κανείς να την παρουσιάσει με έναν νέο μεσαίωνα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ,τα πράγματα κινούνται λίγο αντίστροφα. Οι δυνατοί δεν βαράνε τους σκλάβους ,αλλά οι σκλάβοι βαράνε τους εαυτούς τους και τους υπόλοιπους σκλάβους. Ταυτόχρονα ο αφέντης από το παράθυρο κοιτάει με τα μάτια γουρλωμένα και με ένα ψυχωτικό χαμόγελο. Αν ήμασταν στα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου ,αυτή η σκηνή θα ταίριαζε σε μία «ωραιότατη» ταινία τρόμου.

Από την εποχή της κοινωνίας ,αποτελούμενη από ανθρώπους ,βαδίζουμε στην κοινωνία του ατόμου. Παύει να ισχύει η συλλογικότητα και στην θέση της μπαίνει το ατομικό «γενικό» συμφέρον. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η όποια δημοσιότητα αποκτάει ο όρος «Τα δικαιώματα του ανθρώπου». Ξεχνάμε την έννοια υποχρεώσεις ,μένουμε μόνο στα δικαιώματα. Εσύ λοιπόν έχεις δικαίωμα να φας το φαί μου γιατί πεινάς. Επίσης έχεις το δικαίωμα να βιαιοπραγείς σε ανήλικα και γυναίκες γιατί έχεις δικαίωμα στην εκτόνωση. Εγώ όμως δεν έχω το δικαίωμα να σε αποτρέψω γιατί δεν έχω κανένα δικαίωμα επιρροής πάνω στο άτομο σου.

Τα πράγματα είναι τρομερά απλά. Τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου. Ειδικά όταν το κράτος επίσημα και κατ’ εξακολούθηση ,δηλώνει αδύναμο να ασκήσει την όποια εξουσία ,το κενό θα το καλύψει η «Μ.Κ.Ο για τα δικαιώματα των δολοφόνων & των βιαστών». Το κράτος μπορεί λόγω έλλειψης κονδυλίων να δηλώνει αδύναμο ,αλλά η όποια Μ.Κ.Ο. παίρνει τα επιδοτούμενα κονδύλια για την προάσπιση αυτών των δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα αυτή η Μ.Κ.Ο. αποτελείται από άτομα τα οποία προασπίζονται τα δικά τους ατομικά συμφέροντα ,τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις είναι χρηματικά και σε άλλες ελαττωματικά ,υπό τον μανδύα της συλλογικότητας. 

Βαδίζουμε προς ολοταχώς ,στην εποχή της εναλλακτικής λογικής η οποία αντί να αντικρούσει την παλιά με επιχειρήματα ,την καταργεί με το έτσι θέλω εις το όνομα της «δημοκρατίας» ,η οποία καταλήγει στο σημείο να θεωρείται ένα νέο άτυπο είδος φασισμού ,πέρα από τα προηγούμενα πατροναρισμένα πρότυπα ,τον οποίο έχουν κιόλας ποινικοποιήσει στα γενικά του όρια ,στα μάτια του μέσου πολίτη άσχετα αν είναι σωστός ή λάθος.

 Έννοιες λοιπόν ,όπως η ελευθερία ,η συλλογικότητα η φιλία η οικογένεια και η αδελφικότητα αποκτούν νέα σημασία ,ενώ ταυτόχρονα την παλιά την θάβουμε βαθειά στην γη σε σημείο που κανείς δεν θα μπορέσει να ξεθάψει. Πλάκα στην πλάκα το παιχνίδι αγρίεψε. Και όλα αυτά ,γιατί πολύ απλά κάποιοι άλλοι παίζοντας αυτό το ανεξέλεγκτο παιχνίδι ,επέλεξαν να πλέξουνε τις μοίρες μας εις γνώσιν μας.