Ακάλυπτοι από παντού.
Αδύναμα τα χέρια μας να υπερασπιστούν το σώμα μας.
Πνιγόμαστε στα λόγια για να πνιγόμαστε στην σιωπή μας.
Νεκροί σε ένα ποτήρι νερού. Άχρηστοι να κάνουμε το οτιδήποτε.
Χορεύοντας ένοχα ,αποποιούμαστε τις ευθύνες μας και τις θέτουμε για διεκπεραίωση σε τρίτους. Τους γύρω μας. Και αυτοί με την σειρά τους επαναλαμβάνουν τα ειπωμένα μας. Έτσι ο κύκλος δεν γίνεται ποτέ φαύλος.
Μηδέν παλμοί.
Μηδέν χτύποι.
Μηδέν αισθήματα.
Περιμένουμε ύπουλα και υπομονετικά τους άλλους να έρθουν να μας δώσουν ένα χέρι βοηθείας για να τους κάψουμε. Συνεχίζουμε να μην κουνιόμαστε. Αράχνες ,ιστούς και κουκούλια έχει το μυαλό μας. Ενεργοποιείτε μονάχα με την θλίψη ,την οργή και την φυσιολογική κακία που διέπει τα ανθρώπινα όντα. Η σκέψη στο ΄βάθος υπάρχει. Ο εγκέφαλος όμως δεν στέλνει σήμα στα νεύρα. Οι αράχνες έχουν καταναλώσει κάθε τι λειτουργικό. Και αυτό γιατί δεν φροντίζαμε το σώμα σας όταν έπρεπε.
Όρμα! Φωνάζει το μυαλό. Η καρδιά όμως είναι νεκρή. Σε κώμα βρισκόμαστε. Μη ικανοί να αναπτύξουμε τηλεπαθητικές ικανότητες συνεχίζουμε να μένουμε στην ίδια θέση και στάση.
Τρεφόμαστε με σκουπίδια για να σαπίζουμε ακόμα περισσότερο.
Εισπνέουμε τα τοξικά για να πεθαίνουμε πιο αργά και βασανιστικά.
Ακουμπάμε τα απόβλητα για να αλλοιώνεται η ιδεατή αφή.
Βλέπουμε την αμαρτία ,αλλά περιοριζόμαστε στην παρατήρηση.
Ο Βοράς ,έγινε Νότος. Η μέρα ,νύχτα. Το κάθετο ,οριζόντιο. Και το λάθος ,έγινε σωστό.
Οι τρελοί επιστήμονες ,γίνανε και αυτοί ,μέρος του πειράματος.
Πνιγόμαστε στα λόγια για να πνιγόμαστε στην σιωπή μας.
Νεκροί σε ένα ποτήρι νερού. Άχρηστοι να κάνουμε το οτιδήποτε.
Χορεύοντας ένοχα ,αποποιούμαστε τις ευθύνες μας και τις θέτουμε για διεκπεραίωση σε τρίτους. Τους γύρω μας. Και αυτοί με την σειρά τους επαναλαμβάνουν τα ειπωμένα μας. Έτσι ο κύκλος δεν γίνεται ποτέ φαύλος.
Μηδέν παλμοί.
Μηδέν χτύποι.
Μηδέν αισθήματα.
Περιμένουμε ύπουλα και υπομονετικά τους άλλους να έρθουν να μας δώσουν ένα χέρι βοηθείας για να τους κάψουμε. Συνεχίζουμε να μην κουνιόμαστε. Αράχνες ,ιστούς και κουκούλια έχει το μυαλό μας. Ενεργοποιείτε μονάχα με την θλίψη ,την οργή και την φυσιολογική κακία που διέπει τα ανθρώπινα όντα. Η σκέψη στο ΄βάθος υπάρχει. Ο εγκέφαλος όμως δεν στέλνει σήμα στα νεύρα. Οι αράχνες έχουν καταναλώσει κάθε τι λειτουργικό. Και αυτό γιατί δεν φροντίζαμε το σώμα σας όταν έπρεπε.
Όρμα! Φωνάζει το μυαλό. Η καρδιά όμως είναι νεκρή. Σε κώμα βρισκόμαστε. Μη ικανοί να αναπτύξουμε τηλεπαθητικές ικανότητες συνεχίζουμε να μένουμε στην ίδια θέση και στάση.
Τρεφόμαστε με σκουπίδια για να σαπίζουμε ακόμα περισσότερο.
Εισπνέουμε τα τοξικά για να πεθαίνουμε πιο αργά και βασανιστικά.
Ακουμπάμε τα απόβλητα για να αλλοιώνεται η ιδεατή αφή.
Βλέπουμε την αμαρτία ,αλλά περιοριζόμαστε στην παρατήρηση.
Ο Βοράς ,έγινε Νότος. Η μέρα ,νύχτα. Το κάθετο ,οριζόντιο. Και το λάθος ,έγινε σωστό.
Οι τρελοί επιστήμονες ,γίνανε και αυτοί ,μέρος του πειράματος.