Ασήμαντες ιστορίες, μιας ξένης πατρίδας.

Το αφεντικό της χρώσταγε λεφτά. Είδε κι αποείδε, γιατί τίποτα δεν δουλεύει σε αυτή την χώρα, και πήρε 2 κολλητούς, για να πιέσουν το αφεντικό. Το αφεντικό δεν «μάσησε», φώναξε τον «μπράβο» της γειτονιάς, Έλλην υπήκοος εκ Τσετσενίας ομογενής, ο μπράβος, και σκότωσε τον ένα από τους φίλους – κολλητούς με γροθιές.

Είναι το δράμα της μικρής Ελλαδίτσας.

Ένα αφεντικό που δεν πληρώνει, όπως εκατοντάδες χιλιάδες αφεντικά.

Ένα κράτος που οι δομές του δεν λειτουργούν, επιθεώρηση, εργασίας, ΙΚΑ, αστυνομία, δικαστήρια.

Μία προσπάθεια λύσης μέσω κολλητών.

Ενας μπράβος, που απλά την δουλειά του κάνει.

Ενας θάνατος.

2 πιθανές καταδίκες, και αποφυλάκιση, σε 2-3 χρόνια.
Ένα μικρό ορφανό, και μία χήρα.
Μια εργαζόμενη, που εξακολουθεί να είναι απλήρωτη.
2-3 γραμμές στις εφημερίδες.
Αύριο θα έχει ξεχαστεί.
Και αντιμεθαύριο, θα ακούσουμε για ίδια περίπτωση, μόνο που τα πρωταγωνιστές θα είναι διαφορετικοί.

Την Τρίτη φορά, ….. απλά δεν θα το γράψουν οι εφημερίδες……. Θα είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο.

ΟΧΙ, δεν είναι αυτή η χώρα, που θέλω να ζήσω, να ζήσουν τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου.

ΟΧΙ , δεν είναι αυτή η χώρα που ορκίστηκα ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΩ σαν Φαντάρος.

Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη εις την πατρίδα.

Υπακοή εις το Σύνταγμα τους νόμους και τα ψηφίσματα του κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου.
Να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των.
Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας.
Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους στρατιωτικούς νόμους.
Και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης.

ΟΧΙ , αυτή δεν είναι η ….δική μου πατρίδα.