το ανέκδοτο είναι λίγο ή πολύ γνωστό.
Κυκλοφόρησε στα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν η Αθήνα (κυρίως) είχε γεμίσει με Έλληνες από το Ζαίρ (κυρίως)..... που έφευγαν διωκόμμενοι από τους "μαύρους"..... ή για να μην με χαρακτηρίσει κανείς "ρατσιστή"...... που έφευγαν διωκόμμενοι από τους ...."Ιθαγενείς"........
λίγο η πολύ λοιπόν ο "Μήτσος"...... σε μία παρέα από Ελληνα Αγγλο, και Σουηδό μιλούν σε μπάρ για τα "κυνηγετικά" τους κατορθώματα.......
-- λέει ο Άγγλος....... εγώ χθές σκότωσα 2 λιοντάρια........
--λέει ο Σουηδός ...... εγω χθές σκότωσα 3 ελέφαντες, 2 καμηλοπαρδάλεις, και ενα ρινόκερο
--- λέει ο Μήτσος ( Έλληνας, Ελληνάρας, ή Ελληναράς)...... εγω χθές σκότωσα 43 "νομιστεράκια"........
--- νομιστεράκια ????? ρωτούν με ένα στόμα ο Σουηδός και ο Αγγλος.......
να μωρέ αυτά....... --λέει ο Μήτσος-- αυτά τα μικρά μαυρούλικα ....δίποδα με 2 χέρια που όταν τα σημαδεύεις σου λένε ........ "no mister"..... "no mister"........
έτσι λοιπόν αγαπητοί μου........
Είδα τον Μήτσο χθές σε μία εκπομπή σε κάποιο κανάλι....... κάτοικο Εκάλης... πρώην "εκμεταλευτή" εκτάσεων , εμπορικών και λοιπά ...και λοιπά......... πλουτίσαντα..... και σπουδάσαντα στα εξωτερικά με λεφτά ...... εκ της εκμεταλλεύσεως.......
ο Μήτσος....... εχθές ...... με πολύ φανατισμό ...μιλούσε για την ανάγκη ....."βοήθειας"..... των Ασιατών και Αφρικανών..... που εποικούν στην "ψωροκώσταινα"........
πήρα τηλέφωνο στο κανάλι --- για να του θέσει η δημοσιογράφος το ερώτημα---
"πόσα νομιστεράκια σκότωσατε κύριε Μήτσο" ??????
ερώτημα .... που δεν τέθηκε ποτέ.........
ίσως να μην το κατάλαβε το τηλεφωνικό κέντρο του καναλιού.........
και χθές κατάλαβα .... με καθυστέρηση 40 χρόνων
...... πως οι "αντιρατσιστές" ...... οι "αντιφασίστες"....... οι "ευαίσθητοι" ....τέλος πάντων.........
για να "παίξουν σωστά τον ρόλο τους".......... πρέπει να έχουν ......σκοτώσει πάνω από 40 "νομιστεράκια"..... ο καθένας......
και όποιος κατάλαβε ....... κατάλαβε...........
και όποιος δεν κατάλαβε......... -- δεν πειράζει--- τι στο καλό .........
άμα όλοι ..τα καταλάβαιναν όλα....... θα ήταν πολύ άχαρη η ζωή μας......
