Το σπίτι μας βρίσκεται στο
επίκεντρο ενός τυφώνα. Το σπίτι μας είναι καλά ταμπουρωμένο. Ή τέλος πάντων έτσι
νομίζουμε. Το σπίτι μας στηρίζεται σε γερά θεμέλια. Ή τέλος πάντων έτσι
νομίζουμε.
Πολλά πράγματα νομίζουμε. Ή τέλος
πάντων έτσι νομίζουμε. Συνήθως τα νομίζουμε λάθος. Συνήθως είμαστε λάθος. Ζούμε
στην εποχή που το νομίζω δεν συνεπάγεται την λογική και οι λογικοί συνειρμοί
δεν είναι αποτέλεσμα της λογικής.
Όλοι μας νομίζουμε πως αποτελούμε
μία ιδιάζουσα περίπτωση. Θεωρούμε τους εαυτούς μας μοναδικούς και ιδιαιτέρους μιας
και έχουμε νοητικό δείκτη διάνοιας. Τι νόημα έχει όμως να είναι κάποιος διάνοια
σε έναν κόσμο διανοιών. Εσύ με την BMW δεν είσαι
ξεχωριστός. Εσύ με την βίλα δεν είσαι ξεχωριστός. Εσύ άστεγε δεν είσαι
ξεχωριστός. Εσύ πολιτικέ ,δεν είσαι ούτε εσύ ξεχωριστός. Ούτε εγώ είμαι
ξεχωριστός. Ίσα ίσα ,είμαστε κατώτεροι
των περιστάσεων ,τις οποίες εμείς οι ίδιοι θεσπίσαμε.
Όλοι μας συντηρούμε τον ίδιο κουβά
με σκατά ,στον οποίο βουτάμε που και που για να φαίνεται γεμάτος από μακριά. Αφοδεύουμε
με ευλάβεια ,τον σταυρώνουμε τρεις φορές και τον προσέχουμε μην τον χάσουμε από
τα μάτια μας. Είναι το πολυτιμότερο πράγμα και αποτελεί έργο τέχνης και
πολιτισμού για την κοινωνία μας.
Η κοινωνία μας ,είναι και αυτή ένας
τεράστιος κουβάς με σκατά. Χρόνια τώρα τον συντηρούμε και προσπαθούμε να τον
αναβαθμίζουμε με διάφορες ευρεσιτεχνίες ,οι οποίες δεν κρατάνε πολύ μιάς και
είναι και αυτές φτιαγμένες με πρόχειρα υλικά. Και όταν κάτι πάει στραβά πάλι σκατά
φωνάζουμε. Και όταν κάποιος μας φταίει ,σκατά στον τάφο σου ,του φωνάζουμε.
Γενικά όλη μας ζωή περιστρέφεται γύρω από τα σκατά. Τα πατάμε στο πεζοδρόμιο
,στο γρασίδι ,στα λεωφορεία και αποτελούν πολιτισμικό στοιχείο του τόπου μας.
Εξού και το «όποιος βράδυ περιπατεί ,λάσπες και σκάτα πατεί.»
Και εσύ μικρέ που αηδιάζεις με την
ιδέα των κοπράνων τώρα μπορείς να καταλάβεις σε τι κοινωνία ζεις. Δεν σου ζητάω
να γίνεις η αλλαγή γιατί δεν μπορείς. Δεν έχεις την νοητική ικανότητα ούτε και
την δύναμη να αντισταθείς σε αυτά. Απλά
σταματά να αφοδεύεις όπου βρεις.
