Δούλοι......

δούλοι εσείς
δούλοι τα παιδιά σας
δούλοι και τα παιδιά των παιδιών σας.......
"Παπαφλέσσας"........


Τώρα τι στα λέω τι στα μολογώ
Μάθε μόνο τούτο πού’μαθα κι εγώ
Αν κρατάς χρυσάφι πλούτη και φλουριά
Δεν κατέχεις τί’ναι λευτεριά
"Γκάτσος"........


«Εις Ελόγου Σας χωρία της Λιοδώρας, όλα από Ζάτουνα έως Ασπρα Οσπήτια. Ευθύς όπου λάβετε το παρόν μου να ακούσετε την φωνήν του γενναιοτάτου χιλιάρχου Δημητράκη Πλαπούτα, τον οποίον διορίζω με πληρεξουσιότητα να πάρη τα άρματα σας και όλοι μαζύ να ελθήτε το ογληγορώτερον κατά το χρέος σας.
Του έδωσα άδεια δια εκείνους από εσάς όπου δεν θελήσουν να θύση και να απολέση με φωτιά και τζεκούρι, οι δε λοιποί είσθε εις την αγάπην μου και κάμνετε το χρέος σας με προυθυμίαν, και ελπίζω ότι θ” ακολουθήσετε χωρίς δυσκολίας. Ακολουθήσατε λοιπόν καθώς σας γράφω και ακολουθήσατε τον Καπιτάν Δημητράκη να προφθάσετε το ογληγορώτερον.
15 Ιουνίου 1822, Σαραβάλι εκ της πολιορκίας Πατρών,
Ο Στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης».

και για να γινόμαστε και δίκαιοι..... δεν είναι τυχαίο... που η κοινωνία αυτή έμεινε σκλάβα στον Τούρκο 400 χρόνια.... σκλάβα στον Φράγκο 200 χρόνια.....σκλάβα στον Ρωμαίο 500 χρόνια...

δεν είναι τυχαίο που οι ίδιοι οι γονείς έστελναν τις κόρες τους στο χαρέμι του πασά... ή που έκαναν τους γιούς τους "Γιουσουφάκια"....

δεν είναι τυχαίο που  έδιναν τα παιδιά τους για γενίτσαρους......

τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά........

ο νεαρός που παριστάνει τον πρωθυπουργό..... φοβόταν την "αριστερή πτέρυγα".... την "αριστερή πλατφόρμα"..... το "αριστερό @ρχίδι"...... το "αριστερό κ@λ@μέρι"......

η λύση είναι πολύ απλή......

1. κάνω δημοψήφισμα .... με βασικό ερώτημα..... "θέλεις τα μέτρα των δανειστών";;;

2. αφήνω το σύστημα να καταρρεύσει.... ΑΤΜ, πανικός κλπ.

3. οι "υπέρμαχοι" του "ναι"..... οργιάζουν ....ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ.....

4. οι "υπέρμαχοι" του "όχι" ...είναι εξαφανισμένοι.....

τώρα.....

την δευτέρα.... ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ από την "αριστερή πλατφόρμα....."... όταν ο λαός θα έχει πεί ΝΑΙ;;;;;

τώρα......

στην περίπτωση που είναι "όχι"..... η συνταγή είναι απλή και δοκιμασμένη........

1. ξανά δημοψήφισμα

2.ξανά μία από τα ίδια........

το βασικό μου ερώτημα.... είναι το εξής......

κάποιοι .....από αυτή την ιστορία σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα που θα το πάρουν χαμπάρι.............

θα εξαγριωθούν.......

κάποιοι "ηλίθιοι" .... "υπέρμαχοι του ναι"...... θα "οργιάσουν"......

ωραία λοιπόν η Δευτέρα με το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος..

ωραία και η Τρίτη με την υπογραφή του νέου μνημονίου....

άντε και έφυγε και η Τετάρτη, η Πέμπτη, .....

άντε και η Παρασκευή ......αντε και το Σάββατο......

άντε και πέρασε και ο Αύγουστος......

Τον Σεπτέμβρη ρε ......"μαλακοπίτουρες"....... τι θα γίνει;;;

το έχετε σκεφτεί;;;

Υ.Γ. το "δούλοι" ..... κολλάει στο ότι ο "Ελληνικός Λαός".... είναι εξαιρετικά προβλέψιμος...........

Επιστροφή στις αλάνες

Επιστροφή στο μέλλον. Οι μέρες πέρασαν και άλλες νέες έφτασαν. Τα παιδιά μεγάλωσαν και κάποια άλλα παιδιά πήραν τις θέσεις τους. Είναι πλέον άνοιξη. Τα πρώτα χορτάρια έχουν βγει στις αλάνες και τα παιδιά ξεχύνονται σε αυτές με μία μπάλα στο χέρι. Στήνουν 4 πέτρες για δοκάρια ,χαρίσουν με το παπούτσι τα όρια του γηπέδου και το παιχνίδι αρχίζει. Η ώρα είναι 6. Τελείωσαν με τα μαθήματα και αφού τράβηξαν το φουστάνι της μαμάς γεμάτα μανία ,πήραν την άδεια της να βγουν έξω στην αλάνα. «Δέκα η ώρα να είσαι σπίτι» ,φωνάζει η μάνα καθώς ο μικρός κλείνει την πόρτα ,φορώντας τα λιμένα παπούτσια του.

Η μανάδες μαζεμένες στο μπαλκόνι πίνουν τον καθιερωμένο ελληνικό καφέ τους ,μιλώντας αναμεταξύ τους ενώ ταυτόχρονα βλέπουν από μακριά τα παιδιά τους να κινούνται σαν δαιμονισμένα εντός των ορίων που τα ίδια έστησαν. Και αν πέσουν και τρέξει αίμα από το γόνατο αυτές δεν ανχώνονται. Τα μικρά ,ρίχνουν λίγο χώμα και η πληγή τους κλείνει. Κουβεντιάζουν ,γελάνε με την καρδιά τους ,παρακαλούν που και που τους άντρες τους που είναι στο δωμάτιο να μην φωνάζουν.

Οι μεγάλοι πλέον γυρνάνε νωρίς από τις δουλειές. Αναθεώρησαν λένε, θέλουν να περνούν χρόνο με τα παιδιά τους. Τα κοιτούν γεμάτοι ευγνωμοσύνη ,που για άλλη μία μέρα τα βλέπουν σώα ,να περιφέρονται από δωμάτιο σε δωμάτιο ζωγραφίζοντας σε χαρτιά και που και που στους τοίχους. Αυτή είναι η ζωή τους. Τα όνειρα τους σιγά σιγά πραγματοποιούνται ,και έρχονται να αντικαταστήσουν τον παλιό και ανέφικτο τρόπο ζωής ,ο οποίος δεν τους προσέφερε τίποτα παρά μόνο άγχη ,μιζέρια και μορφές επιφανειακής χαράς από τον σωλήνα της τυπικότητας και του καθωσπρεπισμού.

Οι περισσότεροι ασχολούνται με την αγροτιά. Γύρισαν πίσω. Έβγαλαν με τα χέρια τα χορτάρια που ήταν δίπλα από τις ελιές και τα αμπέλια και μετά από δεκαετίες τα κούρεψαν και τους έριξαν το πρώτο νερό.  Άλλοι έστησαν τα μικρά τους μαγαζάκια και γίνηκαν έμποροι. Πουλάνε λίγα και καλά. Αν μπεις στα μαγαζιά τους ,η φύση χορεύει μπροστά σου σε ρυθμούς εξωφρενικούς. Στην γωνία έχουν τα σακιά με τα όσπρια. Παραδίπλα το ψυγείο με τα τυριά. Οι μυρωδιές έρχονται και ενώνονται και δημιουργούν ένα χαρμάνι πρώτης τάξεως ,που ο μικρός από την γειτονιά, μπαίνει στο μαγαζί καθήμενος με τις ώρες γυρνώντας το κεφάλι του για να τα μυρίσει όλα. Πλέον λίγα παιδιά σπουδάζουν επιστήμες. Δέθηκαν με την γη τους και την προτίμησαν. Δέθηκαν με τους καρπούς των χεριών τους και τους συνήθισαν. Είναι η δεύτερη τους μάνα. Έτσι την αποκαλούν. Την γεύονται ,την εκτιμούν και αυτή με την σειρά της τους εκτιμάει δίνοντας τους απλόχερα τους ποθητούς καρπούς της.

Η αξιοπρέπεια έγινε η δεύτερη τους φύση. Εκτίμησαν τα λίγα και έτσι έμαθαν να ζουν με αυτά. Απομυθοποίησαν τα πολλά και για αυτό τα άφησαν στην άκρη. Τα λούσα και τα κουτιά τώρα βρίσκονται σε αποθήκες και υπόγεια. Τα βλέπουν και γελούν. Δεν τα σπάνε ,τα αφήνουν εκεί να μαραίνονται και να τα τρώει το σαράκι.

Οι εποχές τελικώς άλλαξαν. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν και το παλιό έγινε νέο. Λεφτά πολλά μπορεί να μην ξαναϋπάρξουν ,αλλά υπάρχει πραγματική αγάπη ,αλληλεγγύη και κατανόηση.  Αυτοί είμαστε εμείς. Αυτός είναι και ο τόπος μας.

Μόνο εσύ ξέρεις

«Υπομονή ,θα έρθει και η σειρά σου.» ,«Δεν πειράζει ,όλοι αποτυγχάνουμε ,αυτά είναι μαθήματα.» ,Σας βαρέθηκα. Άλλο που δεν σας το λέω. Πολλά πράγματα δεν σας λέω. Οι σκέψεις στο μυαλό μου ,τρέχουν με χίλια. Ξανά τα ίδια. Άντε πάλι τα ίδια. Το εγώ μου πονάει ,μαζί και η ψυχή μου. Απαιτώ λίγη νηνεμία αλλά κανείς δεν μου την δίνει. Υποθέτω πως θα πρέπει να την κερδίσω. Και αν δεν την κερδίζω ,θα παλεύω μέχρι να την βρω;

Τα τελευταία χρόνια δεν νιώθω καθόλου άνετα. Ξεχαστήκαμε ,γίναμε ξένοι ,και οι σχέσεις μας μηχανικές. Και όλο περισσότερο με ρουφάει. Είναι η μαύρη τρύπα ,είναι η λύτρωση μου. Που και που όμως τον ακούω να λέει: «Και που είσαι ακόμα καριόλη…» Γελάει ειρωνικά ,τρίβοντας τα χέρια του ,έτοιμος να εκπληρώσει την λίστα με τα καινούρια βασανιστήρια του.  Το ξέρω , έχει κανονίσει την μοίρα μου ή ακόμα καλύτερα έχω κανονίσει την μοίρα μου.

Είμαι αυτό που μισώ για αυτό και με αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο. Είμαι αυτό που μισούσες. Εσύ με δημιούργησες ,εσύ με έπλασες ,εσύ με καταδίκασες. Εκτίω την ποινή μου για τα λάθη σου. Φίλε μου σχιζοφρενή ,είσαι πλέον ελεύθερος και ικανός να πράξεις τα απαραίτητα και τα μη εκπληρωμένα. Τραβάς μπροστά ,σκοτώνεις, ματώνεις ,μετανιώνεις , δικαιώνεις ,αποδυναμώνεις. Εν Ελλάδι θα βλέπεις τα πάντα να λιώνουν από την ζέστη και θα λιώνεις μαζί τους και συ.

Να φύγετε να πάτε αλλού. Εδώ μέλλον δεν υπάρχει. Τους ηττημένους τους πατάς ,τους εξαπατάς και τους καταδιώκεις. Όσους παλεύουν τους αφήνεις ήσυχους να δράσουν ανενόχλητοι το έργο τους μέχρι να πέσουν. Και αν μετά ξανασηκωθούν να τους συγχαρείς και να τους βγάζεις το καπέλο. Δεν έμειναν πολλοί. Και όσοι έμειναν δεν γνωρίζονται ,αφού ζουν σαν κυνηγημένοι στα έγκατα της γης. Δεν προκαλούν για να μην τους καταλάβουν. Δεν μιλούν για να μην τους πάρουν είδηση. Δρουν υπογείως ,αμείλικτα ,έτοιμοι να κάνουν οτιδήποτε τους ζητηθεί. Είναι ένας στρατός ,που με ένα σάλπισμα ,θα βγουν από τα υπόγεια για να καταστρέψουν την σαπίλα.

Βγείτε καταστρέψτε. Καταστρέψτε τις σάπιες συνειδήσεις και δημιουργήστε τις πάλαι ποτέ καινούριες. Οι «απολίτιστοι και τα ζώα» ,θα φτιάξουν πολιτισμό. Θα  τον φτιάξουν πάνω στα αποκαΐδια των «πολιτισμένων» ,που μετά μανίας θα καλούν απεγνωσμένα βοήθεια από τους πεθαμένους θεούς τους ,αλλά κανείς δεν τους ακούει. Δεν υπήρξαν ποτέ. Και αν υπήρξαν ήταν φαντασία και οφθαλμαπάτη.

Και ενώ από την άσφαλτο θα έχουν βγει χορτάρια ,εσύ πάλι θα έχεις πρόβλημα. Πάλι θα βλαστημάς ,πάλι θα θες να σκοτώσεις συνειδήσεις. Θα είσαι μόνος και ανήμπορος. Και πάλι οι δύο σας. Και πάλι μόνος.

 Χρόνε ,βγάλε με ψεύτη. Μόνο εσύ ξέρεις.

Η γενιά της παρακμής

Ύπνος βαθύς. Ύπνος βαρύς. Τα παιδιά κοιμούνται. Οι γονείς κοιμούνται. Οι παππούδες κοιμούνται. Όλοι κοιμούνται. Σε ύπνο βαθύ έχει πέσει και η συνείδηση μας. Ένα ολόκληρο έθνος ,κομματιασμένο ,σαπισμένο ,δίχως ίχνος αντίδρασης στο πρόσωπο του ,παρακολουθεί αποχαυνωμένο την τραγωδία να εξελίσσετε μπροστά στα ίδια του τα μάτια ,δίχως να μπορεί να κουνηθεί.
Μέσα στην απραξία σου ,κινείσαι σαν νευρόσπαστο. Μετά φεύγεις. Για άλλη μια φορά έφυγες. Συνέχεια ,όλοι σας φεύγετε. Πηγαίνετε και έρχεστε. Ερχόσαστε ,λέτε τα δικά σας με μένος και οδύνη. Είσαστε τόσο γαντζωμένοι όμως από την συνηθείας σας που μετά μανίας την κρατάτε με νύχια και με δόντια, μην θέλοντας να την αφήσετε αφού με αυτήν νιώθετε εντάξει. Η μιζέρια μας ,καραδοκεί. Είναι το μόνο φάντασμα ,ο μόνος φύλακας άγγελος μας ,που μας ακολουθεί όπου και αν πάμε. Οι θεοί μας πέθαναν ,πάλιωσαν ,κουράστηκαν.
Θέλω την βολή μου. Θέλω την ηρεμία μου. Θέλω τον χώρο μου. Θέλω την ελευθερία μου. Η βολή σου λοιπόν η ύστατη μορφή μιζέριας σου. Η ηρεμία σου επίσης. Ο χώρος σου ,το κλουβί σου ,ο κόσμος σου το ίδιο. Η ελευθερία σου ,η μεγαλύτερη σκλαβιά.
Δεν δημιουργείς. Δεν πράττεις. Δεν κάνεις λάθη ,μήτε και σωστά πράγματα. Δεν πέφτεις ,ούτε ξανασηκώνεσαι. Το απόλυτο μηδέν. Το απόλυτο τίποτα. Αυτός είσαι. Αυτοί είμαστε. Μιάσματα ,ελεεινές μορφές ,έτοιμες να πουλήσουν την ίδια τους την μάνα στον διάβολο ,με μόνο αντάλλαγμα λίγες παραπάνω στιγμές ζωής ,ανούσιες ,ανέκφραστες ,βλαμμένες.
Τι είσαι; Ποιος είσαι; Από πού έρχεσαι; Ποιος σε στέλνει;
Ποιος σε διοικεί; Ποιος σε εξουσιάζει; Μην μου απαντήσεις ο εαυτός σου. Πες μου την αλήθεια. Πες μου την ιστορία σου. Δεν θα σε κατηγορήσω. Είσαι το αποτέλεσμα της σποράς μιας σάπιας σοδιάς ,ελαττωματικής και δυσλειτουργικής. Σε νιώθω ,θα πρέπει όμως να σε εξαφανίσω. Η μιζέρια σου ,σαν άλλος έμφυτος εαυτός ,θα μεταδοθεί στα παιδιά σου και αυτά με την σειρά σου στα εγγόνια σου. Είσαι ένα αγκάθι ,ένα ακόμα δυσλειτουργικό γρανάζι το οποίο δεν θα μπορέσει να χρησιμεύσει στην νέα μηχανή.
Και αφού έτρεξες σε έναν αγώνα δρόμου ,έβαλες όλες σου τις δυνάμεις και βγήκες τελευταίος ,τώρα τα πόδια σου πονάνε. Δεν μπορείς να σταθείς πάνω σε αυτά. Το κεφάλι σου γυρτό καταμαρτυρεί την κούραση σου. Τα χέρια σου κάθετα στο έδαφος δείχνουν την επίδραση της βαρύτητας και την έλλειψη ενεργητικότητας του ίδιου σου του εγωισμού. Είσαι αδύναμος ,άχρωμος ,ανέκφραστος και λιωμένος. Σαν την πίσσα ,έτσι και συ λιώνεις ,υπό των ακτινών του ηλίου ,οι οποίες υπό άλλες συνθήκες θα σου έδιναν ζωή και όρεξη για δημιουργία.
Ρίξτε αλάτι στις πληγές σας. Σκαλίστε τες. Γεμίστε τα δάκτυλα σας με αίμα. Είμαστε η γενιά της παρακμής. Η γενιά της ολοκληρωτικής καταστροφής.

οι Καλάς και η επιστημονικη μαλακία

όχι η Καλάς .... δεν είναι Ευρωπαίοι. Απεφάνθησαν οι Εγγλέζοι παίρνοντας 23 δείγματα για αναλύσεις dna.


εντάξει.


η "τύπισσα" είναι Ασιάτισσα ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΜΕ...... αλλά εδώ που τα λέμε σίγουρα είναι ΠΑΚΙΣΤΑΝΗ........ αλλοίμονο.



πακιστανή  βέρα ...... πέρα για πέρα........


κάνανε 23 τεστ..........
πειράζει άμα είμαι καχύποπτος ?????